Το επιχείρημα που χρησιμοποιούσε το 2019 η Ν. Κεραμέως για τη μη ίδρυση Νομικής Σχολής στην Πάτρα, ο υπερκορεσμός δηλαδή στην παραγωγή δικηγόρων, ήταν λογικό, αν και η πολιτεία πρέπει να δίνει τη δυνατότητα σε όλο και περισσότερους μαθητές να ακολουθούν τα όνειρά τους. Ύστερα, όμως, από έξι χρόνια και την ίδρυση ιδιωτικών Νομικών το αφήγημα άλλαξε. Τώρα δεν μας πειράζει να βγάζουμε δικηγόρους με τη σέσουλα, αρκεί να λειτουργεί ο ανταγωνισμός δημόσιου και ιδιωτικού τομέα...
Δεν στέκομαι, ωστόσο, στο ότι όποιος αλλάζει επιχειρήματα για τα ίδια θέματα μάλλον αντιλαμβάνεται την αδυναμία των προηγούμενων κι αναζητά διαφυγή σε νέα μυθεύματα. Αναρωτιέμαι, όμως, για ποιο σοβαρό ανταγωνισμό μιλάμε όταν μια ματιά να ρίξει κάποιος που σπουδάζει ή έχει σπουδάσει στις Νομικές Σχολές της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της Κομοτηνής στα προγράμματα σπουδών των ιδιωτικών ΙΕΚ που βαφτίστηκαν πανεπιστήμια καταλαβαίνει αμέσως το μέγεθος της εξαπάτησης.
Μαθήματα που θα ταίριαζαν σε ένα διήμερο συνέδριο ευζωίας σε κάποιο κοσμοπολίτικο νησί εξομοιώνονται με μαθήματα εφάμιλλα του Συνταγματικού, του Ποινικού και του Αστικού Δικαίου τα οποία διδάσκονται από κορυφαίους πανεπιστημιακούς. Για να μην αναφερθώ στις εγκαταστάσεις ή στους καθηγητές- τους περισσότερους τουλάχιστον- που θα διδάξουν αυτά τα "μαθήματα" στα ιδιωτικά ΙΕΚ...
Δεν είναι τυχαίο πως η παράδοση της παιδείας στους σχολάρχες και των εργαζόμενων στους εργοδότες έχουν και την υπογραφή τής Ν. Κεραμέως, στην οποία πιστώνω ότι είναι μια πολύ καλή δικηγόρος: μπορεί να κάνει το μαύρο να φαίνεται άσπρο και να μοιάζει σαν να έχει όλα τα δίκια με το μέρος της. Η πρώην υπουργός Παιδείας και νυν Εργασίας είναι πραγματικό asset για τον Κ. Μητσοτάκη. Ποιος ξέρει, ίσως αύριο μεθαύριο να την χρειαστεί και σε προσωπικό επίπεδο αν η μπόχα από τα σκάνδαλα της κυβέρνησής του θα είναι αδύνατο να πνιγεί ακόμα κι από τους αρμούς τής εξουσίας που ελέγχει σε πολύ μεγάλο βαθμό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου