Η κοινωνία βρίσκεται μια αφορμή πριν την έκρηξη. Κι αν την εποχή των μνημονίων αυτό οφειλόταν στη βίαιη φτωχοποίησή της, σήμερα συνδέεται με τη βίαιη απαξίωση της νοημοσύνης της. Πόσοι πιστεύουν, για παράδειγμα, ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν ευθύνεται για τις υποκλοπές, για τη συγκάλυψη των Τεμπών ή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ;
Ακόμα κι εκείνοι που εξακολουθούν να την στηρίζουν στις δημοσκοπήσεις παραδέχονται ότι στα ζητήματα διαφθοράς παίρνει κάτω από το μηδέν. Όπως, όμως, επίσης θα έπρεπε να μας διδάξει η εποχή των μνημονίων, η ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας είναι ναι μεν θεμιτή αλλά γίνεται κι εύκολα χειραγωγήσιμη από δημοκόπους...
Η οργή είναι το πρώτο βήμα για να φτάσουμε στη δικαιοσύνη. Κανένας λαός, όμως, δεν μπορεί να κυβερνηθεί με αυτό το συναίσθημα ως προμετωπίδα. Ούτε, φυσικά, μπορούν να επισυμβούν οι προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που επιθυμούμε μόνο με τη βούληση κι όχι και με τη γνώση και την ψυχραιμία. Σε διαφορετική περίπτωση θα οδηγηθούμε σε συνθήκες οχλοκρατίας από τις οποίες ο μόνος κερδισμένος θα είναι στο τέλος ο Μητσοτάκης...
Δεν είμαι σίγουρός ότι κι αυτήν τη φορά οι πολιτικές εξελίξεις δεν θα καθοριστούν από το θυμικό κι όχι από το λογικό. Μπορούμε, όμως, να κάνουμε μαθήματα τα παθήματα της προηγούμενης δεκαετίας ώστε να αποφύγουμε τα λάθη της...
Κι αν ο ελιτισμός έχει αποδείξει το ταβάνι του αυτή την εξαετία, το ίδιο είχε κάνει κι ο λαϊκισμός την προηγούμενη. Είναι, πάντως, πολύ πιο εύκολο να συμφωνήσουμε ότι ο μακιαβελισμός τού προσαρμόζω το πολιτικό προφίλ μου στο πού φυσάει ο άνεμος δεν είναι δείγμα τόσο ευφυΐας όσο αμοραλισμού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου