Ο Ανδρ. Δρυμιώτης και τα υπόλοιπα μαντρόσκυλα του καταρρέοντος καθεστώτος κάνουν τη δουλειά τους: στιγματίζουν και διαιρούν ώστε ο προστάτης τους να κυβερνά για πάντα. Όσο, όμως, και να το προσπαθούν, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί...
Ο Κ. Μητσοτάκης είναι ήδη ένας "κουτσός" πρωθυπουργός ο οποίος χάνει γοργά και την υποστήριξη του κόμματός του. Όσο για την κοινωνική πλειονότητα, αυτή εδώ και πολύ καιρό αναζητά τον αντικαταστάτη του...
Για να μπορούν, όμως, να γίνονται έστω ανεκτές δηλώσεις τού τύπου "το να είσαι Αριστερός σημαίνει ότι δεν αγαπάς την Ελλάδα" και το ημερολόγιο να μην γράφει 1950, 1960, 1970 ή και 1980 η ευθύνη και της ίδιας τής Αριστεράς είναι πολύ μεγάλη. Όπως είναι μεγάλες και οι ευθύνες τής woke ατζέντας με τις δικές της υπερβολές για το ότι ο δικαιωματισμός για πολλούς θεωρείται ασθένεια. Αντιλήψεις όπως ότι το "Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του", "δεν υπήρξε γενοκτονία των Ποντίων" ή πως "οι φοιτητές πρέπει να αποκαλούνται τα φοιτητά" έχουν δώσει πάτημα στους φύσει μισαλλόδοξους να διαδώσουν την αρρώστια τους και στον μέσο νοικοκυραίο...
Ακόμα και η πολυφορεμένη χρήση τού όρου "κυρ Παντελήδες" από τους "νόμιμους ιδιοκτήτες τής Αριστεράς" είναι βέβαιο ότι δεν οδηγεί στην απολουμπενοποίηση των μαζών. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει, τις σπρώχνει στην αγκαλιά των πιο ακραίων ιδεών. Και ύστερα η Αριστερά αναρωτιέται γιατί της έχει γυρίσει την πλάτη και η εργατική τάξη...
Όχι, ο λαός δεν είναι άγιος, όπως τον θέλει η αριστερή ορθοδοξία. Δεν είναι, όμως, και κοπάδι το οποίο αν δεν έρχεται προς το μέρος μας είναι δική του ευθύνη κι όχι και δική μας. Αφήστε που οι τελευταίοι που μπορούν να τον πείσουν για τα δίκια τής Αριστεράς είναι όσοι την εξευτέλισαν την τελευταία δεκαετία με τις πράξεις τους και τώρα την έχουν εγκαταλείψει γιατί δεν ταιριάζει με το rebrabnding τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου