Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι ευφυής. Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι πολύ ευφυής και δεν αποκλείεται κάποια ημέρα να γίνει πρωθυπουργός. Από την πολιτική ζωή τής χώρας, ωστόσο, πέρασαν κι άλλοι ευφυείς πολιτικοί οι οποίοι δεν κατάφεραν ποτέ να κερδίσουν εκλογές ή να αναρριχηθούν με άλλον τρόπο σε αυτό το αξίωμα.
Κατά συνέπεια, η ευφυΐα είναι σαφώς χρήσιμη, δεν αρκεί από μόνη της όμως για να γίνεις πραγματικός ηγέτης. Οι πραγματικοί ηγέτες δεν τα ξέρουν όλα, επιλέγουν συνεργάτες που μπορούν να τους κοιτάξουν στα μάτια σε γνώσεις και ικανότητες και τους οποίους ακούνε, επιβάλλονται όχι μόνο με την πυγμή αλλά και με τη διπλωματία και, κυρίως, διορθώνουν τα λάθη τους ώστε να μην τα επαναλαμβάνουν. Με λίγα λόγια, ο Κασσελάκης έχει πολλά να μάθει ακόμα...
Στο Κίνημα Δημοκρατίας μαίνεται εδώ και πολύ καιρό ένας εμφύλιος ο οποίος δεν έχει ιδεολογικά- πολιτικά χαρακτηριστικά- η τελευταία σχετική αντιπαράθεση αφορούσε την ένταξη στους Ευρωπαίους Δημοκράτες- αλλά ξεκαθαρίσματος προσωπικών λογαριασμών. Έχουν στηθεί βιλαέτια, έχουν βγει γάντια και οι μπουνιές πέφτουν γυμνές κι ορισμένες φορές και κάτω από τη μέση. Σε αυτό τον πόλεμο φατριών δεν υπάρχουν μόνο αθώοι ούτε μόνο ένοχοι. Οι περισσότεροι θέλουν και κάτι, το οποίο τις πιο πολλές φορές δεν έχει καμία σχέση με προσφορά αλλά κυρίως με προσωπικό βόλεμα ή των κολλητών τους...
Η άμεση δημοκρατία είναι ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα σε μια χώρα που είναι εθισμένη στη φεουδαρχία. Όταν, όμως, έχεις επιλέξει να πορευτείς με αυτό το όχημα- πολλώ δε μάλλον όταν έχεις πέσει ο ίδιος θύμα αντιδημοκρατικών διαδικασιών- τότε δεν μπορείς να επιλέγεις να την επικαλείσαι και να την υλοποιείς μόνο όταν σε βολεύει.
Πράγματι, για παράδειγμα, το καταστατικό τού Κινήματος Δημοκρατίας είναι ελλιπές, δυσλειτουργικό και σε αρκετά σημεία παρωχημένο. Αν δεν σου αρέσει, όμως, το αλλάζεις, δεν το παραβιάζεις. Κι αν δεν σου αρέσουν οι συνεργάτες σου, τους αλλάζεις, δεν τους θες μόνο για χειροκροτητές τής μεγαλοφυΐας σου. Κι αν δεν σου αρέσουν τα στελέχη σου, αναζητάς άλλα καλύτερα, αλλά ούτε πετάς στον κάλαθο των αχρήστων τα σημερινά ούτε τα αφήνεις χωρίς συγκεκριμένες αρμοδιότητες κι άρα ευθύνες λογοδοσίας...
Οι σπουδαίοι ποδοσφαιριστές σπανίως γίνονται πολύ καλοί προπονητές. Ο εγωισμός τους είναι πολύ μεγάλος για να είναι σε θέση να μπαίνουν στα παπούτσια νεαρών ποδοσφαιριστών οι οποίοι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχουν τα ίδια χαρίσματα με εκείνους. Γι' αυτό και σπουδαίοι προπονητές δεν είναι απαραιτήτως οι ευφυέστεροι αλλά εκείνοι που γνωρίζουν πώς να αξιοποιούν στο έπακρο τις δυνατότητες των παικτών τους. Κρατώντας τις ισορροπίες ανάμεσα στην πειθώ και στην επιβολή, στο μαστίγιο και στο καρότο, στον παρορμητισμό και στον έλεγχο των συναισθημάτων...
Ο Κασσελάκης, συνεπώς, μπορεί κάποια ημέρα να γίνει πολύ καλός προπονητής κι άσος στη διαχείριση κρίσεων. Διαθέτει σίγουρα τις ικανότητες για να το πετύχει. Όποιος, όμως, του λέει πως είναι έτοιμος και τώρα για να κυβερνήσει είτε δεν τον συμβουλεύει σωστά είτε δεν επιθυμεί να τον δει ποτέ πρωθυπουργό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου