Οι Αμερικάνοι δεν είναι πλέον φονιάδες, είναι φίλοι μας...

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν πως οι εγχώριες πολιτικές εξελίξεις θα περάσουν και μέσα από το Λευκό Οίκο του Ντ. Τραμπ. Κάποιοι μπορεί να πούνε πως μια τέτοια σκέψη είναι κατάλοιπο προηγούμενων σκοτεινών δεκαετιών, όταν πρωθυπουργούς διόριζε η Ουάσιγκτον κι όχι ο ελληνικός λαός. 

Δεν προκύπτει πως η νέα πρέσβης των ΗΠΑ θα ορίσει τον νέο επικεφαλής τής ελληνικής κυβέρνησης, σαν άλλος Πιουριφόι. Δεν αποκλείεται, ωστόσο, τα ελληνοτουρκικά να κρίνουν πολλά, όπως και το χρόνο των εκλογών...

Θρυαλλίδα είναι πιθανό να αποτελέσει η φόρα Τραμπ, μετά τη Μέση Ανατολή κι ενδεχομένως το ουκρανικό, να φέρει στο ίδιο τραπέζι Ελλάδα και Τουρκία για να επιλύσουν τις συνοριακές τους διαφορές. Κι επειδή ο Αλ. Τσίπρας από το "φονιάδες των λαών Αμερικάνοι" έχει περάσει στο "οι Αμερικανοί είναι φίλοι μας" έσπευσε να δημοσιεύσει σχετικό άρθρο στην εφημερίδα που διευθύνει ο Αλ. Παπαχελάς και η οποία βλέπει διαχρονικά με φιλία την άλλη όχθη τού Ατλαντικού. Το καλό rebranding, άλλωστε, θέλει και καλές δημόσιες σχέσεις και με την υπερδύναμη...

Κανείς δεν θα έπρεπε να είναι αντίθετος σε μια συμφωνία με την Τουρκία. Για να μπορέσει, όμως, να είναι δίκαιη και βιώσιμη πρέπει να έχει και τη στήριξη του συνόλου τού κοινοβουλευτικού, τουλάχιστον, κομματικού συστήματος. Αυτό προϋποθέτει συμφωνία πολιτικών αρχηγών, εθνική συνεννόηση και διπλωματική συνεργασία. Πόσο πιθανό είναι, όμως, να δούμε κάτι τέτοιο, ιδίως όσο πλησιάζουν οι εκλογές; Γι' αυτό και καλοδεχούμενη η όποια πρωτοβουλία τού Αμερικανού προέδρου, ωστόσο τον Κ. Μητσοτάκη δυσκολεύομαι να τον εμπιστευτώ να κλείσει μόνος του μια συμφωνία που θα είναι εθνικώς επωφελής. Πώς να συμβεί αυτό όταν δεν θα είναι προτεραιότητά του;...