Ακούω από τώρα την ηχώ τού πεσμένου στο γκρεμό Σ. Φάμελλου να λέει "ναι, αλλά επέστρεψα την αξιοπιστία στην Κουμουνδούρου". Μόνο που ο καλύτερος κριτής για το αν συνέβη πράγματι αυτό δεν είναι ο καθρέφτης μας αλλά ο λαός.
Κι ο λαός ήδη δίνει στο ΣΥΡΙΖΑ, στις δημοσκοπήσεις τουλάχιστον, ποσοστά κάτω τού 3% τα οποία θεωρείται πολύ δύσκολο ως αδύνατο να αβγατίσουν ακόμα κι αν προχωρήσει η αναπόφευκτη ένωση με τη Νέα Αριστερά. Για την ιστορία, υπενθυμίζω ότι ο "αναξιόπιστος" ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στο 15% και στη δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές του 2024...
Την ίδια ώρα, η ανακοίνωση του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Τσίπρα- πόσο βαρύγδουπα ντύνουμε το τίποτα για να ακούγεται σπουδαίο- επιβεβαιώνει την απουσία διάθεσης της πραγματικής κοινωνίας να ασχοληθεί με τα κοινά. Εκτός αν θεωρήσουμε αντιπροσωπευτικό της δείγμα ανθρώπους που επιβραβεύτηκαν για τον κομβικό τους ρόλο σε ένα πραξικόπημα ή ξεθωριασμένα στελέχη μιας προ δεκαετίας κυβέρνησης που έχουν τόση σχέση με την Αριστερά όση κι ο Γ. Στουρνάρας με το σοσιαλισμό. Για τον οποίο, άλλωστε, όλοι παλεύουμε, έστω κι αν τον αποκαλούμε πλέον δημοκρατικό καπιταλισμό για να μην ενοχλούνται οι ολιγάρχες νεόκοποι φίλοι μας...
Όπως κι αν έχει, όλα αυτά είναι τόσο φρέσκα όσο τα σταφύλια τον Γενάρη. Κι αργά ή γρήγορα, λιγότερο ή περισσότερο επώδυνα θα το αντιληφθούν κι εκείνοι που πιστεύουν ότι ο Αλ. Τσίπρας είναι ο ίδιος επαναστάτης τού 2015, απλώς πιο ώριμος και με περισσότερες εμπειρίες. Σε αυτούς τους ονειροπόλους στηρίζεται σήμερα για να πιάσει ένα δημοσκοπικό 10%, αφού οι κεντρώοι δεν τον εμπιστεύονται ή και τον αντιπαθούν. Αυτοί είναι και οι πρώτοι που θα πέσουν από τα σύννεφα όταν καταλάβουν ότι οι νέες θάλασσες στις οποίες θέλει να τους παρασύρει είναι ο δικός του βάλτος στον οποίο τον οδήγησε η ματαιοδοξία του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου