Θα ζητούσαμε από τους Γερμανούς να ξεχάσουν το Άουσβιτς;...

Με αφορμή εμφυλιοπολεμικές γιορτές μίσους στο Γράμμο και στο Βίτσι έχει ξεκινήσει μια συζήτηση και για το αν η Αριστερά οφείλει να σταματήσει επετειακές εκδηλώσεις που παραπέμπουν στα μαύρα χρόνια τής μετεμφυλιακής Ελλάδας. Κατά το αντίστοιχο της ταύτισης της μισάνθρωπης ιδεοληψίας τού φασισμού με την ανθρωποκεντρική τού κομμουνισμού ή της θεωρίας των δύο άκρων στην ελληνική εκδοχή, γίνεται προσπάθεια αποσιώπησης του τι ακολούθησε την Εθνική Αντίσταση, δηλαδή του εμφύλιου που βαφτίστηκε συμμοριτοπόλεμος, των εκτελέσεων, των διώξεων, των φυλακίσεων και των εκτοπίσεων. Η δεξιά παράταξη, η οποία κυβέρνησε ως επί τον πλείστον τη χώρα τα τελευταία 100 χρόνια, αντί να ζητήσει συγγνώμη για τη βίαιη περιθωριοποίηση σημαντικής μερίδας τού πληθυσμού που ζητούσε έναν καλύτερο κόσμο, ξεπλένει τις τύψεις της είτε με ανιστόρητες θεωρίες είτε με politically correct συμψηφισμούς και διακηρύξεις περί εθνικής ενότητας κι αποφυγής τού διχασμού...

Όταν η άρχουσα τάξη ζητά εθνική ενότητα την ταυτίζει με την υποταγή των χαμηλότερων οικονομικώς στρωμάτων στα συμφέροντά της. Το αποτέλεσμα, για παράδειγμα, του δημοψηφίσματος του 2015 απόδειξε ότι δεν υπήρχε εθνικός διχασμός, αλλά συντριπτική στήριξη των πολιτών στις αντιμνημονιακές πολιτικές, μολονότι όσοι κυβέρνησαν από το 2010 μέχρι το 2015, με τα μιντιακά τους φερέφωνα και τους επιχειρηματίες, τραπεζίτες κι εφοπλιστές χορηγούς τους απαιτούσαν από τους πολίτες να μην διαμαρτύρονται στη βίαιη φτωχοποίησή τους για να μην προκαλείται διχασμός. Οι σημερινοί κυβερνώντες μάς ζητούν για μια ακόμα φορά να βάλουμε πλάτη και να ανεχθούμε νεοφιλελεύθερες πολιτικές, ξανά στο όνομα της εθνικής ενότητας από την οποία μερικές οικογένειες έχουν γίνει τόσο πλούσιες που δεν ξέρουν τι έχουν...

Η εθνική ενότητα που δεν στηρίζεται στην ιστορική αλήθεια και στα συμφέροντα της πλειονότητας των πολιτών είναι ψευδεπίγραφη. Μπορούν, για παράδειγμα, οι Γερμανοί να ισχυρίζονται πως είναι μια γροθιά κι έχουν διδαχθεί από τα λάθη τους αν πάψουν να μνημονεύουν το Άουσβιτς και να τιμούν τη μνήμη των θυμάτων τού Ολοκαυτώματος; Το ίδιο συμβαίνει και στη χώρα μας. Η Μακρόνησος, για παράδειγμα, πρέπει να αναδειχθεί σε μουσείο μνήμης τού έως πού μπορεί να κατρακυλήσει ο άνθρωπος όταν αρχίσει να πιστεύει ότι ο ιδεολογικός του αντίπαλος ανήκει σε άλλο είδος τού ζωικού βασιλείου κι αυτή η απανθρωπιά ενδύεται την κρατική εντολή...

 

  

Ο Γοργοπόταμος θα σώσει τη χώρα, όχι ο Γράμμος και το Βίτσι...

Η Ιστορία αδίκησε τον Αδ. Γεωργιάδη και τον Θ. Πλεύρη. Αυτοί οι δύο πολιτικοί "τιτάνες", με τις εθνικιστικές-νεοναζιστικές καταβολές-οικογενειακές και μη-, είναι άτυχοι που πολιτεύονται τον 21ο αιώνα. Αν ήταν πιο τυχεροί, θα έπρεπε να ήταν βουλευτές στη μετεμφυλιακή Ελλάδα, τότε που η μισή χώρα βρισκόταν στις φυλακές, στα ξερονήσια και στα εκτελεστικά αποσπάσματα και η άλλη μισή, κατά βάση οι γερμανοτσολιάδες δοσίλογοι της κατοχής, έκανε κουμάντο ταυτίζοντας τον κομμουνισμό με το διάβολο ή "απλώς" έμενε ένοχα ουδέτερη. Σε αυτήν την εποχή ταιριάζουν πολιτικοί όπως οι Γεωργιάδης-Πλεύρης, οι οποίοι δυστυχώς δεν εκφράζουν απλώς ένα παρακμιακό κομμάτι τής δεξιάς παράταξης, αλλά τον κεντρικό πυρήνα της. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος ο Αντ. Σαχλαμαράς είναι "παιδί" τού Αβέρωφ, ενός από τους πιο σκληρούς δεξιούς, ο οποίος ακόμα και το 1982 δεν αναγνώριζε την Εθνική Αντίσταση και μιλούσε για εαμοβούλγαρους και κομμουνιστές προδότες. Μόνο που (και) αυτοί οι "προδότες" απελευθέρωσαν τη χώρα από το γερμανικό ζυγό κι αντί η ελληνική πολιτεία να προσκυνά την θυσία τους, τους επιφύλαξε τη σταύρωση τις δεκαετίες που ακολούθησαν για να μη χάσουν τα προνόμιά τους οι μαυραγορίτες...

Ο δήμαρχος Χαλανδρίου έκανε το "έγκλημα", μεταξύ δεκάδων άλλων εμβατηρίων που ακούστηκαν, να ζητήσει να παίξει κι ο ύμνος τού ΕΑΜ (η μουσική του, ούτε καν οι στίχοι του) στην παρέλαση της πόλης. Ναι, θα έπρεπε να "μυρίσει θυμάρι και βασιλικό", να ακουστεί δηλαδή κι ο ύμνος τού ΕΔΕΣ. Από πού κι ως πού είναι ωστόσο εμφυλιοπολεμικό να παιανίσει ο ύμνος των ανθρώπων που αγωνίστηκαν για την ελευθερία, αλλά "έτυχε" να είναι και κομμουνιστές; Κι αν από φασιστάκια τύπου Γεωργιάδη-Πλεύρη δεν περίμενα τίποτα καλύτερο, έφριξα με το επιχείρημα που χρησιμοποίησε ο "πολύς" Π. Τατσόπουλος, πως δηλαδή δεν έπρεπε να παίξει ο ύμνος τού ΕΑΜ γιατί την 28η Οκτωβρίου 1940 δεν είχε σχηματιστεί ακόμα. Με το...σκεπτικό τού εραστή τής μισής Αθήνας θα έπρεπε να ακούμε τον ύμνο τής δικτατορίας Μεταξά της 4ης Αυγούστου, τον οποίο μάλιστα το μιντιακό συγκρότημα το οποίο υπηρετεί ο "Πετράν" έχει συμπεριλάβει στους δέκα μεγάλους ηγέτες, την ιστορία των οποίων μοιράζει στους αναγνώστες του. Ούτε το έπος τής Αλβανίας είχε συντελεστεί την 28η Οκτωβρίου 1940. Ο Π. Τατσόπουλος και οι συνοδοπόροι του στην άκρα δεξιά θα μας απαγορεύσουν να γιορτάζουμε κι αυτό, όπως και την επανάσταση του 1821, την οποία τόσο υποτίμησε ο ανεξάρτητος βουλευτής με τη διαβόητη σειρά εκπομπών του;...

Η Εθνική Αντίσταση υπήρξε μια μεγαλειώδης στιγμή τής ελληνικής Ιστορίας. Και τότε υπήρξαν ανθρωπάκια που είτε συνεργάστηκαν με τον κατακτητή για να γλιτώσουν τα τομάρια τους, στην καλύτερη των περιπτώσεων, είτε για να πλουτίσουν στη χειρότερη. Το ναζισμό, όμως, τον πολέμησαν κι αριστεροί και δεξιοί και γι' αυτό η μάχη τού Γοργοπόταμου, με τη συνεργασία ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ, θα έπρεπε να γιορτάζεται κι αυτή ως εθνική επέτειος, να συμβολίζει κι αυτή τί μπορούν να πετύχουν οι έλληνες όταν είναι μονιασμένοι. Αντιθέτως, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αναπαράγουμε το Γράμμο και το Βίτσι και γι' αυτό ευθυνόμαστε όλοι, κι Αριστεροί και δεξιοί. Ναι, ο ΕΛΑΣ σκότωσε γυναικόπαιδα και δεν στέκεται ως δικαιολογία πως προέρχονταν από οικογένειες δοσίλογων. Ναι, στον εμφύλιο πόλεμο έλληνες σκότωναν έλληνες κι όχι πατριώτες (αρκετοί εκ των οποίων ήταν ταγματασφαλίτες στην κατοχή) ανταρτοσυμμορίτες...

Πολλοί μέμφονται σήμερα τη σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ-Ανεξάρτητων Ελλήνων. Πέρα, όμως, από τις κομματικές σκοπιμότητες και τις ουσιώδεις ιδεολογικές διαφορές ανάμεσα στην Αριστερά και σε αυτούς που θέλουν, για παράδειγμα, να κλείσουμε τα σύνορα στους μετανάστες και πιστεύουν ότι μας ψεκάζουν, προκύπτει κοινός τόπος συνεννόησης για το καλό τής πατρίδας. Υπάρχει ένα κομμάτι τής δεξιάς που ακόμα κι αν δεν ενστερνίζεται τη δίκαιη αναδιανομή τού πλούτου ή τα δικαιώματα των μειονοτήτων, εν τούτοις αρνείται να σκύψει το κεφάλι στους σύγχρονους ξένους κατακτητές και να πιστέψει ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι η μόνη απάντηση στο σοσιαλισμό. Μήπως ήρθε, επομένως, η ώρα οι αντίστοιχοι βελουχιώτηδες και ζέρβες (έστω κι αν τα μεγέθη είναι διαφορετικά) του 2014 να απομονώσουν τους έντιμους αλλά ανούσιους μαχητές τής ιδεολογικής καθαρότητας ο καθένας του χώρου του, να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να σχεδιάσουν μια νέα "ανατίναξη" της γέφυρας του Γοργοπόταμου; Τα εκρηκτικά, άλλωστε, δεν έχουν ιδεολογία, χρειάζονται απλώς καλούς χειριστές τους, κι αυτοί μπορεί να είναι και "γαλάζιοι" και "κόκκινοι"...