Αν η ΔΕΘ ήταν η τελευταία ευκαιρία Μητσοτάκη για να γυρίσει το παιχνίδι, όπως τόσο καιρό προπαγάνδιζαν τα παπαγαλάκια του, η ευκαιρία χάθηκε. Τα μέτρα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός μπορεί να στοχεύουν σε απογοητευμένα εκλογικά του ακροατήρια αλλά είναι αποσπασματικά, λίγα σε σύγκριση με τα ματωμένα υπερπλεονάσματα που επιτυγχάνει και, κυρίως, δεν έδωσαν κανένα σινιάλο αποφασιστικότητας σύγκρουσης με όσους κερδοσκοπούν πάνω στα εισοδήματά μας. Φυσικά κι ο Μητσοτάκης κρατάει εφεδρείες παροχών για την ώρα τής κάλπης, όταν όμως αποφασίσει να τις ενεργοποιήσει μάλλον θα είναι πολύ αργά για να ανατρέψει τη δίκαιη πτώση του...
Φορολογική επανάσταση δεν είναι να δίνεις φοροαπαλλαγές σε όσους, λόγω ανεργίας ή ελαστικής απασχόλησης, έχουν έτσι κι αλλιώς μηδαμινά εισοδήματα, όπως συμβαίνει με τους νέους έως 25 χρόνων. Φορολογική επανάσταση είναι να εφαρμοστεί επιτέλους η συνταγματική επιταγή σύμφωνα με την οποία ο καθένας συμμετέχει στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις του. Επανάσταση είναι η κοινωνική δικαιοσύνη, η οποία από πουθενά δεν προκύπτει από τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες στη Θεσσαλονίκη...
Έχει κι ένα δίκιο, όμως, ο Μητσοτάκης: δεν γίνεσαι ή δεν ξαναγίνεσαι πρωθυπουργός αν η στρατηγική σου απέναντι στο λαό είναι "είχες άδικο που δεν με ψήφισες νωρίτερα". Κι αυτό όχι γιατί ο λαός είναι αλάνθαστος αλλά γιατί η ψήφος του έχει μια λογική.
Φυσικά και μπορεί να την αλλάξει και να μετανιώσει γι' αυτή, αλλά για να το κάνει περιμένει κι από εσένα να παραδεχθείς ότι έπραξες αυτά κι αυτά τα λάθη κι όχι να περιμένεις μιας αυτοδικαίωση που ενδεχομένως να μην είναι και τόσο δίκαιη όσο νομίζεις. Το ότι, για παράδειγμα, ο Μητσοτάκης κυβέρνησε με ούριο άνεμο, με τις Βρυξέλλες να μοιράζουν χρήμα κι όχι να μας ζητάνε μέχρι και το τελευταίο σεντ, δικαιολογεί την ήττα και την ανοχή σε μια δεύτερη θητεία. Δεν δικαιολογεί, όμως, τη συντριβή. Κι όσο δεν το καταλαβαίνεις τόσο περισσότερο θα βυθίζεσαι στις νέες σου χορηγούμενες αυταπάτες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου