Η παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας ενός ανεξάρτητου κράτους δεν μπορεί να δικαιολογείται με επιχειρηματολογία τού 19ου αιώνα περί σφαιρών επιρροής ούτε με το ότι οι ΗΠΑ έχουν πράξει αντίστοιχα, με πιο πρόσφατο κραυγαλέο παράδειγμα το Ιράκ. Αν κάποιος διαφωνεί με όλα όσα μνημονεύω μάλλον συμφωνεί και με την κατάργηση του Διεθνούς Δικαστηρίου τής Χάγης, οπότε θα έκανε καλή παρέα με τον Αδ. Γεωργιάδη...
Η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να ισχυρίζεται πως στρουθοκαμηλίζει στην περίπτωση του Ισραήλ γιατί η συμμαχία μαζί του εξυπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα. Την ώρα που συντελείται μια γενοκτονία και σκοτώνονται μαζικά γυναικόπαιδα μια τέτοια στάση μάς προσβάλλει ως έθνος που έχει γνωρίσει παρόμοιες καταστάσεις, αλλά θα ήταν μια κάποια απάντηση.
Δεν είναι δυνατό, ωστόσο, να ισχυρίζεται πως ακολουθεί μια εξωτερική πολιτική αρχών και πως βρίσκεται στη σωστή πλευρά τής Ιστορίας. Είμαστε στην ίδια πλευρά με αυτούς που εξολοθρεύουν έναν ολόκληρο λαό και με τη συμπεριφορά τους θέτουν σε άμεσο κίνδυνο και το δικό τους. Θα έλεγα, συνεπώς, πως απέχουμε τόσο πολύ από τη σωστή πλευρά τής Ιστορίας όσο η γη από τον ήλιο...
Σε βάρος τής Ρωσίας έχουν επιβληθεί από το 2014 και την προσάρτηση της Κριμαίας κυρώσεις σε όλα τα επίπεδα. Έχει αποβληθεί ακόμα κι από τις αθλητικές διοργανώσεις κι ορθώς. Η Ρωσία είναι ένοχη αλλά δεν έχει εξαπολύσει ένα γενοκτονικό πόλεμο, σε αντίθεση με το Ισραήλ που μέχρι πρότινος τουλάχιστον απολάμβανε τα κλειστά μάτια πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων κι ακόμα απολαμβάνει την πολιτική μυωπία των ΗΠΑ. Το λιγότερο, επομένως, που πρέπει να κάνουμε ως Δύση είναι η επιβολή κυρώσεων, έστω και τώρα. Το απολύτως λιγότερο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου