Η γενική αδιαφορία δεν ξεπλένεται με την ειδική ευαισθησία...

Οι πολίτες καλά κάνουν κι εξεγείρονται σήμερα για τα Τέμπη ή τον Μίχο. Αυτή είναι μια υγιέστατη αντίδραση απέναντι στην αδικία. Αν είχαν εξεγερθεί, ωστόσο, και για το Predator ή την Πύλο μπορεί και να τα είχαμε αποφύγει όλα αυτά... 

Όταν ανέχεσαι ο πρωθυπουργός τής χώρας να παρακολουθεί τους υπουργούς του, την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων και πολιτικούς του αντιπάλους ή να συγκαλύπτει τον πνιγμό 500 μεταναστών με το επιχείρημα "και τι με νοιάζει εμένα" θα έρθει η ημέρα που θα αντιληφθείς ότι αυτή η μορφή άσκησης εξουσίας δεν ενδιαφέρεται ούτε και για τη ζωούλα σου. Κι αυτή η ημέρα έχει έρθει εδώ και πολύ καιρό... 

Ο θύτης παρουσιάζεται ως θύμα και το θύμα ως θύτης κατ' επανάληψη σε αυτήν τη χώρα τα τελευταία χρόνια. Για σκεφτείτε το λίγο: ο Κ. Μητσοτάκης, που στο μεγαλύτερο κομμάτι τού ενήλικου βίου του ήταν είτε φοιτητής είτε πολιτικός διαθέτει 40 ακίνητα, για να μην αναφερθώ στην υπόλοιπη περιουσία του... 

Ήταν τρία χρόνια αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και είναι πέντε χρόνια πρωθυπουργός, έχοντας δώσει στο μεσοδιάστημα εκατοντάδες συνεντεύξεις. Πότε τον ρώτησε κάποιος "κύριε πρόεδρε, πόθεν γίνατε πλούσιος";...

Ποιος ξέρει, μπορεί ύστερα από τη λαϊκή κινητοποίηση για τα Τέμπη και τον παιδοβιαστή να πάει και κάποιος φυλακή. Αλίμονο, όμως, στη χώρα όπου για να λειτουργήσουν τα θεσμικά της αντίβαρα πρέπει οι πολίτες να ξημεροβραδιάζονται στους δρόμους και να συλλέγουν ενάμισι εκατομμύριο υπογραφές. 

Γιατί κι αν ακόμα ο Καραμανλής ή ο Μίχος καταλήξουν στη φυλακή θα έχουν περάσει απαρατήρητοι από τα ραντάρ αμέτρητοι άλλοι εγκληματίες τού λευκού κολάρου με τις κατάλληλες διασυνδέσεις. Κι αυτό είναι ντροπή τους, είναι όμως και ντροπή μας όταν ξεπλένουμε τη γενική αδιαφορία μας με την ειδική ευαισθησία μας...

 

Αν χάσεις Αλέξη, δεν θα φταίει ο διαιτητής...

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει φωτογραφηθεί με χιλιάδες πολίτες, όπως άλλωστε οι περισσότεροι, αν όχι όλοι οι πολιτικοί μας. Είναι κι αυτό κομμάτι τής δουλειάς άλλωστε. Πριν φωτογραφηθεί μαζί τους, τους ρωτά αν έχουν καθαρό ποινικό μητρώο ή τι έχουν κάνει για το σοσιαλισμό στη χώρα μας; Όχι βεβαίως. Τότε γιατί στο ΣΥΡΙΖΑ σηκώνουν τόσο ψηλά το θέμα τού παιδοβιαστή; Μπορεί να θεωρηθεί αντιπολιτευτική στρατηγική ο προσεταιρισμός τής εύλογης αγανάκτησης της κοινής γνώμης;...

Ναι, να διερευνηθούν όλες οι συμβάσεις τού παιδοβιαστή με το ευρύτερο ελληνικό Δημόσιο και το τι ήξεραν η σύζυγος ή άλλοι νεοδημοκράτες. Πριν, όμως, ζητήσουν στο ΣΥΡΙΖΑ τη διαγραφή τού παιδοβιαστή κι όχι απλώς την αναστολή τής ιδιότητας του μέλους τής ΝΔ μήπως είναι χρήσιμο να θυμηθούν, ως αριστερό κόμμα μάλιστα, πως υπάρχει και το τεκμήριο της αθωότητας; Και πως, τέλος πάντων, θα τον δικάσουν τα δικαστήρια κι όχι τα τηλεπαράθυρα;...

Αν ο Αλέξης Τσίπρας χάσει τις επόμενες εκλογές, η μεγαλύτερη ευθύνη θα βαραίνει τον ίδιο. Πράγματι, αν είχε τη συνδρομή των συμβατικών ΜΜΕ θα τις κέρδιζε με περίπατο, αλλά δεν θα του φταίει η "διαιτησία" αν χάσει ξανά από τον Κ. Μητσοτάκη. Θα φταίει κυρίως που καθυστερεί απελπιστικά να παρουσιάσει ένα φρέσκο υπουργικό συμβούλιο τώρα κι όχι 20 ημέρες πριν τις εκλογές αντί να συνεχίζει να δίνει μάχες χαρακωμάτων με τον Ευκλ. Τσακαλώτο, τον Π. Σκουρλέτη ή τον Ν. Φίλη. Η Ομπρέλα θα κάνει τα πάντα για να φαίνεται απαραίτητη κι όταν έχει λιακάδα. Ο αρχηγός είναι αυτός που οφείλει να της κόψει το βήχα. Αν θέλει να λέγεται αρχηγός... 

 

 

Δεν βίαζε με την κομματική ταυτότητα στο στόμα...

Ο παιδοβιαστής του Κολωνού δεν βίαζε γιατί ήταν δεξιός ούτε γιατί δήλωνε αγάπη για την πατρίδα, την θρησκεία και την οικογένεια. Ούτε μπορώ να διανοηθώ πως οι μεγαλόσχημοι νεοδημοκράτες που είχαν φωτογραφηθεί μαζί του γνώριζαν για τη δράση του κι όμως έσκαγαν χαμόγελα δίπλα του. Όπως δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη στην περίπτωση του Θ. Πλεύρη για τον πατέρα του, ομοίως δεν είναι δυνατό να μιλάμε συλλήβδην για κομματική ευθύνη αν ένα μέλος κόμματος αποδειχθεί εγκληματίας. Συνυπεύθυνοι είναι όσοι γνώριζαν και σιωπούσαν και ουδείς άλλος...

Δεν είναι λίγοι οι δεξιοί που προσβάλλουν με την υποκρισία τους την πατρίδα, την θρησκεία και την οικογένεια, όπως δεν είναι και λίγοι οι αριστεροί που με τις πράξεις τους πόρρω απέχουν από το να αγωνίζονται για την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα και τις ελευθερίες. Η υποκρισία δεν έχει κομματικό πρόσημο ούτε τιμά κανέναν να βάζει στη ζυγαριά τη δική του ηθική με εκείνη των άλλων ώστε να μπορεί στη συνέχεια να μιλά για κρεμάλες κι εκτελεστικά αποσπάσματα. Κοντολογίς, όσο κτήνος μπορεί να είναι κάποιος που βιάζει παιδιά, το ίδιο κτήνος είναι κι αυτός που ονειρεύεται την θανατική του ποινή ως μοναδική τιμωρία...

Δεν αντιλέγω στο να δοθούν στη δημοσιότητα τα στοιχεία τού παιδοβιαστή και των πελατών του. Είναι κι αυτή μία λογική μέθοδος τιμωρίας και παραδειγματισμού. Δεν με βρίσκει, ωστόσο, καθόλου σύμφωνο η λογική τού όχλου που κρύβεται πίσω από την απαίτησή του για δημόσια διαπόμπευση. Αυτοί οι 213 πελάτες είναι άξιοι τιμωρίας, είναι όμως και πολύ βολικοί αποδιοπομπαίοι τράγοι για μια μάζα που αντί να αγωνίζεται για τη βελτίωσή της ψάχνει στα σκουπίδια χειρότερούς της για να ξεπλένει τα δικά της, μεγάλα ή μικρά, πάθη. Υποκρισία, το αγαπημένο μας συλλογικό αμάρτημα...