Όλοι μαζί τους σκοτώσαμε στα Τέμπη, εκτός από τους υπουργούς...

Για να είναι αξιόπιστη η πολιτική σου κριτική δεν μπορεί να είναι α λα καρτ, αλλά οφείλει να έχει το ίδιο αυστηρό ζύγι απέναντι σε όλους. Δεν είναι δυνατό, για παράδειγμα, να σιωπάς όταν κάποια ισχυρίζεται πως μαζί σκοτώσαμε τους ανθρώπους στα Τέμπη ή πως οι γυναίκες είναι προορισμένες βιολογικά να σκοτώνονται από τους άντρες, αλλά να εξεγείρεσαι μόνο όταν κάποιος λέει πως οι υπουργοί σκότωσαν τα παιδιά στα Τέμπη. Όλες αυτές οι δηλώσεις είναι απότοκες του κυρίαρχου λαϊκισμού, αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερος λαϊκισμός από αυτόν της υποκρισίας των δύο μέτρων και δύο σταθμών...

Αν, για παράδειγμα, ισχύει πως όλοι τους σκοτώσαμε στα Τέμπη αυτό συμπεριλαμβάνει και τους υπουργούς. Κι όπως είναι λαϊκίστικο να τους τσουβαλιάζεις όλους μαζί, για να μην πω φασιστικό, όταν πρόκειται για τους πολιτικούς, το ίδιο ισχύει και για το λαό. Δεν έχω διαβάσει ή ακούσει, όμως, ποτέ κάποια δήλωση δήθεν φιλελεύθερου για το λαϊκισμό τής ισοπέδωσης του λαού παρά μόνο διθυράμβους...

Ο νεοφιλελευθερισμός χτίστηκε πάνω στην αποδόμηση του λαού. Ο λαός ποτέ δεν ξέρει, μόνο λίγοι σοφοί που τυγχάνει να είναι στο pay roll λίγων πλούσιων. Εδώ και πάνω από σαράντα χρόνια το ίδιο παραμύθι μηρυκάζεται από προθύμους έναντι αμοιβής να παρουσιάζουν το μαύρο άσπρο και το ανάποδο. Θα τους επιτρέψουμε να συνεχίσουν, οδηγώντας μας στην αυτοκαταστροφή; Ιδού το ερώτημα...