Εύθρυπτοι μεσσίες...

Οι εξουσίες είναι από τη φύση τους ανασφαλείς. Ίσως και γιατί κατανοούν την παροδικότητά τους σε έναν κόσμο που συνεχώς μεταβάλλεται κι αναζητά νέους σωτήρες να τον λυτρώσουν από τους προηγούμενους. Το πραγματικό ερώτημα, ωστόσο, είναι αν τις χρειαζόμαστε. Ναι, στην κοινοβουλευτική δημοκρατία τις έχουμε ανάγκη αφού με αυτόν τον τρόπο είναι δομημένο το σύστημα. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, δεν τις χρειαζόμαστε. Ποτέ δεν τις χρειαζόμασταν...

Η πολιτική δεν έχει καμία σχέση με τη σεμνότητα. Ο οποιοσδήποτε πολιτευτής οφείλει να πουλά τον εαυτό του όπως ένας πλασιέ την τελευταία λέξη στα πλαστικά. Γι' αυτό κι ο ναρκισσισμός δεν είναι απλώς πλεονέκτημα, είναι προαπαιτούμενο αν θες να έχεις λαϊκή απήχηση... 

Η πολιτική συνεπάγεται, επίσης, στην εποχή τής τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης κι αυτογελοιοποίηση, οτιδήποτε για να γίνεις και να μείνεις γνωστός. Ο αυτοσεβασμός είναι μειονέκτημα όταν έχεις επιλέξει να κυλιέσαι στη λάσπη...

Δεν αναζήτησαν οι μεσσίες την ανθρωπότητα, αλλά η ανθρωπότητα τους μεσσίες. Κι όταν οι δρόμοι τους συναντήθηκαν, δεν χωρίστηκαν μετά ποτέ. Τα ονόματα, απλώς, άλλαζαν σε μια χορεία που περιλάμβανε από θεούς ως τσαρλατάνους κι από ηγέτες ως ανδρείκελα. Αν, πάντως, κάτι ενώνει διαχρονικά όσους κατάφεραν να αφήσουν το χνάρι τους στο μονοπάτι τής Ιστορίας είναι η αποφασιστικότητα που δεν σβήνει όταν κανείς δεν κοιτά και η ικανότητα να αλλάζουν τις αυλές τους όταν κρίνεται απαραίτητο κι όχι οι αυλές τους να τους αλλάζουν. Έτσι ήταν, έτσι είναι, έτσι θα είναι...

Υ.Γ. Καλό Πάσχα σε όλες κι όλους!