Πολέμησαν για την Αριστερά με τον Στουρνάρα και τώρα δεν σηκώνουν μύγα στο όλο αστική αυτοπεποίθηση σπαθί τους...

Αν με βλέπατε να κλέβω ένα αυτοκίνητο και ύστερα να σας κάνω μαθήματα νόμου, τάξης κι ασφάλειας θα με παίρνατε στα σοβαρά; Μάλλον όχι. Πώς να πάρουν, συνεπώς, στα σοβαρά οι προοδευτικοί πολίτες ένα κομματίδιο που έκλεψε τις έδρες ενός κόμματος και στη συνέχεια κουνά το δάχτυλο στους άλλους για τις αρχές και τις αξίες τής Αριστεράς; Και πώς να μην παίρνουν στο ψιλό τους αποστάτες όταν διέσπασαν ένα κόμμα και τώρα ζητούν "δημοκρατικό μέτωπο" και μαζί του;...

Όταν ο Μίκης Θεοδωράκης ή ο Μανώλης Γλέζος κατακεραύνωναν τον Αλέξη Τσίπρα για το συμβιβασμό τού 2015 κανείς δεν είχε το δικαίωμα να τους κατηγορήσει, κι ας εκτιμώ πως είχαν άδικο. Μπροστά σε ανθρώπους που έχουν φυλακιστεί κι εξοριστεί για τις ιδέες τους οι υπόλοιποι οφείλουμε να σκύβουμε το κεφάλι. Τα περισσότερα, ωστόσο, από τα στελέχη που αποχώρησαν από το ΣΥΡΙΖΑ μπερδεύουν τους αγώνες με τις αφισοκολλήσεις και τις μάχες για την Αριστερά με τους βυζαντινισμούς...

Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα και οι Αριστεροί και οι αυτοαποκαλούμενοι Αριστεροί ακόμα λιγότεροι ώστε να μην γνωρίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις. Θα συνιστούσα, συνεπώς, λίγη περισσότερη συστολή σε αυτούς που είχαν βρει χορηγούς και για τη διάσπαση, είχαν ανανεώσει τη θητεία Στουρνάρα στη ΤτΕ, σχετίζονται με servicers ή σιτίζονταν από το ΣΥΡΙΖΑ μολονότι είχαν αποχωρήσει. Η αριστεροσύνη είναι δύσκολη υπόθεση είτε έχεις αστική αυτοπεποίθηση είτε όχι, είτε οι πρόγονοί σου πολέμησαν με την Αριστερά είτε θησαύρισαν πολεμώντας εναντίον της...