Όποιος βιάζεται σκοντάφτει στις πομπές του...

Ποιος πιστεύει ότι δύο μικρομεσαία στελέχη τής ΝΔ με άμεση αναφορά στην οικογένεια Μητσοτάκη έδωσαν προσωπικά δεδομένα ψηφοφόρων με δική τους πρωτοβουλία; Και ποιος μπορεί να πιστέψει ότι αυτά τα έλαβε μόνο η Ανν. Μ. Ασημακοπούλου και κανένας άλλος; Μόνο όσοι πιστεύουν ότι ο Κ. Μητσοτάκης δεν ήξερε τίποτα για το Predator ή για την κατάσταση στο σιδηρόδρομο ή πως έμαθε για τα καρτέλ μόλις τους τελευταίους μήνες...

Το καθεστώς Μητσοτάκη φθείρεται και φθείρεται ραγδαία κυρίως λόγω γεγονότων που έγιναν ή συνεχίζονται από την πρώτη τετραετία του. Πολύ δύσκολα, συνεπώς, θα καταφέρει να τη βγάλει καθαρή από ένα γεγονός που θα συμβεί κατά την τρέχουσα θητεία. Γι' αυτό βιάζεται να καταλάβει κάθε αρμό τής εξουσίας, να μπετονάρει κάθε τρύπα στην ηγεμονία του, να χειραγωγήσει ακόμα και το εκλογικό αποτέλεσμα...

Γενικώς ο Κ. Μητσοτάκης βιάζεται, σαν κάποιος να τον κυνηγά ή σαν να πρέπει να τελειώσει με εκκρεμότητες πριν αλλάξουν τα κόζα. Κι όπως είναι λογικό, όταν βιάζεσαι σκοντάφτεις ή διαλέγεις να δίνεις μάχες σε γήπεδα που δεν είναι βολικά. Αλήθεια τώρα, με τις offshore πιστεύει ότι θα εξοντώσει τον Στέφανο Κασσελάκη; Στο σπίτι τού Βολταίρου δεν έχει φίλους να του μιλήσουν για αυτογκόλ και για σκοινιά;...

 

Ο μάγος πρέπει και να θέλει να κάνει μαγικά...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι πλανητάρχης κι ακόμα κι αν ήταν δεν θα μπορούσε να επιλύσει μόνος του όλα τα προβλήματα της οικουμένης. Ούτε είναι μάγος για να επιλύει χάρη στο άγγιγμά του ζητήματα όπως η πανδημία, οι φωτιές και η ακρίβεια. 

Κάπου εδώ, όμως, τελειώνουν και οι δικαιολογίες του γιατί για να επιλύεις προβλήματα πρέπει και να έχεις τη διάθεση να χρησιμοποιείς όλα σου τα όπλα. Κι ο πρωθυπουργός δεν το έχει κάνει ούτε για την πανδημία ούτε για τις φωτιές ούτε για την ακρίβεια...

Πού είναι η ενίσχυση του ΕΣΥ, της δασοπροστασίας ή τα μέτρα ενίσχυσης των εισοδημάτων και παρεμπόδισης των καρτέλ; Πουθενά γιατί άλλες είναι οι προτεραιότητες αυτής της κυβέρνησης, όπως αποδεικνύεται κι από τη διαφήμιση των επενδυτών που θα έρθουν για να φτιάξουν δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια για τους πλούσιους. Κι επειδή ακριβώς δεν πείθουν πως νοιάζονται για τα συμφέροντα των πολλών δυσκολεύονται και να τους πείσουν να εμβολιαστούν...

Ιδίως στην ενέργεια είναι προκλητικό να μην αξιοποιείται η ΔΕΗ ως όχημα πίεσης και στις ιδιωτικές εταιρείες να μειώσουν τα τιμολόγιά τους. Για να μην αναφερθώ στις εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ με τα οποία αμείβονται ετησίως golden boys για να λύνουν κάθε πρόβλημα με αύξηση τιμολογίων. Είπαμε, όμως, για να λύσεις ένα πρόβλημα πρέπει πρωτίστως να θες να το λύσεις κι αυτό δεν ισχύει για τη σημερινή κυβέρνηση των ολιγαρχών...

 

Ο σοσιαλισμός τελευταίο καταφύγιο των θυμάτων τής ελεύθερης αγοράς...

Είναι λογικό η κρατική γραφειοκρατία, έστω κι αν τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί σημαντικά, να απωθεί πολλούς από το να μιλήσουν με καλά λόγια για το Δημόσιο. Όπως, όμως, οι σταλινικοί κομμουνιστές αγιοποιούν το κράτος, με τον ίδιο τρόπο και οι φιλελεύθεροι ηρωοποιούν τον ιδιωτικό τομέα μολονότι μόνο από άγιους δεν αποτελείται το μεγάλο ή και το μικρότερο κεφάλαιο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο στιγματισμός των κρατικοποιήσεων και η εξύμνηση των ιδιωτικοποιήσεων από τους νεοφιλελέδες...

Το πιο πρόσφατο αφήγημα θέλει τους καταναλωτές να κερδίζουν από πιθανή ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και τη λειτουργία κι άλλων επιχειρήσεων ενέργειας. Στην θεωρία αυτό θα αυξήσει τον ανταγωνισμό και θα μειώσει τις τιμές. Αν, όμως, ρίξουμε μια ματιά στις τηλεπικοινωνίες ή τις αερομεταφορές στην Ελλάδα θα αντιληφθούμε ότι τα μονοπώλια ή ολιγοπώλια σχηματίζουν καρτέλ- τραστ που στο τέλος πληρώνουν ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φραντς...

«Χάρη» στην ιδιωτική πρωτοβουλία οι Έλληνες πληρώνουμε από τα ακριβότερα, αν όχι το ακριβότερο, πάγια στην Ευρώπη για την κινητή και τη σταθερή τηλεφωνία. Ποιος ανάμεσά μας, άλλωστε, δεν έχει να διηγηθεί μια πικρή ιστορία από την αντιμετώπισή του από τη Vodafone, την Cosmote, τη Wind ή τη Forthnet; 

Γι’ αυτό κι ενώ οι περισσότεροι αποτασσόμαστε το κράτος- πατερούλη κι ορθώς πράττουμε, από αυτό είναι που αναζητάμε την προστασία ή και σωτηρία μας εν ώρα ανάγκης. Ο σοσιαλισμός έχει πάντοτε τον τελευταίο λόγο γιατί ο νόμος τής ζούγκλας τού καπιταλισμού μας αφήνει συνήθως ανοχύρωτους στους εκμεταλλευτές και στους απατεώνες...

Υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα αν θέλουν να υπάρχουν...

Ποιος πιστεύει ότι οι δικαστές στην Ελλάδα εργάζονται χωρίς οχλήσεις, στην καλύτερη των περιπτώσεων, από την πολιτική κι επιχειρηματική εξουσία; Ή ποιος πιστεύει ότι έχουν όλα τα μέσα στη διάθεσή τους προκειμένου να κάνουν τη δουλειά τους καλά και γρήγορα; Κατά κάποιο τρόπο θα πρέπει να αισθάνονται και τυχεροί ορισμένοι από αυτούς που δεν έχουν την κατάληξη δικαστών στην Κολομβία επί Εσκομπάρ, αν λάβουμε υπόψη πως αρκετές πτυχές τού δημόσιου βίου μας θυμίζουν τη λατινοαμερικανική αυτή χώρα την εποχή που ζούσε υπό τον τρόμο των καρτέλ ναρκωτικών...

Οι δικαστές, όμως, δεν είναι αθώοι τού αίματος. Η πολιτεία αξιολογεί ως πολύ σημαντικό το λειτούργημά τους- κι ορθώς πράττει-, γι' αυτό και οι αμοιβές τους είναι κατά πολύ υψηλότερες του μέσου Έλληνα. Σκοπός είναι να τους αποτρέπει από οποιοδήποτε πειρασμό, ανάμεσα στους οποίους είναι και οι δικαιολογίες για να μην πράττουν σωστά τα καθήκοντά τους. Για να το γράψω ακόμα απλούστερα, αν απαιτείται γενναιότητα για να ασκήσουν ποινικές διώξεις ή να καταδικάσουν, τότε κι αυτό περιλαμβάνεται στο "job description"...

Η εισαγγελέας διαφθοράς Ειρ. Τουλουπάκη, για παράδειγμα, αντί να απειλεί με διώξεις δημοσιογράφους που δημοσιεύουν έγγραφά της, τα οποία προφανώς δεν έκλεψαν, θα ήταν προτιμότερο να βελτιώσει την ποιότητα και την ταχύτητα της εργασίας της. Ασχέτως αν στην "Καθημερινή" ερμήνευσαν το έγγραφο κατά πώς βολεύει τα αφεντικά τους, αλίμονο αν διωκόμενος είναι ο αγγελιοφόρος κι όχι εκείνος που εκτίθεται από το μήνυμα. Αυτό, βεβαίως, ισχύει και για τα ΜΜΕ που αντί να επικεντρώνονται στο περιεχόμενο του σκάνδαλου Novartis στέκονται σε νομικίστικα επιχειρήματα προκειμένου να συζητάμε αν μπορούσαν, για παράδειγμα, να καταθέσουν οι προστατευόμενοι μάρτυρες κι όχι για το τι λένε στις καταθέσεις τους...