Φλώροι με παράσημα...

Κοιτούσα τις προάλλες μια φωτογραφία τού Αρχηγού ΓΕΕΘΑ κι αναρωτιόμουν σε πόσους πολέμους έχει βρεθεί κι έχει καταφέρει να γεμίσει τη στολή του με τόσα παράσημα. Μάλλον σε κανένα, αλλά τι σημασία έχει αν μπορούν να σου δίνουν κι από ένα με την παραμικρή αφορμή; Από την άλλη, απαιτείται κι ένας βαθμός αξιοπρέπειας ώστε να μην ενθυλακώνεις το οποιοδήποτε παράσημο που σου προσφέρουν χωρίς να το έχεις κερδίσει στο πεδίο τής μάχης...

Δεν είναι απαραίτητο, ωστόσο, κάποιος να πολεμήσει για να αποδείξει την ανδρεία του. Αρκούν και λιγότερο ηρωικά κατορθώματα, όπως για παράδειγμα να μην αποδεχθεί την ανανέωση της θητείας του από αυτόν που τον παρακολουθούσε ως επικίνδυνο για την εθνική ασφάλεια. Ή, αν πιστεύει ότι δεν παρακολουθείτο κι όλα είναι μια συνωμοσία τού Κώστα Βαξεβάνη, να του κάνει μια μήνυση και να πάει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Μάλλον, όμως, σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν θα είναι ο εκδότης τού "Documento" αυτός που θα αποδειχθεί κατεργάρης...

Θα ήταν άδικο, ωστόσο, να στοχοποιώ αποκλειστικώς τον στρατηγό Φλώρο όταν υπάρχουν τόσοι και τόσοι ακόμα παρακολουθούμενοι που δεν έχουν ανοίξει το στοματάκι τους να αναρωτηθούν, έστω, τι συνέβη. Η πιο γελοία περίπτωση είναι αυτή του Κ. Χατζηδάκη, ο οποίος δέχθηκε και να κάνει κοινές εμφανίσεις με τον παρακολουθητή του για να διασκεδάσουν από κοινού τις εντυπώσεις. Κι αναρωτιέμαι, με πόσα πολλά πράγματα τους εκβιάζει όλους αυτούς ο Κ. Μητσοτάκης ή πόσο σαγηνευτική είναι η καρέκλα ώστε να μην σηκώνονται από αυτή ούτε για να καθίσει η αυτοεκτίμησή τους...