Δεν μπορώ, για παράδειγμα, να πιστέψω ότι οι μόνοι πολιτικοί που έβαλαν το χέρι στο μέλι τα τελευταία 30 χρόνια ήταν οι Τσοχατζόπουλος- Παπαντωνίου κι όμως η χώρα χρεοκόπησε γιατί δεν έκοβαν αποδείξεις οι λαϊκατζήδες. Ούτε θεωρώ τυχαίο πως αν δεν υπήρχαν οι ξένες διωκτικές αρχές στην Ελλάδα θα θεωρούσαμε ακόμα αξιοσέβαστες τη Siemens, τη Novartis ή το Κατάρ και συκοφάντες όσους τους κατηγορούν...
Οι διεφθαρμένοι είναι εξ ορισμού αξιοθρήνητοι. Ακόμα πιο αξιοθρήνητοι, ωστόσο, είναι εκείνοι που βάζουν το κομματικό συμφέρον πάνω από το λαϊκό κι εθνικό και ξεπλένουν διεφθαρμένους προσβάλλοντας και τη νοημοσύνη τους. Αδυνατώ, για παράδειγμα, να πιστέψω ότι η Κ.Ο. της ΝΔ αποτελείται από 156 ηλίθιους που πιστεύουν ότι ο Κ. Μητσοτάκης δεν είχε καμία απολύτως ανάμειξη στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Σε ιδιωτικές τους συζητήσεις, άλλωστε, πολλοί από αυτούς το παραδέχονται. Δεν το κάνουν, ωστόσο, δημοσίως γιατί η πίστη τους στη βουλευτική τους έδρα είναι μεγαλύτερη από τον όρκο που έκαναν για τήρηση του Συντάγματος και υπεράσπιση της δημοκρατίας και του ελληνικού λαού...
Μπορεί ο Κ. Χατζηδάκης, π.χ., να παρακολουθείτο πράγματι από παράκεντρα των οποίων δεν είχε γνώση ο πρωθυπουργός. Θα ήταν, όμως, πολύ πιο πιστευτός ο Κ. Μητσοτάκης αν δεν είχε αλλάξει 20 αφηγήματα από τότε που ξέσπασε το σκάνδαλο, προσαρμόζοντάς τα στις νέες κάθε φορά αποκαλύψεις.
Ομοίως, η Εύα Καϊλή θα ήταν πολύ πιο πιστευτή αν δεν παρουσίαζε το Κατάρ ως χώρα- πρότυπο για τους εργάτες. Δεν αποκλείω να είναι και οι δύο τους αθώοι, θα ήμουν όμως γελοίος αν έβγαινα δεξιά κι αριστερά κι ορκιζόμουν για την αθωότητά τους. Θα ήμουν γελοίος ή, "απλώς", εκβιαζόμενος από εγκληματική συμμορία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου