Οι πολιτικοί μας δεν γεννήθηκαν με μία μάνικα στο χέρι, αλλά με μία δικαιολογία για τα πάντα...

Δεν λυπάμαι κανέναν που αναλαμβάνει ένα κυβερνητικό πόστο γιατί προφανώς κανείς δεν του έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο για να γίνει, για παράδειγμα, υπουργός. Οι θητείες εκτίονται στις φυλακές και στο στρατό, τα υπουργιλίκια δεν είναι κάτεργα. Τώρα αν κάποιος προκειμένου να γίνει υπουργός αναλαμβάνει και το βάρος τού αποδιοπομπαίου τράγου, αυτό είναι ένα ρίσκο τού επαγγέλματος γιατί και η πολιτική επάγγελμα είναι ή, τέλος πάντων, έχει γίνει...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν ίδρυσε υπουργείο Κλιματικής Κρίσης, το οποίο παραμένει ακόμα μια ταμπέλα, ούτε τοποθέτησε σε αυτό τον Κύπριο Χρ. Στυλιανίδη γιατί πίστευε ότι η ελληνική γραφειοκρατία θα υπερνικούσε την υπερθέρμανση του πλανήτη. Μετά τις καταστροφικές περσινές φωτιές, ωστόσο, χρειαζόταν απαραιτήτως κάποιο μη κομματικό στέλεχος- ακόμα καλύτερο που δεν είναι καν Ελλαδίτης- προκειμένου να του ρίξει τον μουτζούρη στην επόμενη στραβή, η οποία με ένα κράτος τόσο ανοργάνωτο όπως το δικό μας θα ερχόταν. Κι αν πιστέψουμε τα σενάρια που τον θέλουν να στήνει κάλπες το Σεπτέμβριο είναι λογικό να μην θέλει οι φωτιές να του χαλάσουν το σχεδιασμό...

Δεν πιστεύω ότι τα πράγματα το προηγούμενο καλοκαίρι θα ήταν πολύ καλύτερα αν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε, βεβαίως, πιστεύω ότι δεν θα είχαν πεθάνει 100 άνθρωποι στο Μάτι αν κυβερνούσε η ΝΔ... 

Η πρόληψη και η κατάσβεση των πυρκαγιών δεν είναι ζητήματα ιδεολογίας, γι' αυτό και οι σχετικές επιλογές προσώπων πρέπει να γίνονται με διακομματική συναίνεση και τα πρόσωπα αυτά να έχουν την ευθύνη από την αρχή έως το τέλος. Σε διαφορετική περίπτωση θα συνεχίζει η εκάστοτε αντιπολίτευση να παριστάνει την πιο αποτελεσματική από την εκάστοτε κυβέρνηση, λες και οι πολιτικοί μας γεννήθηκαν με μια μάνικα στο χέρι και ξέρουν...