Από το βούρκο στο ξέφωτο και ξανά στο βούρκο...

Έχοντας καλή διάθεση, θα αποδεχθώ το κυβερνητικό αφήγημα πως η οικουμένη δεν γνώρισε ποτέ καλύτερο μάνατζερ από τον Γ. Στάσση. Αξίζει, όμως, ο οποιοσδήποτε άνθρωπος να λαμβάνει 1.000 ευρώ την ημέρα, όπως ο επικεφαλής τής ΔΕΗ, όταν συνάνθρωποί μας δεν έχουν πρόσβαση ούτε σε νερό ούτε σε ψωμί; Η ερώτηση στον καπιταλισμό είναι ρητορική, η απάντηση, ωστόσο, που δίνει ο καθένας μας σε αυτή μαρτυρά και πόσο ψηλά έχει στην ατζέντα του τον όρο "κοινωνική δικαιοσύνη"...

Έχοντας, επίσης, καλή διάθεση, θα μπορούσα να αποδεχθώ τα μπόνους στα "γαλάζια golden boys" και στους τραπεζίτες που κρατούν ομήρους τη ΝΔ και τον πρωθυπουργό με τα υπέρογκα χρέη τους ή την παχυλή επιδότηση της Aegean Airlines αν δεν απολύονταν, για παράδειγμα, οι 2.000 εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ ή αν το Δημόσιο έπαιρνε μετοχές στην αεροπορική εταιρεία ώστε σήμερα οι πολίτες να μην αναγκάζονταν να δίνουν ένα μισθό για να αγοράσουν ένα εισιτήριο. Αυτή η κυβέρνηση, όμως, είναι ακριβή με την ελίτ και φτηνή με τους μικρομεσαίους: λεφτά υπάρχουν για τους χορηγούς, εκτινάσσοντας έλλειμμα και δημόσιο χρέος, αλλά όταν πρόκειται για το πόπολο θυμούνται τη δημοσιονομική σταθερότητα αυτοί που εκτροχίασαν το τρένο και το 2009 και πήδηξαν από το καράβι...

Δεν είναι, εξάλλου, ντροπιαστικό να σου πετάνε μερικά προεκλογικά ψίχουλα, όπως τις επιδοτήσεις για τα καύσιμα και το ηλεκτρικό ρεύμα, περιμένοντας να τους ξαναψηφίσεις; Θα μου πείτε πως το ίδιο έκανε κι ο ΣΥΡΙΖΑ το 2019 με τη 13η σύνταξη και θα έχετε δίκιο, μόνο που τότε η πορεία ήταν αντίστροφη: από το βούρκο βγήκαμε στο ξέφωτο, ενώ τώρα βαδίζουμε ξανά από το ξέφωτο στο βούρκο. Μπορούμε και πρέπει να τους σταματήσουμε...