Είναι ο Μητσοτάκης ο καλύτερος εν ζωή Έλληνας και δεν μπορούμε χωρίς αυτόν;...

Η Ελλάδα δεν κάηκε ούτε πλημμύρισε για πρώτη φορά την τελευταία τετραετία. Ούτε καν τα τελευταία δέκα χρόνια. Πυρκαγιές και πλημμύρες βιώναμε κι όταν μόνο οι επιστήμονες μιλούσαν μεταξύ τους για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την τρύπα τού όζοντος. Ο Κ. Μητσοτάκης έχει πετύχει, ωστόσο, να πιστεύουμε ότι η καταστροφή μας είναι σχεδόν αναπόφευκτη, να μην αναμένουμε τίποτα καλύτερο από αποζημιώσεις και συμβάσεις ορισμένου χρόνου, να μην έχουμε προσδοκίες παρά μόνο φόβο για το μέλλον...

Αλήθεια, όμως, αυτή η χώρα δεν δικαιούται τίποτα καλύτερο από πρωθυπουργό Μητσοτάκη, υπουργό Πολιτικής Προστασίας, Κικίλια ή Ναυτιλίας, Στυλιανίδη; Αυτοί είναι οι άριστοι των αρίστων κι αφού δεν τα καταφέρνουν εκείνοι να μας γλιτώσουν από τις φωτιές και τις πλημμύρες δεν μπορεί κανένας άλλος; Τόσο χαμηλά έχει πέσει ο πήχης ώστε να θεωρούμε τη μετριότητα και τη φαυλότητα το αναπόφευκτο ριζικό μας;...

Στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές αποφασίσαμε ως χώρα πως είτε ο Μητσοτάκης είναι ο καλύτερος Έλληνας είτε, τέλος πάντων, ο καλύτερος ανάμεσα στους αντιπάλους του. Κι αυτό είναι το μέτρο τής δικής μας ευθύνης για όσα έγιναν την τελευταία τετραετία κι όσα θα γίνουν σε αυτή που διανύουμε. Η κρίση μας, ωστόσο, όπως είναι πάντα η κρίση τού λαού, δεν είναι ούτε τελεσίδικη ούτε αμετάκλητη. Και, καλώς εχόντων των πραγμάτων, δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε τέσσερα χρόνια για να την ανακαλέσουμε...