Ο ΣΥΡΙΖΑ χρωστά στον Κασσελάκη περισσότερα από όσα θα μπορούσε ποτέ να του ξεπληρώσει...

Ο βαθύς ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να διαγνώσει το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών, δεν κατάφερε, όπως είναι λογικό, να διαγνώσει και το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών. Κι αυτό γιατί ο βαθύς ΣΥΡΙΖΑ είχε σταματήσει εδώ και πολύ καιρό να έχει επαφή με την κοινωνική πλειοψηφία. Στην πραγματικότητα δεν την είχε αποκτήσει ποτέ. Σαν σαπρόφυτο είχε κολλήσει πάνω στον Αλέξη Τσίπρα για την επιβίωσή του κι ενδεχομένως να επιχειρήσει το ίδιο τώρα με τον Στέφανο Κασσελάκη, την ίδια ώρα που θα τον υπονομεύει. Όπως έκανε, άλλωστε, και με τον προκάτοχό του...

Ο Κασσελάκης έχει πολιτικά χαρίσματα και τη δυνατότητα να τα εξελίξει. Οι προοδευτικοί πολίτες, πάντως, ήταν πρόθυμοι να ψηφίσουν και κάποιον λιγότερο χαρισματικό αρκεί να ήταν νέος, φρέσκος και τολμηρός. Είχε βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα, ο πολιτικός κύκλος των οποίων είχε τελειώσει προ πολλού και είχαν αγκιστρωθεί πάνω στην Έφη Αχτσιόγλου προκειμένου να επιβιώσουν... 

Οι περισσότεροι που ψήφισαν τον Στέφανο μπορεί να μην ξέρουν καν αν το επώνυμό του γράφεται με ένα ή δύο σ. Γνωρίζουν, όμως, ότι ήθελαν την αλλαγή, η Αριστερά να βγει από την εντατική, να αναπνεύσει και στη συνέχεια να επιστρέψει ως σαρωτικό κύμα που θα μας απαλλάξει από το νεοφιλελευθερισμό και το νεοσυντηρητισμό...

Μπορεί ο Στέφανος Κασσελάκης να γίνει ο πρώτος πρωθυπουργός που δεν ξεπήδησε από τον κομματικό σωλήνα και είναι ανοιχτά ομοφυλόφιλος; Μπορεί ναι, μπορεί κι όχι. Μπορεί να το αξίζει, μπορεί κι όχι. 

Για να παραφράσω, ωστόσο, τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ, ο ΣΥΡΙΖΑ χρωστά στον Κασσελάκη περισσότερα από όσα θα μπορέσει ποτέ να του ξεπληρώσει. Έφερε πίσω την αισιοδοξία σε ένα πολιτικό νεκροταφείο, οι προοδευτικοί πολίτες προσήλθαν μαζικά στις κάλπες με ενθουσιασμό, το χαμόγελο επέστρεψε. Για την ώρα αυτό μου είναι αρκετό...