Πάμε από το 1997 κι όπου δεν βγει...

Η τραγωδία των Τεμπών δεν θα είχε συμβεί αν υπήρχαν δύο σταθμάρχες κι όχι ένας ρουσφέτι- αχθοφόρος, αν λειτουργούσε η τηλεδιοίκηση στη Λάρισα κι ο δευτεροβάθμιος έλεγχος στην Αθήνα. Δεν φταίει ούτε η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ, όπως μας λέει το ΚΚΕ, ούτε το ότι δεν ολοκλήρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ μια σύμβαση που την παρέλαβε από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μέσα στα προβλήματα και στα σκάνδαλα. Το να συγκροτείς, συνεπώς, μια εξεταστική επιτροπή για το τι συνέβη στο σιδηρόδρομο από το 1997 με το σκεπτικό πως όλοι φταίνε το ίδιο είναι σαν να ξεπλένεις αυτούς που πραγματικά φταίνε...

Φυσικά κι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παρέδωσε το 2019 ένα σιδηρόδρομο που θα τον ζήλευαν στην Ιαπωνία. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, όταν είχε παραλάβει, για παράδειγμα, μία γραμμή κι αυτή μη ηλεκτροδοτούμενη για το Αθήνα- Θεσσαλονίκη; Όταν παρέδωσε, όμως, την εξουσία και διπλή γραμμή υπήρχε και ηλεκτροδοτούμενη ήταν και δύο σταθμάρχες που δεν ήταν ρουσφέτια εργάζονταν στη Λάρισα και τηλεδιοίκηση υπήρχε και δευτεροβάθμιος έλεγχος. Το να λες, επομένως, στο πόπολο πως φταίει μια Κοινοτική Οδηγία για το διαχωρισμό υποδομών και μεταφορών, όταν μάλιστα οι υποδομές παρέμειναν στο κράτος, δαιμονοποιείς την Ευρώπη, ξεπλένεις τους ενόχους και καταλήγεις ο χρήσιμος ηλίθιός τους...

Οι πολίτες, για να μην μιλήσω για τους συγγενείς των θυμάτων, δεν ενδιαφέρονται για τις διαφορές ανάμεσα σε εξεταστική και προανακριτική. Θέλουν την αλήθεια και γιατί κάποιοι είναι νέοι στην ηλικία, όπως οι περισσότεροι νεκροί, και κάποιοι άλλοι γονείς. 

Μπορεί να πείστηκαν ενόψει των εκλογών πως όλοι φταίνε, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν επιθυμούν την τιμωρία των ενόχων. Οι εκλογές, εξάλλου, ούτε καταδικάζουν ούτε αθωώνουν από ποινικά αδικήματα. Μόνο οι φυσικοί δικαστές... 

    

 
 

Καλατράβα πίσω και μη σε μέλλει...

Δεν θέλω καν να σκέφτομαι τι δικαιολογίες θα έβρισκε η κυβέρνηση στην περίπτωση που το σκέπαστρο Καλατράβα κατάρρεε και σκότωνε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Πολύ αίμα έχει χυθεί σε αυτόν τον τόπο (και) τους τελευταίους μήνες ώστε να σεναριολογούμε επί τέτοιων θεμάτων. Ζούμε, όμως, και σε μια χώρα όπου οι 57 νεκροί των Τεμπών είναι απλώς μια στατιστική για την οποία ευθύνεται ένας σταθμάρχης...

Το "πάμε κι όπου βγει" έχει γίνει σύνθημα μιας κοινωνίας που περιγελά την οργανωτικότητα και καμαρώνει για την τσαπατσουλιά της. Και κάπως έτσι ζούμε από τύχη και πεθαίνουμε από εντυπωσιακή ατυχία προκειμένου να αυτοδικαιώνονται εκείνοι που θα έπρεπε να κάθονται σε δικαστηριακά σκαμνιά. Κι αν είχε πιάσει δυνατός αέρας στο ΟΑΚΑ θα μας έφταιγε πάλι η κλιματική κρίση ή, τέλος πάντων, το στραβό το ριζικό μας...

Η αντιπολίτευση πάνω σε καταστροφές μπορεί να είναι λαϊκίστικη, μπορεί κι όχι. Οι ευθύνες δεν είναι ποτέ ίδιες. Η αντιπολίτευση, ωστόσο, στην αντιπολίτευση, ιδίως όταν είσαι ήδη τέσσερα χρόνια κυβέρνηση, είναι καθαρόαιμος λαϊκισμός. Κι αν ο Κ. Μητσοτάκης πιστεύει ότι η αντιπολίτευση, ιδίως η αξιωματική, θα είναι πάντα ζαλισμένη μάλλον λογαριάζει χωρίς την ιστορία κι εν τέλει δίχως το λαό...