Όποιος δεν συνδέει την κλιματική κρίση με την καπιταλιστική απληστία μάλλον δεν αντιλαμβάνεται τη διασύνδεση του άκρατου ατομισμού με την περιβαλλοντική καταστροφή. Όταν ο απόλυτος δείκτης επιτυχίας θεωρείται ο πλούτος πώς θα βάλεις φραγμό στην υπερεκμετάλλευση των πόρων τού πλανήτη, στην ατμοσφαιρική ρύπανση, στην υπερθέρμανση και τις συνέπειές τους;
Συνεπώς, η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης θα είναι ατελέσφορη αν περιοριστεί στη μείωση, για παράδειγμα, των ρύπων του μονοξειδίου του άνθρακα ή του διοξειδίου του αζώτου. Καλά είναι αυτά, αλλά η πηγή τού κακού παραμένει η απληστία, η οποία θα ελεγχθεί μόνο αν ελεγχθούν, π.χ., η φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή, τα ασύδοτα funds και οι προκλητικές τράπεζες...
Ενδεχομένως η ανθρωπότητα να καταφέρει στο εγγύς ή στο απώτερο μέλλον να μετοικήσει σε κάποιο άλλο αστέρι, πλανήτη ή γαλαξία και να της δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία αν καταστρέψει τη Γη. Μόνο που σε μία τέτοια περίπτωση όλα τα επιτεύγματά της ανά τους αιώνες θα έχουν μηδενιστεί, αφού όλα θα τα επισκιάζει η καταστροφή ενός πλανήτη από τα ίδια μας τα χέρια...
Δεν τρέφω αυταπάτες πως οι γενιές που βρισκόμαστε τώρα πάνω στον πλανήτη θα γυρίσουν το ματσάκι, κυρίως γιατί δεν βλέπω στον εαυτό μου και σε πολλούς από τους συνανθρώπους μου τη βούληση να περιορίσουμε την ενεργειακή και κάθε άλλου είδους σπατάλη για χάρη των επόμενων γενεών. Ίσως οι επόμενοι να αποδειχθούν πιο συνειδητοποιημένοι, ίσως πάλι όχι. Μακάρι να μπορούσα να γράψω πως η Γη θα εξακολουθήσει να είναι κατοικήσιμη όπως κι αν έχει. Δεν το ξέρω πια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου