Αφγανές ζήστε σαν δούλες για να μην αλλοιωθεί ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής...

Το διδάσκουν σε κάθε σεμινάριο ηγεσίας. Τι κάνεις όταν νιώθεις να χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου; Κηρύσσεις πόλεμο ή εφευρίσκεις έναν εσωτερικό ή εξωτερικό εχθρό, έναν αποδιοπομπαίο τράγο τέλος πάντων ώστε να σε ακολουθήσει το πόπολο που μέχρι εκείνο το σημείο σε αποδοκίμαζε. Το έχουν εφαρμόσει τόσοι και τόσοι, γιατί να μην το πράξει κι ο Κ. Μητσοτάκης που τα ερείσματά του στο λαό ξέρει κι ο ίδιος πως είναι πολύ προσωρινά; Άλλωστε αυτό δεν έκανε και το Φεβρουάριο του 2020 με τη δήθεν εισβολή μεταναστών και προσφύγων στον Έβρο;...

Σήμερα αντιγράφει τον εαυτό του με τη δαιμονοποίηση των Αφγανών προσφύγων, τους οποίους δεν αναγνωρίζει καν ως τέτοιους. Λες και οι άνθρωποι που σκαρφαλώνουν στις ρόδες εν κινήσει αεροπλάνων το κάνουν από μια περίεργη διαστροφή κι όχι από τρόμο για το τι τους επιφυλάσσουν οι νέοι- παλιοί ηγέτες τής χώρας τους. Τι πιο άθλιο, εξάλλου, από το να αντιμετωπίζεις απελπισμένους ανθρώπους ως απειλή προκειμένου να αποφύγεις τη δημόσια διαπόμπευση για τα εγκλήματά σου στη διαχείριση της πανδημίας και των πυρκαγιών;...

Κι αν ο Κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του στήνουν επικοινωνιακά σόου στις πλάτες ικετών τής οικουμένης για να σώσουν τα τομάρια τους, ποια είναι η δική μας δικαιολογία για να κλείνουμε τις πόρτες και τα παράθυρά μας φοβούμενοι κατακλυσμό από δήθεν τζιχαντιστές; Πριν μερικές μόνο ημέρες δεν ήμασταν εμείς οι ίδιοι που εγκαταλείπαμε τα σπίτια μας για να μην καούμε μαζί με αυτά; 

Και τώρα τι ζητάμε, αλήθεια, από τους Αφγανούς και δη τις Αφγανές; Να σφαγιαστούν ή να ζουν σαν δούλες για να μην αλλοιωθεί ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής; Και τι τρόπος ζωής είναι αυτός που στο όνομα της υποκρισίας και της εικονικής αλληλεγγύης θυσιάζει ανθρώπινες ζωές; Αξίζει άραγε να στήνουμε τείχη και φράχτες για να διατηρούμε έναν τέτοιο τρόπο ζωής;...