Η Καμπούλ μέσα μας...

Από το να σκοτώνεις τις γυναίκες, όπως συνηθίζουν οι ορίτζιναλ ταλιμπάν, είναι προτιμότερο να τις αντιμετωπίζεις αποκλειστικώς ως σκεύη ηδονής, αλλά εν έτει 2021 οι δυτικές κοινωνίες θα όφειλαν να είχαν ανεβάσει τον πήχη των φιλοδοξιών τους ως προς την καταπολέμηση των διακρίσεων. Ομοίως, το να συγκρίνουμε το χριστιανικό φονταμενταλισμό με τον πιο ακραίο ισλαμικό για να φαινόμαστε ανώτεροι δεν μας περιποιεί τιμή. Η ανεξιθρησκεία δεν μπορεί να περιορίζεται στη δυνατότητα πρακτικής άσκησης μιας θρησκείας στα τετραγωνικά μέτρα τού σπιτιού μας χωρίς το φόβο κάποιος να μας σπάσει την πόρτα, να μας συλλάβει και να μας εκτελέσει...

Αν κάποιος πιστεύει ότι σκαρφαλώνοντας στα τέσσερα τα σκαλοπάτια τής Παναγίας τής Τήνου θα θεραπευτεί από κάποια ασθένεια ή θα κερδίσει το τζόκερ με γεια του και χαρά του να το κάνει. Καθένας μας έχει δικαίωμα να επιλέγει το πλασίμπο ή το ναρκωτικό που τον ευχαριστεί και τον βοηθά να πορεύεται με καλύτερους όρους στη ζωή. Το πρόβλημα γεννάται όταν αυτό επιβάλλεται κεντρικώς, από ένα κράτος που αρνείται να παραχωρήσει στον εαυτό του την ελευθερία του από την εκκλησιαστική ιεραρχία...

Οι γυναίκες στην Ελλάδα δεν κινδυνεύουν από νόμους που θα τις οδηγούν στην αγχόνη αν απατήσουν τον σύζυγό τους ή αν φορέσουν κοντές φούστες. Κινδυνεύουν, όμως, από τα απομεινάρια μιας πατριαρχικής αντίληψης που έχει συντηρηθεί μέσα κι από την τέχνη σύμφωνα με την οποία είναι στολίδια μόνο του ανδρός και τίποτα παραπάνω. Κι αν η μακροχρόνια καραντίνα επιδείνωσε μια ήδη σοβούσα έξαρση της ενδοοικογενειακής βίας είναι τα στερεότυπα που τιμάμε και σεβόμαστε ως παραδόσεις που συνιστούν το μεγαλύτερο κίνδυνο κι αποτρεπτικό παράγοντα ώστε η ισότητα των φύλων να μην αποτελεί απλώς μια υπουργική γραμματεία, αλλά και μια καθημερινή πραγματικότητα...