Ο ίδιος εγωισμός τής "πολιτισμένης" Δύσης είναι φανερός και στα ζητήματα της κλιματικής κρίσης, της μείωσης πρώτων υλών και δημόσιων αγαθών. Τι θα γίνει όταν, κι όχι αν, οι αποκαλούμενες χώρες τού Τρίτου Κόσμου μάς φτάσουν σε βιοτικό επίπεδο, αλλά διαπιστώσουμε ότι δεν μπορούμε στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία και στην Αυστραλία να συνεχίζουμε να καταναλώνουμε όπως πριν; Θα μοιράσουμε το πλεόνασμα με δίκαιο τρόπο ή θα ξεσπάσουν νέοι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι γιατί θα αποδειχθούμε μοναχοφάηδες;...
Πολύ φοβάμαι πως οι απανταχού νεοφιλελεύθεροι έχουν χάσει επεισόδια, πιστεύοντας ακόμα σε μια ιδεοληψία που σε μερικά χρόνια από τώρα δεν θα ωφελεί ούτε καν τα δικά τους συμφέροντα. Η κοινωνική αλληλεγγύη και η αλληλεγγύη των λαών δεν είναι απλώς διαχρονικό πρόταγμα της Αριστεράς στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αποτελεί πλέον όρο επιβίωσης του πλανήτη. Κι αν αυτό μπορεί να μην αφορά άμεσα τις γενιές που βρισκόμαστε σήμερα επί της Γης- αν κι αυτό μπορεί να μην ισχύει και το πρόβλημα να είναι ακόμα αμεσότερο- αφορά με σχετική βεβαιότητα, ωστόσο, τις γενιές που θα ακολουθήσουν κι αυτές είτε θα καταλήξουν στο σοσιαλισμό, στη δίκαιη αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου δηλαδή, είτε θα εξαφανιστούν. Τόσο απλά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου