Τζάμπα κουράζεται ο Βορίδης, ο ΣΥΡΙΖΑ τα καταφέρνει και μόνος του να μην ξανακυβερνήσει...

Ο Μ. Βορίδης ισχυρίστηκε την προηγούμενη εβδομάδα πως όταν έλεγε πως πρέπει να γίνουν αλλαγές στο κράτος και στους θεσμούς για να μην ξανακυβερνήσει η Αριστερά δεν εννοούσε τίποτα χουντικό- αλίμονο!-, αλλά να σταματήσει ο εξισωτισμός, η ισοπέδωση δηλαδή προς τα κάτω που υποτίθεται πως είναι η ιδεολογική πατέντα τής Αριστεράς. Ας υποθέσουμε πως ο νέος πρώτος τη τάξει υπουργός με τις γνωστές καταβολές θέλει, π.χ., περισσότερη αξιοκρατία στο Δημόσιο και είναι η Αριστερά αυτή που την εμποδίζει. Αναρωτιέμαι, όμως, θέτοντας ένα επίκαιρο παράδειγμα ενώ θα μπορούσα να θέσω πολλά ακόμα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν που διόρισε διοικητές νοσοκομείων που είναι, ανάμεσα σε άλλα "σχετικά" επαγγέλματα, αλουμινάδες, γυμναστές κι αγρονόμοι;... 

Κι ας υποθέσουμε- που δεν ισχύει βεβαίως- πως προ πανδημίας δεν ήταν τόσο απαραίτητο να είναι επικεφαλής νοσοκομείων άνθρωποι με μια στοιχειώδη συνάφεια με την ιατρική επιστήμη ή τη δημόσια διοίκηση. Γιατί, όμως, ο "λάτρης" τής αξιοκρατίας Κ. Μητσοτάκης δεν τους άλλαξε όταν ενέσκηψε η πανδημία; 

Η απάντηση είναι πολύ απλή: για τη δεξιά ο πόλεμος κατά τού εξισωτισμού είναι στην ουσία πόλεμος κατά τής κοινωνικής δικαιοσύνης, της δίκαιης αναδιανομής τού πλούτου και της παροχής ίσων ευκαιριών για την παραγωγή νέου. Τα υπόλοιπα είναι ιδεολογικά προσχήματα γιατί δεν μπορεί να πει φάτσα φόρα στο πόπολο πως δεν εξυπηρετεί τα δικά του συμφέροντα, αλλά λίγων κι εκλεκτών...

Την ίδια ώρα, όμως, που η κυβέρνηση συνάπτει ακόμα και συμφωνίες για την επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών της, στο ΣΥΡΙΖΑ είναι απασχολημένοι με το να δημιουργούν νέες τάσεις ενόψει του συνεδρίου, αν κι όποτε γίνει. Αλλού βαρούν τα όργανα, δηλαδή, κι αλλού χορεύει η νύφη, και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο... 

Φαίνεται πως αρκετοί στην αξιωματική αντιπολίτευση είτε βολεύονται σε αυτόν το ρόλο είτε έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στην θεωρία τού ώριμου φρούτου που θα πέσει από μόνο του. Μόνο που το 2021 πιθανό να είναι εκλογική χρονιά και με την απλή αναλογική δημιουργούνται προϋποθέσεις για τη συγκρότηση προοδευτικής κυβέρνησης. Αρκεί οι ανάγκες τής κοινωνίας να είναι κι ανάγκες τής κομματικής νομενκλατούρας, που, προς το παρόν τουλάχιστον, είναι απασχολημένη με την ομφαλοσκόπηση, λες κι όλος ο κόσμος αρχίζει και τελειώνει στην πλατεία Κουμουνδούρου ή, έστω, στις τηλεδιασκέψεις των διάφορων απαράτσικ με κρίση ταυτότητας...