Σε εκλογικό επίπεδο το αν ο ΣΥΡΙΖΑ γάμησε τη μεσαία τάξη κρίθηκε το 2019, με μια λαϊκή απάντηση που περιείχε στοιχεία πραγματικότητας, αλλά κι αδικίας γι' αυτούς που έβγαλαν τη χώρα από μνημόνια στα οποία άλλοι την έμπλεξαν από εκείνους που είναι φτωχότεροι από όσο πιστεύουν ότι είναι. Ακόμα, όμως, και να μην είχαμε τον τελευταίο ενάμισι χρόνο τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά, στο προσφυγικό και, κυρίως, την πανδημία και πάλι η συζήτηση για την οικονομική πολιτική τής χρονικής περιόδου 2015- 2019 θα ήταν παρωχημένη. Όσοι συνεπώς την επαναφέρουν στην επικαιρότητα, είτε εντός είτε εκτός τού ΣΥΡΙΖΑ, το κάνουν από σκοπιμότητα κι όχι από γνήσια διάθεση αυτοκριτικής ή ιστορικής έγνοιας...
Όταν με ρωτάνε αν έχει δίκιο ο Τσίπρας ή ο Τσακαλώτος, ο Πολάκης ή ο Νίκος Φίλης, τους απαντώ πως έχουν δίκιο όλοι. Δεν το κάνω για διπλωματικούς λόγους, αλλά γιατί σε ένα αριστερό κόμμα εξουσίας- ελπίζω να συμφωνούν όλοι στο ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι τέτοιο και να μην ανταγωνίζονται ορισμένοι ακόμα τον Παναγιώτη Λαφαζάνη- είναι απαραίτητοι όλοι: οι μαρξιστές, οι ριζοσπάστες Αριστεροί, οι κεντροαριστεροί, ακόμα και οι λαϊκοί δεξιοί που απεχθάνονται το νεοφιλελευθερισμό...
Ο μετασχηματισμός δεν πρέπει να σημαίνει εγκατάλειψη, αλλά συμπερίληψη, χωρίς δογματισμούς και ιδεοληψίες. Η απλή αναλογική και, κυρίως, το ότι απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα βρίσκεται μια σκληρή εκδοχή τής δεξιάς καθιστά την παρατεταμένη εσωστρέφεια πολυτέλεια που θυμώνει τους προοδευτικούς πολίτες και τους αποξενώνει, κι όχι αδίκως...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου