Κι αν το τι θα κάνουμε με τα επιπλέον μίλια σε μια θάλασσά μας είναι πιο μακροπρόθεσμο, το τι θα πράξουμε στις διερευνητικές επαφές με την Τουρκία, που ξεκινούν τη Δευτέρα, είναι πιο άμεσο ζήτημα. Αν η κυβέρνηση πηγαίνει σε αυτές με το μυαλό της από τώρα στο "blame game" στην περίπτωση αποτυχίας τους είναι προτιμότερο να μην μεταβεί καν στην Κωνσταντινούπολη, τόπο διεξαγωγής τους. Αν πιστεύουμε ότι θα επιμείνουμε στο να συζητάμε μόνο για υφαλοκρηπίδα- ΑΟΖ, οι απέναντι θα διαφωνήσουν, θα σηκωθούμε να φύγουμε για να παραστήσουμε τους ήρωες στο πόπολο και ούτε γάτα ούτε ζημιά τότε μάλλον δεν έχουμε καταλάβει ότι Γερμανία και ΗΠΑ δεν θα μας επιτρέψουν να φύγουμε από το τραπέζι χωρίς να υπογράψουμε κάτι...
Το υπόδειγμα της Συμφωνίας των Πρεσπών μαρτυρά πως τα διακρατικά ζητήματα επιλύονται προς το συμφέρον των εμπλεκόμενων κρατών όταν αυτά δεν έχουν πάνω από το κεφάλι τους ως επιδιαιτητές Μεγάλες Δυνάμεις. Κι αυτή είναι μία υπόμνηση που αφορά τόσο την Ελλάδα όσο και την Τουρκία, αν επιδιώκουν τη βιώσιμη και δίκαιη ειρήνη στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Αν, όμως, επιτρέψουμε στο Βερολίνο και στην Ουάσιγκτον να θέσουν την ατζέντα, τότε πολύ φοβάμαι πως η κατάληξη θα είναι ένας επώδυνος συμβιβασμός και για την Αθήνα και για την Άγκυρα, με μόνους κερδισμένους όσους δεν είναι υποχρεωμένοι από τη γεωγραφία να συμβιώσουν σε αυτήν τη γωνιά τού πλανήτη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου