Ισότητα ψήφου σημαίνει και τα αμερικανάκια να ψηφίζουν με απλή αναλογική...

Ο Κ. Μητσοτάκης ισχυρίζεται πως θέλει οι Έλληνες τρίτης ή τέταρτης γενιάς τής Αστόρια- αυτοί οι γραφικοί τύποι τού "Γάμος αλά ελληνικά" που ξέρουν να φτιάχνουν σπανακόπιτα, αλλά ούτε μια λέξη στα ελληνικά- να αποφασίζουν, αν ψηφίσουν ακόμα κι εκατομμύρια από αυτούς, για το ποιος θα κυβερνά εμένα που ζω στην Αθήνα, έχω βιώσει τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και θα υφίσταμαι τις συνέπειες των επιλογών τους. Ο πρωθυπουργός, μάλιστα, χρησιμοποιεί το επιχείρημα- για να δικαιολογήσει το ότι Αμερικανοί θα αποφασίζουν για τη ζωή στην Ελλάδα- πως με αυτόν τον τρόπο υπερασπίζεται την ισότητα της ψήφου. Την ίδια ώρα, βεβαίως, σπεύδει να καταργήσει την απλή αναλογική, που σε αυτό ακριβώς εξυπηρετεί...

Δεν είμαι πασιονάριος της απλής αναλογικής, αφού στην Ελλάδα ιδίως οι κομματικές συνεργασίες πέρα από το ότι είναι δύσκολες εμπεριέχουν υπερβολικές δόσεις κάτω από το τραπέζι συναλλαγής. Δίχως, άλλωστε, τη συνεργασία των όποιων δύο μεγαλύτερων κομμάτων δεν σχηματίζεται, κατά πάσα πιθανότητα, κυβέρνηση κι αν ακόμα σχηματιστεί ο πολιτικός βίος μετατρέπεται σε μια άνοστη σούπα όπου η αντιπολίτευση θα είναι περιορισμένη κι αδύναμη και οι διαχωριστικές ιδεολογικές γραμμές άκρως δυσανάγνωστες. Έχουμε, όμως, ανάγκη από ένα αναλογικότερο σύστημα από αυτό που έχει ισχύσει στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, το οποίο σημαίνει και κατάργηση του μπόνους βουλευτών για το πρώτο κόμμα, που σημαίνει ακριβώς ανισότητα ψήφου...

Αυτό, όμως, που δεν έχουμε ανάγκη είναι την αλλοίωση των εκλογικών καταλόγων με ανθρώπους που ενδεχομένως να ενδιαφερθούν μία φορά στα τέσσερα χρόνια για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα, αλλά που μπορεί να πιστεύουν ότι ακόμα υφίστανται η ΕΡΕ, η Ένωση Κέντρου ή το ΠΑΣΟΚ. Είναι διαφορετική περίπτωση οι Έλληνες που έφυγαν λόγω της κρίσης ή και νωρίτερα, που έχουν μεγαλώσει στην Ελλάδα κι ενδεχομένως έχουν ακόμα φορολογικές υποχρεώσεις εδώ, κι άλλο εκείνοι που τη γνωρίζουν από τις διηγήσεις των παππούδων τους, από ολιγοήμερες διακοπές κι από καρτ ποστάλ. Η ισότητα δίχως αναλογικότητα, άλλωστε, δημιουργεί ανισότητες που εν προκειμένω μπορεί να τις πληρώσουν όσοι για τον έναν ή τον άλλο λόγο επιμενούν να ζουν σε αυτήν τη γωνιά τής οικουμένης...