Είναι λογικό ένας πρωθυπουργός 100 ημερών να δικαιούται πίστωσης χρόνου, ανεξαρτήτως αν ο νυν δεν είναι χθεσινός στην πολιτική ούτε προσωπικώς ούτε οικογενειακώς. Από αυτό, ωστόσο, έως του να στήνονται αγιογραφίες για το έργο μιας κυβέρνησης που μέχρι στιγμής είτε υλοποιεί πολιτικές τής προηγούμενης είτε γκρεμίζει ό,τι καλό έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ η απόσταση είναι τεράστια. Πολλώ δε μάλλον όταν ο χρόνος θα δικαιώσει ή θα διαψευσει τις προσδοκίες κι όχι τα ΜΜΕ, τα οποία στην περίπτωση Μητσοτάκη έχουν στήσει το μεγαλύτερο πλυντήριο ξεπλύματος προσωπικότητας της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας...
Διακρίνω, εξάλλου, μια επιμονή στους υμνητές τού σημερινού καθεστώτος να αποδίδουν όλα τα δεινά τής χώρας στο πρώτο εξάμηνο του 2015. Φυσικά κι έγιναν λάθη τότε, βεβαίως και τα capital control είχαν αρνητική επίδραση στην οικονομία. Η Ιστορία τής Ελλάδας ούτε ξεκίνησε, όμως, πριν τέσσερα χρόνια ούτε τέλειωσε τοτε...
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανάλαβε μια χρεοκοπημένη χώρα, με τους υπεύθυνους της χρεοκοπίας να είναι οι ίδιοι που της έδωσαν και λανθασμένα φάρμακα για να ξανανιώσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ άφησε την εξουσία με την Ελλάδα εκτός μνημονίων, την ανεργία δέκα μονάδες χαμηλότερα από όσο τη βρήκε, με το σύνολο της κοινωνίας όρθιο, αφού κανείς δεν έμεινε πίσω, και με ένα εθνικό θέμα λυμένο με επωφελή τρόπο...
Μπορεί τα κανάλια να μην το δείχνουν, αλλά εκεί έξω υπάρχει πολύς κόσμος που αγωνιά για το χτίσιμο ενός προοδευτικού μετώπου απέναντι στον ακροδεξιό νεοφιλελευθερισμό. Το διαπίστωσα ιδίοις όμμασι στην Αχαΐα όπου βρέθηκε ο Αλέξης Τσίπρας στις αρχές τής εβδομάδας...
Γι' αυτό κι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ έχει χρέος να ανοίξει την αγκαλιά του σε όλους όσοι επιθυμούν να εκφραστούν μέσα από αυτόν, ανεξαρτήτως τι ψήφιζαν ή πού ανήκαν στο παρελθόν. Ο πρόεδρός του σκέφτεται και δρα με όρους εν δυνάμει πρωθυπουργού. Καλό είναι και οι υπόλοιποι στο κόμμα ναι μεν να ασκούν την κριτική τους για τα λάθη τού 2015- 2019, αλλά να μην χάνουν τη ματιά τους από τη μπάλα, αν θέλουν φυσικά να ξανακερδίσουν το παιχνίδι. Ο αντίπαλος δεν είναι ο Τσίπρας, αλλά ο Μητσοτάκης. Τόσο απλά...
Διακρίνω, εξάλλου, μια επιμονή στους υμνητές τού σημερινού καθεστώτος να αποδίδουν όλα τα δεινά τής χώρας στο πρώτο εξάμηνο του 2015. Φυσικά κι έγιναν λάθη τότε, βεβαίως και τα capital control είχαν αρνητική επίδραση στην οικονομία. Η Ιστορία τής Ελλάδας ούτε ξεκίνησε, όμως, πριν τέσσερα χρόνια ούτε τέλειωσε τοτε...
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανάλαβε μια χρεοκοπημένη χώρα, με τους υπεύθυνους της χρεοκοπίας να είναι οι ίδιοι που της έδωσαν και λανθασμένα φάρμακα για να ξανανιώσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ άφησε την εξουσία με την Ελλάδα εκτός μνημονίων, την ανεργία δέκα μονάδες χαμηλότερα από όσο τη βρήκε, με το σύνολο της κοινωνίας όρθιο, αφού κανείς δεν έμεινε πίσω, και με ένα εθνικό θέμα λυμένο με επωφελή τρόπο...
Μπορεί τα κανάλια να μην το δείχνουν, αλλά εκεί έξω υπάρχει πολύς κόσμος που αγωνιά για το χτίσιμο ενός προοδευτικού μετώπου απέναντι στον ακροδεξιό νεοφιλελευθερισμό. Το διαπίστωσα ιδίοις όμμασι στην Αχαΐα όπου βρέθηκε ο Αλέξης Τσίπρας στις αρχές τής εβδομάδας...
Γι' αυτό κι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ έχει χρέος να ανοίξει την αγκαλιά του σε όλους όσοι επιθυμούν να εκφραστούν μέσα από αυτόν, ανεξαρτήτως τι ψήφιζαν ή πού ανήκαν στο παρελθόν. Ο πρόεδρός του σκέφτεται και δρα με όρους εν δυνάμει πρωθυπουργού. Καλό είναι και οι υπόλοιποι στο κόμμα ναι μεν να ασκούν την κριτική τους για τα λάθη τού 2015- 2019, αλλά να μην χάνουν τη ματιά τους από τη μπάλα, αν θέλουν φυσικά να ξανακερδίσουν το παιχνίδι. Ο αντίπαλος δεν είναι ο Τσίπρας, αλλά ο Μητσοτάκης. Τόσο απλά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου