Η εργατικότητα σε συνδυασμό με το ταλέντο πρέπει να ανταμείβονται, σε διαφορετική περίπτωση πράγματι ευλογούμε εμμέσως την ήσσονα προσπάθεια κι αφαιρούμε κίνητρα από ανθρώπους που έχουν τη διάθεση να ξεχωρίσουν χάρη στα χαρίσματά τους κι όχι στην καταγωγή τους ή στην αξιοποίηση των χειρότερων ελαττωμάτων τους. Αλίμονο, όμως, αν και υποτιθέμενοι πατριώτες θεωρούν τη σημαία έπαθλο κι ακόμα περισσότερο αλίμονο αν η καπιταλιστική κούρσα τού ανταγωνισμού χωρίς έλεος και κανόνες γίνεται το πρώτο μάθημα ζωής παιδιών έξι, εφτά, οχτώ ή δέκα χρόνων. Τότε μετατρέπουμε το σχολείο από χώρο πλήρους διαπαιδαγώγησης της νέας γενιάς σε εκκολαπτήριο "λύκων" τής Γουόλ Στριτ που δοξάζουν το χρήμα κι οτιδήποτε άλλο το περιφρονούν ως ανάξιο λόγου...
Η ανταγωνιστική φύση δεν είναι κατακριτέα, οπουδήποτε όμως δεν τίθενται όρια τότε αυτά ξεπερνιούνται με την πρώτη ευκαιρία. Όλοι μιλάμε για ηθική παρακμή, ωστόσο λίγοι κατανοούν πως αυτή δεν προέρχεται από την πολυπολιτισμικότητα ή την ενσωμάτωση του διαφορετικού, αλλά από την θεσμοποίηση του ο "πρώτος είναι τα πάντα κι ο δεύτερος τίποτα", του υλικού κέρδους και της κοινωνικής αναρρίχησης δίχως κανόνες κι αρχές. Τα παιδιά αξίζουν ένα πολύ καλύτερο μέλλον από αυτό σε ένα μη βιώσιμο πλανήτη φτιαγμένο από καπιταλιστές που θα πουλήσουν και το τελευταίο δέντρο που θα τους προσφέρει οξυγόνο όχι γιατί αυτή είναι η φύση τους, αλλά γιατί με αυτόν τον τρόπο εκπαιδεύτηκαν κι αποδέχθηκαν να πορεύονται μια ολόκληρη ζωή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου