Μπάτσοι διά πάσα νόσον και πάσα μαλακίαν...

Με μια κυβέρνηση η οποία πιστεύει ότι για κάθε πρόβλημα υπάρχει η λύση τής αστυνομικής καταστολής δεν θα έπρεπε να μας προξενεί εντύπωση το "ντου" στον κινηματογράφο για τη σύλληψη "τεντιμπόιδων" που παρακολουθούσαν το "Τζόκερ". Ακόμα και η επιλογή τής ταινίας με την οποία έγινε η επιστροφή στο "Νόμο 4000" έχει τη σημασία της, αφού καυτηριάζει όλες εκείνες τις αιτίες που υποθάλπουν τη βία, το ταξικό μίσος και τον κοινωνικό αυτοματισμό. Ο νεοσυντηρητισμός, όπως κι αν έχει, αποθρασύνθηκε με την εκλογή Μητσοτάκη κι αποδεικνύει στην πράξη ότι η δεξιά για κάθε πρόβλημα, όσο σύνθετο κι αν είναι αυτό, έχει πάντα το ίδιο "γιατρικό", τους μπάτσους...

Τι άλλο, άλλωστε, από νεοσυντηρητισμό και μπατσολαγνεία εμπεριέχεται και στην πλήρη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου εν μέσω θέρους; Τι ακριβώς άλλαξε από τότε στα ελληνικά πανεπιστήμια παρά μόνο η παροχή πλασίμπο ασφάλειας στους μικροαστούς; Πρόκειται για τους ίδιους νοικοκυραίους που δημιουργούν υγειονομικές ζώνες προστασίας των παιδιών τους από την πραγματικότητα κι όταν αυτή κάποια στιγμή, νωρίτερα ή αργότερα, τα επισκέπτεται τότε ρίχνουν την ευθύνη σε όλους τους άλλους εκτός από τους πραγματικούς υπεύθυνους για τη διαπαιδαγώγησή τους, δηλαδή σε αυτούς τους ίδιους...

Η αστυνομική εισβολή στο σινεμά δεν ήταν προϊόν συντονισμένης κυβερνητικής απόφασης. Αλίμονο αν ήταν εν έτει 2019. Ωστόσο, μαρτυρά την αποθράσυνση συντηρητικών θεσμών τής κοινωνίας που αισθάνονται με τους νέους κυβερνώντες νομιμοποιημένοι να μετουσιώνουν σε πράξη τα πιο αναχρονιστικά αντανακλαστικά τους...

Τα κοινωνικά ζητήματα, όμως, όπως για παράδειγμα και το προσφυγικό- μεταναστευτικό, είναι πολύ πιο περίπλοκα από μια αστυνομική επιχείρηση που γίνεται προς τέρψη των ψοφοδεών. Πολύ φοβάμαι, πάντως, πως, όπως και στην εξωτερική πολιτική της, η κυβέρνηση κινείται με βάση την ικανοποίηση του πιο αντιδραστικού λαϊκισμού, με συνέπεια η οπισθοδρόμηση να λογίζεται ως μεταρρύθμιση κι ο σκοταδισμός ως πρόοδος...