Οι "Ενήλικοι στο Δωμάτιο" δεν είναι μια καλή ταινία κι αυτό όχι γιατί βασίζεται στο βιβλίο τού Γιάνη Βαρουφάκη, η αξιοπιστία τού οποίου είναι ελεγχόμενη. Είναι αντικινηματογραφική, αρκετά βαρετή όταν γίνεται ντοκιμενταρίστικη, ως επί το πλείστον κακοπαιγμένη κι επίπεδη, ενώ το φινάλε θυμίζει παρωδία μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη με τον "Τσίπρα" Φαίδωνα Γεωργίτση να καταδιώκεται από την "Μέρκελ" Ζωή Λάσκαρη. Ο Κώστας Γαβράς έχει κάνει πολύ καλύτερες ταινίες στην καριέρα του, ιδίως όταν δεν παρασυρόταν από τις αφηγήσεις νάρκισσων που ακόμα και σήμερα θεωρούν πως τα έπραξαν όλα τέλεια το 2015 και μόνο οι άλλοι- οι τότε σύντροφοι κι εχθροί- έφταιξαν για την αποτυχία τής δικής του διαπραγμάτευσης...
Με όλες, όμως, τις πολιτικές και προσωπικές του αδυναμίες η κοινοβουλευτική παρουσία τού Γιάνη Βαρουφάκη και του ΜέΡΑ 25 έχει αποδειχθεί χρήσιμη. Από τη μία αποτελεί αντίβαρο στον πλειοψηφικό ακροδεξιό και νεοφιλελεύθερο λόγο κι από την άλλη λειτουργεί κι ως αφύπνιση της κοιμισμένης σε αρκετές περιπτώσεις αριστερής συνείδησης του ΣΥΡΙΖΑ, όπως για παράδειγμα στο ζήτημα της όποιας αξιοποίησης των υδρογονανθράκων. Η κοσμοπολίτικη, εμπνεόμενη από τον ορθό λόγο ρητορική Βαρουφάκη, αλλά κι αρκετών βουλευτών του συνιστά ανάσα φρεσκάδας σε μια Βουλή που κυριαρχείται από γεωργιάδηδες, βορίδηδες και βελόπουλους, αλλά και σε μια Αριστερά πέραν του ΣΥΡΙΖΑ που χαρακτηρίζεται από σταλινικούς, προσωπικές φατρίες και ξεπερασμένες αντιλήψεις...
ΣΥΡΙΖΑ και ΜέΡΑ 25, ωστόσο, δεν έχουν την πολυτέλεια σήμερα να μην συμπορεύονται, ακόμα κι αν το κόμμα Βαρουφάκη δεν ενταχθεί στη διεύρυνση που- ακόμα- σχεδιάζει η αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτή η πολυτέλεια θα υπήρχε ενδεχομένως αν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, οπότε μια αριστερή αντιπολιτευτική φωνή θα είχε την αξία που έχει η συνείδηση σε κάθε άνθρωπο που καλείται να παίρνει δύσκολες αποφάσεις. Όταν, όμως, τη χώρα κυβερνά μια θατσερική- ορμπανική δεξιά η σκεπτόμενη Αριστερά οφείλει να είναι ενωμένη, να αφήνει στην άκρη εγωισμούς και να συνοδοιπορεί στον κοινό στόχο τής ανατροπής ενός συστήματος εξουσίας που πέρα από τις ιδεοληψίες του στηρίζεται στη διαφθορά, στη διαπλοκή, στο νεποτισμό και στον κομματισμό...
Με όλες, όμως, τις πολιτικές και προσωπικές του αδυναμίες η κοινοβουλευτική παρουσία τού Γιάνη Βαρουφάκη και του ΜέΡΑ 25 έχει αποδειχθεί χρήσιμη. Από τη μία αποτελεί αντίβαρο στον πλειοψηφικό ακροδεξιό και νεοφιλελεύθερο λόγο κι από την άλλη λειτουργεί κι ως αφύπνιση της κοιμισμένης σε αρκετές περιπτώσεις αριστερής συνείδησης του ΣΥΡΙΖΑ, όπως για παράδειγμα στο ζήτημα της όποιας αξιοποίησης των υδρογονανθράκων. Η κοσμοπολίτικη, εμπνεόμενη από τον ορθό λόγο ρητορική Βαρουφάκη, αλλά κι αρκετών βουλευτών του συνιστά ανάσα φρεσκάδας σε μια Βουλή που κυριαρχείται από γεωργιάδηδες, βορίδηδες και βελόπουλους, αλλά και σε μια Αριστερά πέραν του ΣΥΡΙΖΑ που χαρακτηρίζεται από σταλινικούς, προσωπικές φατρίες και ξεπερασμένες αντιλήψεις...
ΣΥΡΙΖΑ και ΜέΡΑ 25, ωστόσο, δεν έχουν την πολυτέλεια σήμερα να μην συμπορεύονται, ακόμα κι αν το κόμμα Βαρουφάκη δεν ενταχθεί στη διεύρυνση που- ακόμα- σχεδιάζει η αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτή η πολυτέλεια θα υπήρχε ενδεχομένως αν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, οπότε μια αριστερή αντιπολιτευτική φωνή θα είχε την αξία που έχει η συνείδηση σε κάθε άνθρωπο που καλείται να παίρνει δύσκολες αποφάσεις. Όταν, όμως, τη χώρα κυβερνά μια θατσερική- ορμπανική δεξιά η σκεπτόμενη Αριστερά οφείλει να είναι ενωμένη, να αφήνει στην άκρη εγωισμούς και να συνοδοιπορεί στον κοινό στόχο τής ανατροπής ενός συστήματος εξουσίας που πέρα από τις ιδεοληψίες του στηρίζεται στη διαφθορά, στη διαπλοκή, στο νεποτισμό και στον κομματισμό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου