Σε αντίθεση, πάντως, με τον "αψύ" Κρητικό, ο κυβερνητικός βουλευτής σνομπάρει την αλήθεια, όταν δεν την κατακρεουργεί, προκειμένου να τη συνταιριάξει με την ακραία ρητορική του. Πέρα του ότι, βεβαίως, θεωρεί πως η κατάδοση όσων δεν του αρέσουν υπηρετεί τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη...
Η καρικατούρα Μπογδάνου, ωστόσο, δεν θα υπήρχε αν δεν υπήρχαν, για παράδειγμα, κάποιοι κάτοικοι στα Βρασνά Θεσσαλονίκης που εμπόδισαν την εγκατάσταση προσφύγων στην περιοχή τους, οι οποίοι με τη σειρά τους αναγκάστηκαν να φτάσουν έως την Εύβοια για να βρουν στρατόπεδο συγκέντρωσης να τους δεχθεί. Ο ρατσιστικός, μισαλλόδοξος λόγος τού πάλαι ποτέ μιντιακού παπαγαλακίου βρίσκει ανταπόκριση κυρίως σε εκείνο το κομμάτι τού πληθυσμού που αναζητά άλλοθι για τον υποδόρειο ή κι εμφανέστατο φασισμό του, στους αστούς που φοβούνται την κοινωνική δικαιοσύνη και στο λούμπεν πρεκαριάτο και προλεταριάτο που αντί να τα βάζει με τους δυνατούς που του πίνουν το αίμα επιτίθεται στα πιο αδύναμα από το ίδιο θύματα του μεγάλου κεφαλαίου. Στην ουσία είναι όλοι αυτοί που "αναγκάζουν" τους έτσι κι αλλιώς επιρρεπείς στην ακρότητα μπογδάνους να ξεσαλώνουν...
Η προσφυγοφοβία δεν είναι νέο φαινόμενο στην Ελλάδα. Το ζήσαμε στις αρχές τής δεκαετίας τού '90 με τους Αλβανούς και τους υπόλοιπους Ανατολικούς κι ακόμα τραγικότερα μετά από τη μικρασιατική καταστροφή. Θυμίζω, άλλωστε, πως μολονότι το 1922 Έλληνες έρχονταν στην Ελλάδα οι παλαιοελλαδίτες τούς συμπεριφέρονταν σαν να ήταν χειρότεροι από Τούρκους...
Σε αυτήν την προσφυγοφοβία σήμερα έρχεται να προστεθεί και μια κυβέρνηση η οποία κι ως αντιπολίτευση υπόθαλψε το ρατσισμό βλέποντας παντού τζιχαντιστές ανάμεσα στους ικέτες τής Γης. Ο Μπογδάνος δεν είναι τίποτα περισσότερο από την πιο γκροτέσκα εκδοχή τής ενσωμάτωσης ακροδεξιών αντιλήψεων στις κυρίαρχες πρακτικές, ένας Τζόκερ από σάρκα κι οστά στην εποχή των τεράτων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου