Συμφωνία των Πρεσπών θα λέτε και θα κλαίτε...

Το επίσημο επιχείρημα Μακρόν για τη μη έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τη Βόρεια Μακεδονία- πως η εμβάθυνση προηγείται της διεύρυνσης- δεν είναι αβάσιμο. Μολονότι αυτό που φοβάται περισσότερο η Γαλλία είναι η εύρεση νέων αγορών για τη Γερμανία στα Δυτικά Βαλκάνια και συνεπώς η περαιτέρω ενίσχυση της άσπονδου συμμάχου της. Η προς ανατολάς διεύρυνση, άλλωστε, μόνο προβλήματα έχει δημιουργήσει, αν σκεφτούμε για παράδειγμα πώς συμπεριφέρονται οι χώρες τού Βίσεγκραντ στο προσφυγικό...

Δεν θα σταθώ ούτε στο αυτονόητο, ότι τα κράτη- μέλη σκέφτονται περισσότερο τα δικά τους συμφέροντα από αυτά της ΕΕ και σε αυτό το πλαίσιο δεν διστάζουν να πουλάνε μικρά κράτη που άλλαξαν ακόμα και το όνομά τους για να μπουν στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Θα σταθώ, όμως, στο ότι σκέφτονται κοντόφθαλμα. Κι αυτό γιατί αν έβλεπαν μακριά θα διαπίστωναν ότι η πολιτική αποσταθεροποίηση στα Βαλκάνια, σε συνδυασμό με όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή και τη διαφαινόμενη νέα παγκόσμια οικονομική κρίση, δεν συμφέρει ούτε τους μεγάλους παίκτες...

Όσο για τον μοιραίο Κ. Μητσοτάκη, η Ιστορία έχει συχνά τον τρόπο της να τιμωρεί όσους επενδύουν στον εθνικισμό και στο λαϊκισμό. Μπορεί, δηλαδή, σύντομα, ιδίως αν προκύψει κυβέρνηση των εθνικιστών του VMRO στη Βόρεια Μακεδονία, να παρακαλά γονυπετής για την εφαρμογή τής Συμφωνίας των Πρεσπών προκειμένου να αποφύγει την επιστροφή σε όλα όσα παράλαβε κι άλλαξε η κυβέρνηση Τσίπρα, πληρώνοντας υψηλό πολιτικό κόστος: στο "Δημοκρατία της Μακεδονίας" erga omnes, στα αγάλματα, στους δρόμους και στα αεροδρόμια του Αλέξανδρου και του Φίλιππου, στα μισαλλόδοξα σχολικά βιβλία και σε όλα τα σχετικά. Πάνω, μάλιστα, που βρήκε το θάρρος ο πρωθυπουργός να εκστομίζει τη σημερινή ονομασία των γειτόνων...