Ξέρετε πώς αποκαλούν κάποιοι- όσοι έχουν απομείνει- στην Κουμουνδούρου τον Σ. Φάμελλο; Παρένθετη μητέρα, για προφανείς λόγους. Είναι προσβλητικό να το αναπαράξω; Πρώτον, όχι γιατί δεν τον έχω αποκαλέσει ο ίδιος με αυτόν τον τρόπο, αν και θα μπορούσα. Δεύτερον, αυτός ο χαρακτηρισμός περιγράφει με έναν πολύ παραστατικό τρόπο το στάτους τού προέδρου τού ΣΥΡΙΖΑ: "Διώξαμε τον αχειραγώγητο και βάλαμε εσένα που σε θεωρούμε διαχειρίσιμο για να ζεστάνεις την καρέκλα μέχρι να επιστρέψει ο Αλέξης"...
Όταν ανέφερα στο ρεπορτάζ για το μέσο ενημέρωσης που εργαζόμουν αυτόν το χαρακτηρισμό ο τότε εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Καραμέρος με αποκάλεσε απαράδεκτο κι αναρωτήθηκε πότε άλλοτε έχει χρησιμοποιηθεί κάτι τέτοιο στο πολιτικό ρεπορτάζ. Η αυθόρμητη απάντησή μου ήταν πως όλα όσα έγιναν στην πρώην αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχουν προηγούμενο στην πρόσφατη πολιτική ιστορία τού τόπου έτσι κι αλλιώς. Όπως κι αν έχει, το μόνο που με παραξενεύει με όλο το ντόρο που σηκώθηκε για το παραπολιτικό τού "Documento" είναι πως υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι ο Σωκράτης είναι χαρισματικός και τον υποτιμούν όσοι ισχυρίζονται πως μπορεί να μιλάει επί μία ώρα και να μην σου μένει τίποτα στο τέλος...
Δεν γεννιούνται παλικάρια στης Χαλιμάς τα παραμύθια και ηγέτες στις πίστες μπουζουξίδικων, όσες φασόν αγιογραφίες κι αν αποσταλούν από τα κεντρικά. Άσε που θα πάνε χαμένες και οι ίδιοι μηχανορράφοι θα αρχίσουν να γράφουν τα ακριβώς αντίθετα έτσι κι ο σύντροφος Σωκράτης κάνει το λάθος και πατήσει πόδι στον συγγραφέα τού Σουνίου, ο οποίος όταν έλεγε πως παραμέρισε για να περάσει το καινούριο εννοούσε πως έφυγε ο Δόκτωρ Τζέκιλ για να έρθει ο Μίστερ Χάιντ.
Ο Σωκράτης είχε προγραμματιστεί να πιει το κώνειο από την ημέρα που επιλέχθηκε για παρένθετη μητέρα. Όπως θα έλεγε κι ο ορίτζιναλ συνονόματος φιλόσοφος, "είναι καλύτερα να υποφέρεις την αδικία από το να την κάνεις"...
