Γιώργο, δε μένεις εκεί που είσαι;!

Για να καταλάβεις τον πόνο του άλλου πρέπει να τον έχεις νιώσει κι ο ίδιος. Επομένως, αδυνατώ να πιστέψω τον Γ. Παπανδρέου όταν ισχυρίζεται πως συμπάσχει με τον ελληνικό λαό. Πόσοι έλληνες, για παράδειγμα, έχουν καταφέρει ή θα καταφέρουν μέσα σε αυτό το δύσκολο καλοκαίρι να ταξιδέψουν σε Κίμωλο, Πόρο, Πάρο, Ύδρα και λοιπά νησιά του Αιγαίου, όπως ο πρωθυπουργός; Και πόσοι θα μπορέσουν να διαμείνουν σε πολυτελή ξενοδοχεία, να φάνε σε ακριβά εστιατόρια και να κάνουν κανό;
Επιπλέον, την ώρα που οι πολίτες καλούνται να ζήσουν με λιγότερους μισθούς και συντάξεις και την ώρα που όλα γύρω μας ακριβαίνουν, ο κ. Παπανδρέου τρέχει από τη μια γωνιά του πλανήτη στην άλλη για να λύσει τα προβλήματα της...κλιματικής αλλαγής ή το μεσανατολικό, όπως κάνει αυτήν την εβδομάδα! Ο πρωθυπουργός, εξάλλου, εμφανίζεται στα μέρη μας μόνο όταν είναι να μιλήσει σε κάποιο ξένο ενημέρωσης. Η Ελλάδα προφανώς είναι πολύ λίγη ως μέγεθος για τον κοσμοπολίτη πρωθυπουργό μας. Ισως, βεβαίως, να ήταν μια κάποια λύση για τη χώρα, αν δεν επέστρεφε καθόλου από το εξωτερικό...
Υ.Γ. Θα τα ξαναπούμε στις 2 Αυγούστου. Μέχρι τότε καλά να περνάτε!

"Θα σας δείξουμε, θα δείτε τί θα πάθετε"!

Τον θυμάστε το Χλαπάτσα, από τη σειρά "Της Ελλάδος τα παιδιά", τον κωμικό σπιούνο με τη μόνιμη ατάκα στα χείλη, "θα σας δείξω εγώ, θα δείτε τί θα πάθετε"; Αυτόν μου θυμίζουν τα "πρωτοπαλίκαρα" του νεοφιλελευθερισμού, οι κ. Παπακωνσταντίνου και Λοβέρδος. Οι δυο τους έχουν επιδοθεί σε έναν άτυπο διαγωνισμό για το ποιός είναι πιο οσφυοκάμπτης...
Δεν υπάρχει επιθυμία της τρόικας που να μη σπεύδουν να υλοποιήσουν: παρουσία του υπουργού Οικονομικών στους ελέγχους στα υπουργεία θέλουν οι κατά Πάγκαλο "Φον Φούφουτοι"; "Yes sirs", τους απαντά ο γλοιώδης κ. Παπακωνσταντίνου. Από την άλλη, ο κ. Λοβέρδος έχει πάρει "φόρα, φόρα κατηφόρα" και σπεύδει να απαγορεύσει αύξηση μισθών που αφορούν τον ιδιωτικό τομέα! Μάλλον πρόκειται για μια ιδιόρρυθμη εφαρμογή του καπιταλισμού από τον υπουργό Εργασίας στο στιλ "τα δικά μου δικά μου και τα δικά σας πάλι δικά μου"!
Οπως βλέπετε και στη φωτογραφία, ο Χλαπάτσας στο τέλος δε γλίτωνε το ξύλο. Εύχομαι η τύχη των δύο υπουργών να είναι, απλώς, η πολιτική αποδοκιμασία τους...

Αφήστε τους μπλόγκερ στην ελευθερία τους!

Η ιστορία είναι γνωστή: όποτε προκύπτει κάποιο ξέσπασμα βίας, δικαιολογημένο ή μη, ανοίγει και η συζήτηση για τον περιορισμό ανθρώπινων δικαιωμάτων κι ατομικών ελευθεριών. Θα αναφερθώ σε ένα θέμα φαινομενικά μόνο ήσσονος σημασίας. "Βγαίνουν" αρκετοί και ζητούν να σταματήσει η ανωνυμία των μπλογκ με τη λογική πως υποκινούν τη βία ή ρέπουν προς τη δυσφήμηση.
Θα τους θυμίσω τη ρήση του Αλμπέρ Καμί, σύμφωνα με τον οποίο ο ελεύθερος Τύπος μπορεί να είναι είτε καλός, είτε κακός. Ο λογοκριμένος, όμως, δε μπορεί να είναι τίποτα άλλο από κακός Τύπος. Είναι αλήθεια ότι ορισμένοι ιστότοποι έχουν αναγάγει σε "επάγγελμα" τη συκοφαντία, την αισχρολογία, ακόμα και την υποκίνηση σε εγκληματικές ενέργειες. Κι επειδή δε μου αρέσει να εξαιρώ τον εαυτό μου, μπορεί να το έχω κάνει κι εγώ σε ορισμένες περιπτώσεις. Ωστόσο, θέλω να τονίσω στους "εύθικτους" πως τα μπλογκ είναι, σε αρκετές περιπτώσεις, και νίκη της ελευθεροτυπίας απέναντι στα συμβατικά μέσα ενημέρωσης, που πλασάρουν την είδηση ρετουσαρισμένη για να μην ενοχλεί το λαμόγιο αφεντικό ή την αποκρύπτουν εντελώς...
Δυστυχώς, πολλές φορές η ανωνυμία είναι ο μοναδικός τρόπος για να προστατεύσεις τον εαυτό σου από τον Τυποκτόνο νόμο Βενιζέλου, από την εκδικητική μανία της εξουσίας ή ακόμα κι από τις σφαίρες κρετίνων. Στο κάτω κάτω της γραφής είναι κι ο μοναδικός τρόπος να εκφράζεις 100% τη γνώμη σου χωρίς να είσαι υποχρεωμένος να λαμβάνεις υπόψη όρους όπως η αστική ευγένεια. Όποιος, πάντως, αισθάνεται πως δεν υπηρετείται η αλήθεια από ένα δημοσίευμα σε μπλογκ έχει τη δυνατότητα να ανακαλύψει το συκοφάντη μπλόγκερ και να κινήσει την ανάλογη ποινική ή αστική διαδικασία. Δεν έχει, όμως, το δικαίωμα να συκοφαντεί ο ίδιος μια από τις ελάχιστες πραγματικά δημοκρατικές διαδικασίες έχουν απομείνει στη φιμωμένη ελληνική κοινωνία. Εκτός αν δεν είναι η δημοκρατία για την οποία κόπτονται, αλλά για τη διαιώνιση του αρρωστημένου κοινοβουλευτικού συστήματος...

Κοιτάξτε κάτι "Κόναν"...

Δεν είμαι ιδιαίτερα έξυπνος, αλλά θέλω να νομίζω πως δεν είμαι και βλάκας. Γι' αυτό κι αδυνατώ να κατανοήσω τη "λογική" εκείνων που δολοφονούν ένα δημοσιογράφο, που δεν κατοικεί σε βίλα, αλλά σε πολυκατοικία της Ηλιούπολης, προκειμένου να πλήξουν τη διεφθαρμένη δημοσιογραφία της χώρας. Αν δεχθούμε πως πίσω από την εκτέλεση ήταν η η Σέχτα Επαναστατών, περιμένω από αυτή, όπως και πολλοί άλλοι άλλωστε, να μας εξηγήσει γιατί η εναντίωση στη δράση της πρέπει να πληρώνεται με το αίμα αυτού που εναντιώθηκε.
Αν αυτοί οι δολοφόνοι, που στον ύπνο τους ονειρεύονται πως είναι ο "Κόναν ο Βάρβαρος", θέλουν μια διαφορετική κοινωνία που δεν θα στηρίζεται στην εκμετάλλευση, θα έπρεπε να παλεύουν και για μια κοινωνία όπου ή άποψή τους δεν θα λατρεύεται ως θέσφατο και η αντίθετη θα τιμωρείται με θάνατο. Αν η πολιτεία για την οποία παλεύουν δεν θα δέχεται τη διαφορετικότητα και θα λατρεύει τη βία, παρακαλώ πολύ να με εξορίσετε από αυτή. Γιατί αυτή η πολιτεία δεν είναι ούτε κομμουνιστική ούτε γνήσια αναρχική, αλλά απολυταρχία υπό την εξουσία φρενοβλαβών μεγαλομανών...

Η αλήθεια δε δολοφονείται...

Ο Σ. Γκιόλιας δεν ήταν σπουδαίος δημοσιογράφος. Οι μεγάλοι δημοσιογράφοι δεν "πετάνε" κορώνες, αλλά φροντίζουν, πρώτα, να διασταυρώνουν τις πληροφορίες τους. Ο Σ. Γκιόλιας, όμως, ανήκε σε ένα είδος δημοσιογράφων που σπανίζει πλέον και γι' αυτό ξεχωρίζει σε αυτήν την εποχή των ωραιοποιημένων συμβιβασμών: στους ρεπόρτερ που δεν εξυπηρετούν πολιτικά ή επιχειρηματικά συμφέροντα. Γι' αυτό και διακρίθηκε ανάμεσα σε μια γενιά υποταγμένων κονδυλοφόρων, που το κοινό αποκαλεί αλήτες και ρουφιάνους...
Ο Ρ. Χερστ, στον οποίο βασίστηκε ο Ορσον Ουέλς για τον "Πολίτη Κέιν" του, είχε πει πως είδηση είναι ό,τι προσπαθεί κάποιος να αποκρύψει και πως όλα τα υπόλοιπα είναι, "απλώς", διαφήμιση. Δυστυχώς, στις ημέρες μας "πέφτει" πολλή διαφήμιση: για την τράπεζα Πειραιώς, για το μνημόνιο, για τη Μαριάννα Βαρδινογιάννη κλπ. κλπ...
Οπως κανένας πολιτικός δεν θα έπρεπε να βγαίνει από την πολιτική πλουσιότερος, το ίδιο θα έπρεπε να ισχύει και για τους δημοσιογράφους. Ποιούς λατρεύει, όμως, το φιλοθεάμον κοινό; Τους ζάπλουτους τηλεοπτικούς αστέρες που ζουν σε βίλες, οδηγούν "Καγιέν", ασχολούνται με κουτσομπολιά και βρίσκονται σε διακοπές το μισό χρόνο. Ποιός από αυτούς τηρεί τη ρήση του Χ. Πασαλάρη πως ο δημοσιογράφος δεν πρέπει να αγαπά τα χρήματα και δεν πρέπει να φοβάται τον θάνατο; Λίγοι, ελάχιστοι και γι' αυτό έχει ευθύνη και το κοινό που πριμοδοτεί τη σάχλα και περιθωριοποιεί το πραγματικό ρεπορτάζ...
Αυτήν τη στιγμή, που ο δημοσιογραφικός κόσμος πενθεί έναν ανιδιοτελή ρεπόρτερ, οφείλει να δώσει κι έναν όρκο τιμής: πως το αίμα που χύθηκε σήμερα θα αποτελέσει αφύπνιση της συνείδησης, πως ο ηθικός αυτουργός ή οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Σ. Γκιόλια, αλλά κι όλοι όσοι θέλουν τον Τύπο φιμωμένο, θα πάρουν την απάντηση που τους αξίζει: κι αυτή δεν είναι μόνο η ποινική καταδίκη τους, αλλά, κυρίως, η διαβεβαίωση των πραγματικών ρεπόρτερ ότι για το γκρέμισμα των μύθων και την αλήθεια αξίζει όχι μόνο να γράφεις, αλλά και να πεθαίνεις κιόλας...

Εχουμε (και) την ενημέρωση που μας αξίζει!

Μπορεί η εξαγορά του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και της Αγροτικής από την Τράπεζα Πειραιώς να είναι προς το συμφέρον της χώρας, μπορεί κι όχι. Μπορεί, εξάλλου, να μη γίνει ποτέ. Αυτό, όμως, που αναδείχθηκε πανηγυρικά από τη χθεσινή εξέλιξη είναι η αναξιοπιστία των ελληνικών μέσων ενημέρωσης. Τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια των δύο μεγάλων αφεντικών ( Βαρδινογιάννης- Βγενόπουλος), ανάλογα με το ποιος τους χρηματοδοτεί, πλειοδότησαν σε επαινετικά ή δηλητηριώδη σχόλια.
Ο κ. Στραβελάκης, μάλιστα, του MEGA έσπευσε να αποκαλέσει την εξαγορά δύο κρατικών τραπεζών σε τιμή ευκαιρίας ως πολύ ευχάριστη είδηση. Ακόμα δεν τον είδαμε, δηλαδή, Γιάννη τον βαφτίσαμε! Η απορία, όμως, μένει: πώς είναι δυνατό ο πολίτης, που δε διαθέτει τον απαιτούμενο χρόνο για να διαβάζει, βλέπει κι ακούει περισσότερα του ενός μέσα ενημέρωσης, να αξιολογεί αν αυτό που του "πασάρεται" ως είδηση είναι, στην ουσία, διαφήμιση; Από την άλλη, ωστόσο, κι ο πολίτης θα πρέπει να αντιληφθεί ότι το αποκαλούμενο "infotainment", που επιβραβεύει μέσων των δεικτών τηλεθέασης ή της ανάγνωσης ρυπαροφυλλάδων, δεν θα οδηγήσει σε καλύτερη ποιότητα ενημέρωσης. Εν τέλει, έχουμε (και) την πληροφόρηση που μας αξίζει...

Θέλουμε να μας βλέπουν ως...καραγκιόζηδες!

Οπως είναι γνωστό, για τους "ελληνόψυχους" τα πάντα σε αυτόν τον πλανήτη οφείλονται στους έλληνες. Μέσα στο πέρασμα των αιώνων κανένας άλλος λαός, ο οποίος "φυσικά" δεν έχει δεχθεί καμία πρόσμειξη, δεν έχει συνεισφέρει στην ανθρωπότητα. Με λίγα λόγια, είμαστε ο περιούσιος λαός, που είναι όμως απορίας άξιο γιατί ο θεός τον δοκιμάζει τους τελευταίους αιώνες με τουρκοκρατίες, χούντες, εμφυλίους και, εσχάτως, ξένες τρόικες...
Δυστυχώς οι κάτοικοι αυτής της χώρας μοιάζουν με ναρκομανείς που διακατέχονται από έντονο συναίσθημα καταδίωξης. Τελευταίο παράδειγμα η κατοχύρωση από την ΟΥΝΕΣΚΟ στην Τουρκία της πνευματικής ιδιοκτησίας του Καραγκιόζη. Μόνο ένα έθνος με έντονη ανασφάλεια κι έλλειμμα αυτοπεποίθησης θα ξεσηκωνόταν, όσο τέλος πάντων ξεσηκώθηκε, για ένα θέμα που στο κάτω κάτω της γραφής και οι Τούρκοι έχουν το μισό δίκιο με το μέρος τους. Φαίνεται, όμως, πως όχι μόνο είμαστε...καραγκιόζηδες, αλλά θέλουμε και οι ξένοι να μας αναγνωρίζουν ως τέτοιους!

"Προφεσόροι" του...Δημοτικού!

Ο Γ. Παπακωνσταντίνου έχει σπουδάσει οικονομικά στην Αγγλία και στις ΗΠΑ. Εχει κάνει, μάλιστα, διδακτορικό στο London School of Economics. Εχει εργαστεί, επίσης, επί μια δεκαετία στον ΟΟΣΑ, στη Γαλλία. Η γιαγιά μου, πάλι, δεν έχει τελειώσει ούτε το Δημοτικό. Αν ρωτήσεις και τους δυο, "πες μου έναν εύκολο τρόπο να μειωθεί το έλλειμμα", θα σου απαντήσουν, "να κοπούν μισθοί και συντάξεις".
Αν, όμως, από τη γιαγιά μου οι απαιτήσεις για μια πιο σύνθετη απάντηση θα πρέπει να είναι λίγες, από έναν άνθρωπο με τις σπουδές και την προϋπηρεσία του κ. Παπακωνσταντίνου είναι σαφώς πιο αυξημένες. Από τον υπουργό Οικονομικών και το επίσης σπουδαγμένο επιτελείο του, που μάλιστα όλοι τους καμώνονται τους σοσιαλιστές, περιμένεις περισσότερα από το να είναι απλά παπαγαλάκια των αγορών, όπως διαφαίνεται κι από τη χθεσινή αντίδραση της Β. Παπανδρέου κι άλλων 14 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Αν, πάλι, ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν ενεργεί με δόλο, αλλά με αφέλεια τον συμβουλεύω να ακολουθήσει το δρόμο της γιαγιάς μου: να βγει στη σύνταξη, έστω κι αν αυτός κι ο κ. Λοβέρδος το έχουν κάνει "mission impossible" για τους πολλούς!

Αντί να κάνουν ψυχανάλυση, κάνουν κόμματα!

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω προσωπικά δεδομένα της Ν. Μητσοτάκη και του Φ. Κουβέλη. Θα στοιχημάτιζα, όμως, πως κανείς τους δεν έχει κάνει ποτέ ψυχανάλυση! Θα τους τη συνιστούσα, πάντως, όχι μόνο για το δικό τους καλό, αλλά και για το καλό όλων μας...
Είναι ανθρωπίνως κατανοητή η λαχτάρα και των δύο να ηγηθούν ενός κομματικού σχηματισμού. Η κα Μητσοτάκη παρίστανε για χρόνια το "καλό κορίτσι", προκειμένου να υφαρπάξει τις καραμανλικές ψήφους όταν θα ετίθετο θέμα διαδοχής του πρώην "καταλληλότερου". Κι όμως, όταν έφτασε αυτή η στιγμή την προσπέρασε ποιός λέτε; Αυτός που έριξε την κυβέρνηση του μπαμπά της! Είναι να μην τρελαθεί η γυναίκα;
Οσο για τον κ. Κουβέλη, μια ζωή ήταν υπαρχηγός. Αλλοτε του κ. Κύρκου και του κ. Κωνσταντόπουλου, πιο πρόσφατα του κ. Αλαβάνου. Πώς, όμως, να δεχθεί η προφανώς ευαίσθητη ψυχοσύνθεσή του πως θα παραγκωνιζόταν για την αρχηγία του ΣΥΝ κι από ένα "μειράκιο", τον Α. Τσίπρα; Είναι να μην τρελαθεί ο τρυφερός Φωτούλης;
Είπαμε, όλα αυτά είναι πολύτως κατανοητά, αλλά η λύση που βρήκαν στο πρόβλημά τους, δηλαδή η δημιουργία νέου κόμματος, δε συνάδει και με τη βούληση του λαού. Τολμώ να προβλέψω πως και οι δυο τους, αν κατεβούν στις επόμενες βουλευτικές, δεν θα συγκεντρώσουν μαζί ούτε 10%. Ποιός ο λόγος, επομένως, να ρίξουν κι άλλο την αυτοπεποίθησή τους; Νομίζω πως η λύση της ψυχανάλυσης τούς ταιριάζει περισσότερο...

Τρεχάτε ποδαράκια...σας!

Αργά ή γρήγορα θα έρθει η στιγμή που η πρόβλεψη του Χ. Καστανίδη πως για 30 χρόνια δεν θα υπάρχει κεντροαριστερά θα βγει αληθινή! Επαναλαμβάνω, αν ο Γ. Παπανδρέου ήταν στοιχειωδώς έξυπνος ( τα προηγούμενα 58 χρόνια του βίου του, πάντως, μαρτυρούν για το αντίθετο!), θα έκανε εκλογές...χθες. Κι αν ο κ. Καστανίδης τις θεωρεί, ευσχήμως, απαραίτητες για λόγους δημοκρατικής νομιμοποίησης, στην κυβέρνηση και στο ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να καταλάβουν πως όσο πιο αργά στήσουν κάλπες τόσο το χειρότερο γι' αυτούς. Γιατί ακόμα κι εκείνοι που σήμερα λιάζονται στις παραλίες θα αντιληφθούν το φθινόπωρο και τα επόμενα χρόνια πως οι ημέρες της αφθονίας τους ήταν μετρημένες. Και τότε οι κυβερνώντες θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν...
Οσο για τον κ. Παπανδρέου, θα έπρεπε, επίσης, να γνωρίζει πως καλός οικογενειάρχης δεν είναι ο συνετός πάτερ φαμίλιας, που δε "χρωστά της Μιχαλούς", αλλά αυτός που έχει τα παιδιά του ταϊσμένα. Γιατί, τί να το κάνω να έχω καλό όνομα στην (ξένη) κοινωνία, αν στο σπίτι μου έχω ανθρώπους που πεινούν;...

Κο, κο, κο...!

Τί "έκπληξη"! Τελικώς, όλοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν το ασφαλιστικό κι εργασιακό και η χθεσινή διαδήλωση είχε περιορισμένη συμμετοχή. Με συγχωρείτε για το σαρκασμό, αλλά οι υπάλληλοι του αρχηγού Γιωργάκη, κι όχι βεβαίως αντιπρόσωποι του ελληνικού λαού, έπαιξαν πολύ καλά το ρόλο τους: "έτριξαν" και καλά τα δόντια τους, αφήνοντας υπονοούμενα για καταψήφιση του εκτρώματος που αφαιρεί εισόδημα από τους συνταξιούχους των 600 ευρώ και, στο τέλος, έκαναν ό,τι τους υπαγόρευε το προσωπικό τους συμφέρον...
Η αιτιολογία τους, εξάλλου, πως πείστηκαν από τα λόγια του πρωθυπουργού και του Α. Λοβέρδου πως θα επανέλθει η 13η και 14η σύνταξη εν ευθέτω χρόνω χρήζει μόνο ειρωνικού σχολιασμού. Με όλο μου το σεβασμό στους ανθρώπους με νοητική υστέρηση, μόνο αυτή η κατηγορία πολιτών θα μπορούσε να πιστέψει αυτά τα λόγια. Με την εξαίρεση, βεβαίως, εκείνων που θα πίστευαν ό,τι κι αν έλεγαν Παπανδρέου- Λοβέρδος, προκειμένου να έχουν επιχειρήματα απέναντι στο εκλογικό τους ακροατήριο...
Δεν αναφέρω τυχαίως τον όρο "εκλογικό ακροατήριο". Γιατί η πλειονότητα των ελλήνων χθες προτίμησε το μπάνιο και το φραπέ από τη διαμαρτυρία. Αυτό, επομένως, το συνονθύλευμα λούμπεν προλεταριάτου δεν έχει το δικαίωμα να αποκαλείται "πολίτες", πόσω μάλλον "εκκλησία του δήμου".
Μπορεί όσοι ψήφισαν το ασφαλιστικό κι εργασιακό να έχουν δίκιο. Μπορεί να έχουν δίκιο κι όσοι ψηφοφόροι έδωσαν άτυπη ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση να συνεχίσει τη καταλήστευση του λαϊκού εισοδήματος στο όνομα της σωτηρίας της πατρίδας. Αν αποδειχθεί πως είχαν δίκιο, θα είμαι ο πρώτος που θα ζητήσει συγγνώμη για τις λανθασμένες εκτιμήσεις του. Αν, όμως, δεν έχω κάνει λάθος, όλοι εκείνοι που στήριξαν χθες το γκρέμισμα του κοινωνικού κράτους κι αύριο θα ζητούν πίσω τα κλεμμένα, θα είναι το ίδιο κότες με τους "φιλήσυχους πολίτες" που ζητούσαν το 1974 την εκτέλεση των χουντικών, χωρίς να έχουν προβεί σε καμιά αντιδικτατορική κίνηση κατά τη διάρκεια της μαύρης επταετίας. Μπροστά σε αυτήν τη νεοφιλελεύθερη χούντα δεν ταιριάζει η έγκρισή μου. Λυπάμαι τα εκατομμύρια των ελλήνων που χθες, αμέσως ή εμμέσως, την έδωσαν...

Πονάνε μωρέ τα...λαμόγια;

Ο Γ. Παπανδρέου "πονά". Ο Θ. Πάγκαλος, ο Α. Λοβέρδος, ο Γ. Παπακωνσταντίνου, το υπόλοιπο υπουργικό συμβούλιο και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ "πονούν" επίσης για τις θυσίες που επιβάλλουν, για μια ακόμα φορά, στον ελληνικό λαό. "Ξένος πόνος, ξένα δάκρυα", λέει όμως η σοφή παροιμία. Γιατί ο αρχηγός Γιωργάκης και η παρεούλα των γιάπηδων με την οποία κυβερνά δεν έχει στερηθεί κάτι τον τελευταίο χρόνο, όπως συμβαίνει με πολλούς πολίτες που δεν θα καταφέρουν, για παράδειγμα, να πάνε διακοπές. Κανόε καγιάκ σε νησιά έκανε πέρυσι ο πρωθυπουργός μας, κανόε καγιάκ κάνει και φέτος. Τον "άμπακο" έτρωγε πέρυσι ο κ. Πάγκαλος, δεν τον βλέπω αδυνατισμένο φέτος. Στο πολυτελές εξοχικό του στη Σέριφο έκανε πέρυσι διακοπές ο κ. Παπακωνσταντίνου, σε αυτό πηγαίνει και φέτος. Δικαιολογήστε με, επομένως, για την παράφραση του γνωστού ανέκδοτου: πονάνε μωρέ τα...λαμόγια;
Υ.Γ. Το νέο εθνικό παραμύθι είναι πως αν δεν περνούσε ένα δρακόντειο ασφαλιστικό το συστημα θα κατέρρεε. Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας, όμως, ισχυρίζεται πως το παρόν σύστημα είναι βιώσιμο μέχρι το 2030. Φυσικά και χρειάζονται αλλαγές, αλλά δεν θα βρεθούν λύσεις με την εξόντωση των συνταξιούχων, αλλά με την καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής, για παράδειγμα. Καλή απεργία!

Παιδική χαρά κομματαρχών!

Αν ήταν παιδάκια, μπορεί και να το έβρισκα χαριτωμένο! Οταν, όμως, πρόκειται για εβδομηντάρηδες και μάλιστα ανθρώπους που έχουν κυβερνήσει ή κυβερνούν αυτήν τη χώρα, το θέαμα είναι καταθλιπτικό. Θ. Παγκαλος, Σ. Χατζηγάκης και λοιποί πολιτευτάδες μαλώνουν για το ποιός έχει διορίσει περισσότερους δικούς του στο Δημόσιο. Το βασικό επιχείρημα, εξάλλου, κάθε πλευράς είναι "ατράνταχτο": "Κι εσείς βασανίζετε τους μαύρους" είναι, σε ελεύθερη μετάφραση, η υπερασπιστική γραμμή για τα ρουσφέτια...
Αυτή είναι και η τραγωδία στην περίπτωσή τους: αν έβγαιναν να ζητήσουν συγγνώμη δημοσίως για την αναξιοκρατία που καλλιέργησαν και καλλιεργούν, μπορεί και να έδειχνα μεγαλύτερη κατανόηση. Οχι, όμως. Εκείνοι επιμένουν στην ιδεοληψία Βουλγαράκη πως ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό. Γι' αυτό και το Δημόσιο γέμισε κομμώτριες και ιδιοκτήτες μπαρ και οι απόφοιτοι του Πολυτεχνείου, για παράδειγμα, γίνονται ταξιτζήδες ή "την κάνουν" για το εξωτερικό. Να σας γράψω και το πιο αστείο; Οι ίδιοι κομματάρχες ισχυρίζονται πως έχουν σχέδιο εξόδου από την κρίση! Δεν ξέρω, όμως, αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω...

Στ'...αρχεία τους!

Είμαι ο τελευταίος που θα υπερασπιστώ δημόσια το ΚΚΕ. Έχει, όμως, ένα δίκιο στη συλλογιστική του: αν οι εργαζόμενοι δέχονταν αδιαμαρτύρητα τις αποφάσεις της εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας, σήμερα θα αποδεχόμασταν τη δουλεία γιατί αυτό θα επέβαλλε η "δημοκρατική νομιμότητα". Το ειρωνικό, όμως, στην περίπτωση του ΚΚΕ είναι πως το ίδιο παραβιάζει αυτό που θέτει ως προμετωπίδα των αγώνων του, δηλαδή το "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη". Γιατί αυτή η θεμελιώδης τοποθέτηση, η οποία με βρίσκει σύμφωνο, καταλύεται όταν ο Περισσός με τις πράξεις του στρέφει τη μία κοινωνική ομάδα σε βάρος της άλλης. Ολοι θα ήμασταν μαζί του, αν απέκλειε τις βίλες των εφοπλιστών. Με αυτόν τον τρόπο θα καταδεικνυόταν και η υποκρισία και του κ. Χρυσοχοΐδη. Γιατί, μη μου πείτε πως αν συνέβαινε κάτι τέτοιο δεν θα έφταναν τα ΜΑΤ όσο πιο γρήγορα γινόταν για ν' απεγκλωβίσουν τους "φουκαράδες" εφοπλιστές- ιδιοκτήτες...MEGAλων μέσων ενημέρωσης, τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια των οποίων κόπτονται τάχα για τη νομιμότητα;...
Το ΚΚΕ, όμως, προτιμά την άσκοπη και ψυχοφθόρα για τους εργαζόμενους τζάμπα επίδειξη μαγκιάς, σε αντίθεση, για παράδειγμα, με αγνές συνδικαλίστριες όπως η Κωνσταντίνα Κούνεβα, η υπόθεση της οποίας οδεύει για το αρχείο από τους αστυνομικούς και τους δικαστές. Πρόκειται για την ίδια δικαιοσύνη, τις αποφάσεις της οποίας πρέπει σώνει και καλά να εφαρμόζουμε στο όνομα της δημοκρατίας, λες κι εκείνοι που τις εκδίδουν είναι θεοί. Οι κυβερνώντες, όμως, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια τους, οι δικαστές, οι αστυνομικοί και οι νταβατζήδες των λαϊκών κινημάτων γράφουν στ'...αρχεία τους τη δικαιοσύνη. Γι' αυτό, όπως έδειξε και χθεσινή δημοσκόπηση την οποία περνούν "στο χαλαρό", το μεγαλύτερο "κόμμα" αυτήν τη στιγμή στη χώρα είναι το "δεν ξέρω, δεν απαντώ"...

"Πιστεύω εις ένα...μνημόνιο πατέρα παντοκράτορα"!

"Πιστεύω εις ένα...μνημόνιο πατέρα παντοκράτορα"! Φαίνεται πως ο αρχηγός Γιωργάκης, η παρεούλα που την αποκαλεί υπουργικό συμβούλιο και το τσίρκο της κοινοβουλευτικής του ομάδας έχουν βρει το νέο "όπιο" του λαού στη συσκευασία του μνημόνιου. Δεν αποκλείεται σε λίγο να δικαιολογούν μέσω αυτού του επαίσχυντου κειμένου ακόμα και την 100% επιστροφή σε συνθήκες δουλείας...
Οσοι, όμως, έχουν διαβάσει το μνημόνιο, ισχυρίζονται πως η κυβέρνηση αποδεικνύεται...μνημονιότερη. Για παράδειγμα, στο μνημόνιο αναφέρεται πως οι αμοιβές των εργαζόμενων θα πρέπει να παραμείνουν σταθερές για μια τριετία. Πουθενά δεν αναφέρεται πως θα πρέπει να "παγώσουν" ή να αυξηθούν σε χαμηλότερο ποσοστό από τον πληθωρισμό, που σημαίνουν, ουσιαστικά, μείωση. Αν το μνημόνιο είναι, επομένως, το νέο τους ευαγγέλιο, ήρθε η ώρα να γίνουμε όλοι άπιστοι...

Ας καταλήξουν, επιτέλους, σε κάποιο ψέμα!

Τελικά, γιατί η κυβέρνηση παίρνει τα πιο νεοφιλελεύθερα μέτρα στην ιστορία της χώρας; Γιατί δε μπορεί να κάνει αλλιώς, αφού της τα επιβάλλουν οι δανειστές μας; Ή γιατί θεωρεί πως λύνουν χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα της χώρας κι, επομένως, θα συμβάλουν στην τόνωση της ανάπτυξης;...
Οι μισοί υπουργοί φαίνεται να ασπάζονται την πρώτη άποψη και οι άλλοι μισοί τη δεύτερη. Καλό θα ήταν να κατέληγαν σε κάποιο ψέμα κοινής αποδοχής μήπως και καταφέρουν να πείσουν μέρος της κοινής γνώμης πως έχουν δίκιο. Σε διαφορετική περίπτωση, είναι κρίμα να βλέπουμε άριστους χειριστές της γλώσσας, όπως οι κ. Λοβέρδος και Βενιζέλος, να εκτίθενται, μιλώντας για πόνο καρδιάς όταν οι ίδιοι εξακολουθούν να διάγουν τον πολυτελή βίο που διήγαν και πριν την κρίση. Επιτρέψτε μου το λαϊκισμό, αλλά δε νομίζω πως ο κ. Βενιζέλος κι ο κ. Πάγκαλος έχουν χάσει κανένα κιλό για να συμπαρασταθούν στο λαό...