Επαναστάτες της καφετέριας!

Οταν μας έκοψαν τους μισθούς και τις συντάξεις το δεχθήκαμε σχεδόν αδιαμαρτύρητα. Όταν μας αύξησαν τους έμμεσους φόρους δεν είπαμε κουβέντα. Οταν ο ένας μετά τον άλλο μείναμε άνεργοι δεν ξεσηκωθήκαμε. Επειδή, όμως, έχουμε το "επαναστατικό" πνεύμα μέσα μας θα εξεγερθούμε ενάντια στην απαγόρευση του καπνίσματος! Αλλού τα κακαρίσματα, δηλαδή, κι αλλού γεννάνε οι κότες...
Δεν θα είχα πρόβλημα να ταχθώ με τους αρειμάνιους καπνιστές και να υπερασπιστώ το δικαίωμά τους να πεθάνουν με ένα τσιγάρο στο στόμα, ακόμα κι αν εκείνοι συνέχιζαν να αδιαφορούν για τη νεοφιλελεύθερη λεηλασία που συμβαίνει γύρω τους. Δεν πρόκειται να το κάνω, όμως, γιατί η ελευθερία τους σταματά εκεί που αρχίζει το δικό μου δικαίωμα να μην πεθάνω από τον καπνό τους...
Αλίμονο αν στη ζωή μας δεν έχουμε πάθη: δεν θα ήμασταν τίποτα άλλο από βαρετές, αρρωστημένες κλινικές περιπτώσεις. Αλίμονο, επίσης, αν απαγορεύαμε σε έναν καπνιστή να φουμάρει στον ιδιωτικό του χώρο ή στο δρόμο. Οπως δε δέχομαι, όμως, κάποιον να μου ανοίγει με το ζόρι το στόμα και να μου ρίχνει αλκοόλ, έτσι δε δέχομαι να κάνει το ίδιο με τον καπνό του. Μακάρι το μέτρο της απαγόρευσης του καπνίσματος να "περπατήσει" κι ας εξεγερθούν οι επαναστάτες της καφετέριας...

Οποιος ζει από το ξίφος, πεθαίνει κι από αυτό...

Ποιό ήταν το βασικότερο προεκλογικό επιχείρημα του ΠΑΣΟΚ; Πως είχε ανακτήσει το περιβόητο ηθικό πλεονέκτημα από τη Ν.Δ. Ηταν η εποχή που το Βατοπέδι, η Siemens, τα ομόλογα και οι υποκλοπές κυριαρχούσαν στο δημόσιο πολιτικό λόγο. Για να είμαι δίκαιος, η ηθικολογία είχε αποτελέσει το κυριότερο πολιτικό όπλο και του Κ. Καραμανλή πριν από τις εκλογές του 2004 που τον έφεραν στην εξουσία.
Ο πολιτικός, όμως, είναι αξιοθρήνητο να βγαίνει στο μπαλκόνι και να λέει πως είναι καλύτερος από τον αντίπαλό του γιατί εκείνος δε βάζει το χέρι στο μέλι. Η ηθική ακεραιότητα θα έπρεπε να είναι όπως η όραση για έναν πιλότο: αναγκαία προϋπόθεση, αλλά όχι όρος που ξεχωρίζει τους μέτριους και τους κακούς από τους καλούς. Ακόμα κι αριστοτελικά κι όχι χριστιανικά, αμαρτία δεν είναι τίποτα άλλο από το ξαστόχημα της κρίσης...
Ο Γ. Παπανδρέου, όμως, επέλεξε να ζήσει με το "ξίφος" του μοραλισμού. Είναι λογικό επόμενο, συνεπώς, σήμερα να ψέγεται άμεσα γιατί επέτρεψε να διοριστεί σύμβουλος στο Μέγαρο Μαξίμου 25χρονος δικηγόρος με επαγγελματική εμπειρία ενός έτους. Οπως είναι αυτονόητο πως η παραίτηση Σιούτη δεν απαλλάσσει από τις ευθύνες του τον "οραματιστή" του "open.gov", το οποίο στην πράξη αποδείχθηκε τραγέλαφος. Ζεις με το ξίφος, πεθαίνεις από αυτό, το λέει και η ιστορία...

Τί φταίνε εκείνοι αν έχουν τσιγγάνα καρδιά;...

"Κάποιοι φταίνε, κάποιος φταίει, εύκολο είναι το βρεις, γύφτοι θα 'ναι ή εβραίοι ή ο κύριος Κανείς". Θυμάστε αυτό το παλιό τραγούδι του Κώστα Χατζή; Το πιθανότερο είναι, πάντως, πως ο Ν. Σαρκοζί δεν το έχει ακούσει ποτέ. Αυτό, όμως, που είναι αδύνατο να μη γνωρίζει είναι πως ο Χίτλερ δεν εξόντωνε μόνο εβραίους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά και τσιγγάνους. Ναι, ακριβώς σαν κι εκείνους που ο πρόεδρος της Γαλλίας δε στέλνει μεν να γίνουν σαπούνια, τους απαγορεύει δε το δικαίωμα της διαμονής στην πατρίδα του...
Μπορεί ο κ. Σαρκοζί να κινείται νόμιμα σε ό,τι κάνει: μπορεί όντως οι ρομά που στέλνονται πίσω στη Ρουμανία και στη Βουλγαρία να μην έχουν άδεια διαμονής στη Γαλλία. Μόνο, όμως, ο κ. Βουλγαράκης του "ό,τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό" θα δικαιούταν να στηρίζει τον πρόεδρο της Γαλλίας. Είναι θλιβερό ο κ. Σαρκοζί να παίζει με ανθρώπινες ζωές μόνο και μόνο για να ανυψώσει τη φθίνουσα δημοτικότητά του. Το θλιβερότερο, όμως, είναι πως η πλειονότητα των γάλλων πολιτών, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις τουλάχιστον, του δίνει δίκιο. Πρόκειται, βεβαίως, για τους ίδιους γάλλους που το 1998 και το 2000, όταν η εθνική ποδοσφαίρου της Γαλλίας κέρδιζε το Παγκόσμιο και το Ευρωπαϊκό Κύπελλο αντιστοίχως, πανηγύριζαν έξαλλα στους δρόμους. Θυμίζω πως η πλειονότητα των παικτών εκείνης της εθνικής ομάδας προερχόταν από πρώην αποικίες...
Ωστόσο, το ίδιο νομίζω πως θα συνέβαινε και στην Ελλάδα, αν οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση αποφάσιζε τη μαζική απέλαση ρομά, αλβανών, πακιστανών ή ανθρώπων οποιασδήποτε άλλης μη ελληνικής εθνικότητας. Φοβάμαι πως η πλειονότητα θα τη στήριζε, αν δεν τη ζητωκραύγαζε κιόλας. Δυστυχώς, φαίνεται πως προϋπόθεση για να δείχνουμε ανθρωπισμό είναι να βλέπουμε πρώτα το διαβατήριο του άλλου...

Από μικρό κι από...σλοβάκα μαθαίνεις την αλήθεια!

Ως έθνος έχουμε πρόβλημα να ξεχωρίζουμε ποιοί είναι οι φίλοι και ποιοί οι εχθροί μας. Ετσι και τώρα, δαιμονοποιούμε την πρωθυπουργό της Σλοβακίας για την άρνηση της χώρας της να μας παράσχει "βοήθεια", την ίδια ώρα που αντιμετωπίζουμε ως φίλους τους κερδοσκόπους δανειστές της τρόικας.
Εχει άδικο, όμως, η Ιβέτα Ραντίκοβα όταν ισχυρίζεται πως εκείνη που δεν έδειξε πραγματική αλληλεγγύη στην Ελλάδα είναι η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση η οποία, αφού καθυστέρησε να πάρει μια απόφαση, εκείνη που πήρε στόχευε στο να κερδίσουν περισσότερα χρήματα οι ισχυρές χώρες- μέλη της, πατώντας πάνω στον ελληνικό λαό; Εχει άδικο η κα Ραντίκοβα όταν επιμένει πως το ελληνικό πρόβλημα δημιουργήθηκε κι από τους ευρωπαίους τραπεζίτες κερδοσκόπους, οι οποίοι, λόγω των τραγικών αποτελεσμάτων των κυβερνήσεων Καραμανλή και των ανόητων χειρισμών της κυβέρνησης Παπανδρέου, βρήκαν την ευκαιρία να παίξουν, κυριολεκτικώς, με την ελληνική οικονομία;
Για μας, όμως, αυτήν τη στιγμή εχθρός είναι η Σλοβακία, ενώ ο Ολι Ρεν, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο Ζαν Κλοντ Τρισέ και τα άλλα "παπαγαλάκια" των αγορών είναι οι φίλοι μας. Μακάρι να κάνω λάθος, αλλά η ελληνική κυβέρνηση κινείται όπως ο οδηγός που βλέπει μπροστά του τον τοίχο, αλλά αντί να κόψει ταχύτητα επιταχύνει. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι στο πίσω κάθισμα βρισκόμαστε κι εμείς...

Ας αφήσουμε κάτω τις πέτρες...

Ενήλικας βιάζει και σκοτώνει 11χρονο κοριτσάκι, ληστής κρατά ομήρους σε τράπεζα, άλλοι ληστές επιχειρούν να αποδράσουν με ένα εκατομμύριο ευρώ από την Εθνική Τράπεζα...Αλοννήσου. Τί συμβαίνει; Εχουμε έξαρση της βίας λόγω των ξένων και του μνημονίου;
Αν απαντήσουμε καταφατικά στην τελευταία ερώτηση, πέρα από εμφάνιση επιπολαιότητας θα έχουμε ξεχάσει μια βασική, τη βασικότερη ίσως, προϋπόθεση της ανθρώπινης ιστορίας: την έμφυτη ανθρώπινη τάση για καταφυγή στη βία, την ύστατη λύση που χρησιμοποιούμε για να δείξουμε πως κι εμείς δικαιούμαστε να ασκήσουμε εξουσία σε κάποια στιγμή της ζωής μας...
Με αυτό δεν θέλω να πω πως ο βιασμός και η δολοφονία, για παράδειγμα, μιας 11χρονης δεν θα πρέπει να τιμωρηθούν. Ναι, θα πρέπει να τιμωρηθούν, από το δικαστήριο όμως κι όχι με μια εκτέλεση του θύτη στην πλατεία Συντάγματος, όπως ζητούν πολλοί "ευαίσθητοι". Αλίμονο αν μια συντεταγμένη κοινωνία λειτουργούσε όπως ένας ψυχικά άρρωστος. Εκτός αν όλοι οι υπόλοιποι είμαστε αγγελούδια, οπότε μια τέτοια ακραία συμπεριφορά μάς ξενίζει απόλυτα. Επειδή, όμως, ακριβώς απέχουμε από την αγιοσύνη, ας προσπαθήσουμε να δώσουμε, επιτέλους, μια σωφρονιστική διάσταση στο ποινικό μας σύστημα κι ας αφήσουμε κάτω τις πέτρες...

Ανασχηματίζει και τον εαυτό του!

Τελικά μάλλον οι πολυήμερες διακοπές έκαναν καλό στον αρχηγό Γιωργάκη στον τομέα της αυτοκριτικής! Αν επιβεβαιωθούν οι δημοσιογραφικές πληροφορίες που τον θέλουν να ορίζει στον ανασχηματισμό και υπουργό- συντονιστή των άλλων υπουργών, δεν θα είναι τίποτα άλλο από παραδοχή της δικής του ανεπάρκειας.
Αλήθεια, ποιός είναι ο ρόλος του πρωθυπουργού; Είναι αυτός του να δίνει τις βασικές κατευθύνσεις κι από εκεί και πέρα να ταξιδεύει στο εξωτερικό ή να κάνει κανό; Αν μη τί άλλο, ένας ηγέτης δεν αναθέτει σε άλλους τη δουλειά που πρέπει να κάνει ο ίδιος και σε αυτήν περιλαμβάνεται κι ο συντονισμός των υπουργών του. Αν χρειάζεται να ορίσει άλλους για να το κάνουν, τότε έχει χάσει το παιχνίδι...
Η ειρωνεία είναι ότι ο καλογυμνασμένος πρωθυπουργός μας κουράστηκε σε λιγότερο από ένα χρόνο. Τουλάχιστον ο λιγότερο ευκίνητος, αλλά το ίδιο ανίκανος προκάτοχός του είχε κουραστεί μετά από πέντε χρόνια στην εξουσία...

Αν κόβουμε και το τσιγάρο και το ποτό...

Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη ότι η χώρα βυθίζεται στην κρίση από τη μείωση πωλήσεων τσιγάρων και ποτών! Αν έχουμε φτάσει στο σημείο να μην ξοδεύουμε χρήματα ούτε για να ξεχνούμε τον πόνο μας, τότε μάλλον έχει έρθει και η στιγμή που και τα κυβερνητικά ψέματα θα λάβουν ένα ωραίο τέλος...
Η διαβεβαίωση του υπουργού Οικονομικών ότι δεν επίκεινται νέα μέτρα δε σημαίνει τίποτα άλλο από το πως θα πρέπει να περιμένουμε νέα μέτρα! Κι ας μας διαβεβαιώνει ο πρωθυπουργός, από όποιο νησί κι αν συνεχίζει να παραθερίζει, πως οι θυσίες του ελληνικού λαού πιάνουν τόπο.
Ηρθε η ώρα ο λαός συντεταγμένα, κι όχι χωρισμένος σε φατρίες, να δείξει στην κυβέρνηση της τρόικας πως ο νεοφιλελευθερισμός δεν θα περάσει σε αυτήν τη χώρα. Οπως δεν θα περάσουν κι επιχειρήματα του τύπου πως συλλογικές συμβάσεις εργασίας μόνο στην Ελλάδα υπογράφονται. Ακόμα κι αν ισχύει κάτι τέτοιο, δεν σημαίνει πως όσοι το χρησιμοποιούν ως επιχείρημα έχουν δίκιο. Κάποτε και η δημοκρατία μόνο στην αρχαία Αθήνα εφαρμοζόταν...

Μικρομεσαίος να "ντουφεκά" μικρομεσαίο;...

Για να κερδίσεις μια μάχη, είναι απαραίτητη μια προϋπόθεση: να έχεις εντοπίσει τον αντίπαλο! Φοβάμαι, όμως, πως η κοιμισμένη ελληνική κοινωνία προτιμά να οδηγηθεί σε ένα νέο εμφύλιο παρά να πολεμήσει εκείνους που θα έπρεπε να πολεμήσει...
Η αναφορά μου σχετίζεται με τον άτυπο πόλεμο που έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε ιδιωτικούς και δημόσιους υπάλληλους για το ποιός έφερε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Οι μεν κατηγορούν τους δε και, στο μεταξύ, ο αρχηγός Γιωργάκης συνεχίζει το μακρύ του καλοκαίρι, κάνοντας νέες ολιγοήμερες διακοπές στην Κρήτη! Αλλού είναι ο αντίπαλος αδέρφια και δεν θα τον βρούμε "τρώγοντας" ο ένας τις σάρκες του άλλου. Είναι αδιανόητο εκείνοι που μας οδήγησαν στην τρόικα των νεοφιλελεύθερων να βρίσκονται στο απυρόβλητο, απολαμβάνοντας τις διακοπές τους σε νησιωτικές βίλες, κι εμείς να μαλώνουμε για το αν οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τεμπέληδες ή όχι. Η ισχύς βρίσκεται μόνο εν τη ενώσει κι όχι όταν μικρομεσαίος "ντουφεκά" μικρομεσαίο...

Δυστυχώς γύρισαν!

Φαίνεται πως αυτή η κυβέρνηση δεν ξεχνά τη μικροπολιτική, ακόμα και στις καλές της στιγμές! Δείτε, για παράδειγμα, τί συμβαίνει με τον "Καλλικράτη", έναν θεσμό που μπορεί να βάλει τάξη στο όργιο κακοδιαχείσης με το οποίο είναι συνυφασμένη η τοπική αυτοδιοίκηση: ο Γ. Παπανδρέου είναι πιθανό να ξεφορτωθεί, ορίζοντάς τους υποψήφιους δημάρχους και περιφερειάρχες, υφυπουργούς και υπουργούς του που μόνο καλά δεν έχουν πάει στο πόστο του ο καθένας...
Γιατί, για παράδειγμα, θα πρέπει να φορτωθεί η Αθήνα τη Φ. Γεννηματά; Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να συνεχίζουμε να υποφέρουμε μια μετριότητα μόνο και μόνο γιατί ο πατέρας της ήταν άξιος πολιτικός. Το ίδιο ισχύει, για παράδειγμα, και στην περιφέρεια Αττικής, για την οποία ακούγονται ονόματα όπως της κας Κατσέλη και της κας Μπιρμπίλη. Τί έχουν να επιδείξουν ως έργο αυτές οι δύο κυρίες, ώστε θα πρέπει να τις "απολαύσουμε" και στην αυτοδιοίκηση;
Από την άλλη, η αντιπολίτευση (με την εξαίρεση των Οικολόγων και της Δ. Αριστεράς) πολιτικοποιεί έναν θεσμό στον οποίο θα έπρεπε να επιλέγουμε ανθρώπους που να μπορούν να πιάνουν την πέτρα και να τη στύβουν. Σύμφωνοι, να καταψηφιστεί η κυβέρνηση για το μνημόνιο, αλλά γι' αυτό υπάρχουν οι βουλευτικές εκλογές. Η Ν.Δ., το ΚΚΕ, ο ΛΑΟΣ και ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να ξέρουν πως σημαντικό ποσοστό της δυσαρέσκειας της κοινής γνώμης για το πολιτικό σύστημα οφείλεται στο μικροκομματισμό. Με αυτά και με αυτά, ίσως θα ήταν προτιμότερο οι πολιτικοί αρχηγοί να συνεχίσουν τα μπάνια τους! Ετσι κι αλλιώς μόνο χειρότερα μπορούν να τα κάνουν με την επιστροφή τους...

"Τί πρόβλημα υπάρχει; Δεν καταλαβαίνω"...

Αναρωτιέμαι, βλέποντας τη φωτογραφία της ισραηλινής στρατιώτισσας, τί είναι αυτό που ωθεί μια όμορφη κοπέλα να πάρει πόζα μπροστά από τους παλαιστίνιους κρατούμενούς της. Είναι η οίηση του νικητή, η ανακούφιση της σύλληψης του εχθρού, κάποιο γυναικείο κόμπλεξ κατωτερότητας, που απαλύνεται με την επίδειξη της επιβολής πάνω στους άνδρες; Μπορεί να είναι όλα αυτά ή και τίποτα. Μπορεί να είναι κι αυτό που δήλωσε η ίδια η στρατιώτις: "Τί πρόβλημα υπάρχει; Δεν καταλαβαίνω". Οπως μου είπε και μια φίλη μου, όμως, πώς θα αντιμετώπιζε μια φωτογραφία ενός χαμογελαστού γερμανού στρατιώτη δίπλα σε αποστεωμένα θύματα ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης;...
Το 'χω ξαναγράψει: όπως κανένας άνθρωπος δε μπορεί να είναι ολότελα άγιος, έτσι και δε μπορεί να είναι αποκλειστικά τέρας. Πόσω μάλλον όταν βρίσκεται στην εφηβεία, όπως η συγκεκριμένη στρατιώτις. Η γενίκευση είναι, όμως, που με τρομάζει: αν βλέπαμε στην Ελλάδα μια φωτογραφία μιας παλαιστίνιας με φόντο ισραηλινούς κρατούμενους, θα λέγαμε το ίδιο πράγμα: "Τί πρόβλημα υπάρχει; Δεν καταλαβαίνω". Κι ας μην ξέραμε αν οι ισραηλινοί στρατιώτες είχαν κάνει κάτι προσβλητικό ή όχι...
Είμαστε μια κοινωνία που βολεύεται με την κατηγοριοποίηση των φίλων και των εχθρών. Ετσι δε χρειάζεται να μπαίνουμε στη διαδικασία να ασκούμε το μυαλό μας, να αναρωτιόμαστε κάθε φορά αν το σημαίνον είναι και το σημαινόμενο. Μεγαλώνουμε, αναλόγως ο καθένας με τις παραστάσεις του, με δόγματα τύπου "οι δεξιοί είναι αλήτες" ή οι "άθεοι είναι απόβλητα". Κι αφιερώνουμε το υπόλοιπο της ζωής μας, διαιωνίζοντας προκαταλήψεις. Μέχρι που έρχεται κάποια ημέρα που βυθιζόμαστε στα αδιέξοδα που οι ίδιοι στήσαμε μπροστά μας κι απορούμε γιατί δε μας καταλαβαίνουν οι άλλοι. Γιατί, πάνω από όλα, πρώτοι εμείς οι ίδιοι δεν αντιλαμβανόμαστε την πολυπλοκότητα και το μεγαλείο της ανθρώπινης φύσης, που είναι ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο με διαφορά κλάσματος δευτερολέπτου...

"Θα είμαστε εδώ για πάντα"...

Τα καρτέλ έχουν αποθρασυνθεί σε τέτοιο βαθμό που, πλέον, βγάζουν κι επίσημες ανακοινώσεις πως θα στήσουν...καρτέλ! Αυτό έγινε και με το σύνδεσμο των αλευροβιομηχάνων, ο οποίος ζήτησε από τα μέλη του, ούτε λίγο ούτε πολύ, αύξηση των τιμών γιατί η Ρωσία "πάγωσε"...προχθές την εξαγωγή σιτηρών. Μα, τόσο απροετοίμαστοι είναι, γενικώς, οι "καλοί" μας βιομήχανοι; Δεν προνοούν ποτέ να έχουν στοκ στις αποθήκες τους;...
Από την άλλη, βεβαίως, πώς να μην αποθρασυνθούν όταν, σχεδόν από τη στιγμή που ανάλαβε το αρμόδιο υπουργείο Οικονομίας, η κα Κατσέλη είναι υπό απόλυση; Είμαι ο τελευταίος που θα ισχυριστεί πως η υπουργός έχει παράξει έργο. Ωστόσο, τα καρτέλ δεν θα φοβηθούν ποτέ ένα μέλος της κυβέρνησης που αισθάνονται πως είναι πολιτικά ανίσχυρο: "εμείς θα είμαστε εδώ για πάντα, ενώ εσύ δεν θα κλείσεις ούτε χρόνο στην θέση", μοιάζουν να λένε πονηρά στην κα Κατσέλη. Οχι, πάντως, πως θα φοβηθούν τον κ. Χρυσοχοΐδη αν, όπως φημολογείται, αναλάβει το υπουργείο Οικονομίας. Θα τον φοβηθούν όπως τον έχουν φοβηθεί και οι τρομοκράτες, που έχυσαν αίμα ακόμα και μέσα στο υπουργείο του...

Η εκλεκτική αγάπη μας για την ελευθερία...

Οι έλληνες αγαπάμε την ελευθερία κι όσους αγωνίζονται γι' αυτή. Μόνο που τους αγαπάμε περιστασιακά κι εκλεκτικά. Την ώρα που η παλαιστινιακή ιντιφάντα μάς συγκινεί, και δικαίως, αγνοούμε ή κι αποδοκιμάζουμε αντίστοιχους απελευθερωτικούς αγώνες άλλων λαών, που "τυχαίνει" να μη μάχονται εβραίους, αλλά χριστιανούς ορθόδοξους...

Από τη στιγμή που τασσόμαστε υπέρ ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους γιατί δεν κάνουμε το ίδιο και για τους κοσοβάρους ή τους τσετσένους; Μήπως οι σέρβοι και οι ρώσοι, από τους οποίους ζητούν αντιστοίχως την ελευθερία τους, αποδείχθηκαν ιστορικά λιγότερο δεσποτικοί από ό,τι το Ισραήλ απέναντι στους άραβες; Δε νομίζω. Αντιθέτως, δεν έλειψαν κι από την πλευρά τους τα στυγερά εγκλήματα. Οι σέρβοι και οι ρώσοι, όμως, είναι χριστιανοί ορθόδοξοι "αδελφοί" κι όχι "σιωνιστές". Φυσικά και δεν θα παραδεχθούμε ποτέ δημοσίως ότι είμαστε αντισημίτες, είτε είμαστε αριστεροί είτε δεξιοί. Θα βρίσκουμε αστήρικτες δικαιολογίες που θα συνδέουν, για παράδειγμα, την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου με την Κύπρο. Πίσω, όμως, από το επιλεκτικό μένος κατά του Ισραήλ και του εικονιζόμενου πρωθυπουργού του Μ. Νετανιάχου δεν κρύβεται η αγάπη μας για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, αλλά ο έντονος ρατσισμός ενός λαού που έχει στηρίξει την εθνική του επιβίωση όχι στην κοινωνική αλληλεγγύη, αλλά στο μίσος του απέναντι στον ξένο...

Υ.Γ. Οι τούρκοι επέτρεψαν τη λειτουργία στην Παναγία Σουμελά του Πόντου. Στην Ελλάδα πότε θα επιτρέψουμε τη δημιουργία τζαμιών; Ποιά μισαλλόδοξη λογική απαγορεύει την εφαρμογή της συνταγματικά κατοχυρωμένης αρχής της ανεξιθρησκείας;...

Ο ελληνικός σοσιαλκαπιταλισμός!

Αν ανατρέξει κάποιος στο Σύνταγμά μας, θα "διαπιστώσει" πως το πολίτευμα της χώρας είναι προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Το Σύνταγμα, όμως, λέει μέρος μόνο της αλήθειας: το σύστημα της χώρας είναι ο...σοσιαλκαπιταλισμός και, για να είμαι πιο ακριβής, η χειρότερη εφαρμογή του σοσιαλισμού και η ακόμα χειρότερη του καπιταλισμού...

Οπου σοσιαλισμός βάλτε το γραφειοκρατικό κράτος, που διοικείται από το Κόμμα και τους εκλεκτούς του. Η μόνη διαφορά με καθεστώτα τύπου πρώην ανατολικού μπλοκ είναι πως στη χώρα μας αντί για ένα υπάρχουν δύο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία, δημιουργώντας μας την ψευδαίσθηση της δημοκρατίας...

Οπου καπιταλισμός βάλτε την παντελή έλλειψη αυτού που υποτίθεται πως είναι το πλεονέκτημά του, δηλαδή του ελεύθερου ανταγωνισμού. Παρότι η χώρα έχει εισέλθει σε βαθιά ύφεση, οι τιμές όχι μόνο δεν πέφτουν, αλλά ανεβαίνουν κιόλας. Θέλετε εξήγηση γι' αυτό; Μία λέξη μόνο θα σας πω: καρτέλ...

Ποιά είναι η λύση; Νομίζω πως είναι ολοφάνερη για όσους δεν περιμένουν να σωθούν από τη χάρη της Παναγίας ή της...τρόικας, αλλά από τη δική τους προσπάθεια: η δίκαιη κατανομή του πλούτου, η οποία δεν θα επιτευχθεί φτωχαίνοντας τους μικρομεσαίους, αλλά αφαιρώντας τα λεηλατηθέντα από τους πλούσιους. Λαϊκίστικη σκέψη; Μπορεί, αλλά τουλάχιστον δε φτάνει σε αφέλεια εκείνη που θέλει τους "τροϊκανούς" ως τη μόνη ελπίδα σωτηρίας της χώρας. Και στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν τα ίδια πίστευαν για τους ξένους κι ακόμη πολεμούν μεταξύ τους. Η σωτηρία της χώρας θα έρθει μόνο μετά από ρήξη με τους εγχώριους και εισαγόμενους νταβατζήδες της...

Τώρα θα σώσει και τη...Ρωσία!

Μακάρι το ΠΑΣΟΚ να ήταν το ίδιο αποτελεσματικό σε όλες τις πολιτικές του, όπως είναι στην επικοινωνιακή του στρατηγική. Γιατί, αν πιστέψουμε όσα διαρρέουν οι αυλοκόλακες του αρχηγού Γιωργάκη κι ευχαρίστως αναπαράγουν τα συμβατικά μέσα ενημέρωσης ( που "βεβαίως" τιμούν τη δημοσιογραφία γιατί δεν κρύβονται πίσω από την ανωνυμία των "μπλογκ"), η χώρα έχει σωθεί!
Γι' αυτό, άλλωστε, κι ο πρωθυπουργός, πέρα από το να κάνει διακοπές- μαμούθ, ασχολείται και με τη διάσωση της...Ρωσίας, επικοινωνώντας με τον κ. Πούτιν! Οι άλλες του ασχολίες, τον τελευταίο τουλάχιστον μήνα, είναι να δίνει συνεντεύξεις σε ξένους δημοσιογράφους και να σκέφτεται το αν θα κάνει ανασχηματισμό. Θα μου πείτε, δε δικαιούται ο πρωθυπουργός να ξεκουραστεί; Η απάντησή μου είναι όχι, τουλάχιστον όχι σε τέτοιο μήκος χρόνου! Το πρωθυπουργιλίκι, άλλωστε, υποτίθεται πως δεν είναι επάγγελμα. Η πολιτική ιστορία έχει δείξει πως κανείς δεν παρέμεινε σε αυτό το πόστο παραπάνω από οκτώ χρόνια, οπότε έχει άπλετο χρόνο να ξεκουραστεί μετά την ολοκλήρωση της θητείας του. Αν ο κ. Παπανδρέου είναι κουρασμένος, ας πάει να συντροφεύσει τον κ. Καραμανλή στα μπάνια του. Ο σημερινός πρωθυπουργός, εξάλλου, δεν ήταν εκείνος που δήλωνε, προκειμένου να μας πείσει για την αναγκαιότητα των μέτρων, πως βρισκόμαστε σε πόλεμο; Τρία τινά μπορεί να συμβαίνουν: είτε νικήσαμε τον πόλεμο ( αν και δε βλέπω γύρω μου πολλούς νικητές), είτε τον χάσαμε ( οπότε θα περιμένα την παραίτηση του κ. Παπανδρέου), είτε, το πιθανότερο, η συνθηκολόγηση προηγήθηκε του πολέμου...

Ελεήστε τις "φτωχές" τράπεζες!

Χθες ο κ. Παπακωνσταντίνου, εμφανώς πια χωρίς το προσωπείο της "ήρεμης δύναμης", προσπαθούσε να μας πείσει πως δεν τίθεται θέμα για μνημόνιο νούμερο δύο, με το οποίο θα καταργείται, για παράδειγμα, ο 13ος και 14ος μισθός και στον ιδιωτικό τομέα. Την ίδια ημέρα, όμως, η κυβέρνηση ακύρωσε άλλη μια προεκλογική της δέσμευση: το "ούτε ένα ευρώ στις τράπεζες" όταν ο κ. Αλογοσκούφης τις ενίσχυε με 28 δις έγινε συνολική ενίσχυση περίπου 50 δις (!) από τον κ. Παπανδρέου και τον αγαπημένο του υπουργό Οικονομικών...
Αν είχαν καταθέσει προεκλογικά το πρόγραμμά τους ως μάρτυρες σε δικαστήριο, τώρα θα βρίσκονταν στη φυλακή καταδικασμένοι με ισόβια κάθειρξη για κατ' επάγγελμα ψευδορκία! Την ίδια ώρα, εξάλλου, που ακόμα κι ο δανός ελεγκτής του ΔΝΤ λέει πως οι μισθωτοί και συνταξιούχοι συνεισέφεραν ό,τι ήταν να συνεισφέρουν, η κυβέρνηση μοιράζει αφειδώς χρήματα στις τράπεζες, ώστε αυτές, ανάμεσα σε άλλα, να αγοράσουν και δημόσιους χρηματοπιστωτικούς οίκους!
Τα πράγματα είναι απλά: αν οι ιδιώτες τραπεζίτες δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα ή να δώσουν δάνεια, ας παραδώσουν τα κλειδιά των τραπεζών τους στο Δημόσιο. Γιατί αλλιώς όλο και θα μεγαλώνει η αίσθηση στην κοινή γνώμη πως το μνημόνιο δε συμφωνήθηκε για να σωθεί η πατρίδα, αλλά οι πέντε δέκα τραπεζίτες της...
Υ.Γ. Θα τα ξαναπούμε την ερχόμενη Πέμπτη (12/08), καλά να περνάτε!

Σσσσ...

Ναι, είναι άδικο ορισμένοι φοιτητές που παριστάνουν τους λιμενεργάτες να εμποδίζουν εργαζόμενους με άδεια να πάνε σε κάποιο νησί. Ναι, είναι άδικο οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ να κατεβάσουν τους διακόπτες αδιακρίτως για να διαμαρτυρηθούν για το ξεπούλημα μιας υγιούς δημόσιας επιχείρησης. Από την άλλη, όμως, τα δεξιά κόμματα (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΛΑΟΣ), με τη συμπαράταξη...ΜΕGAλων μιντιακών συγκροτημάτων, έχουν επιδοθεί σε μια άνευ προηγουμένου προπαγάνδα εναντίον κάθε μορφής εργατικής πάλης για την προάσπιση δίκαιων αιτημάτων. Με το σκεπτικό τους κάθε απεργιακή κινητοποίηση θα πρέπει να γίνεται με τέτοιο τρόπο που να μην ενοχλείται εκείνος στον οποίο θα έπρεπε να ασκείται η πίεση...
Γι' αυτήν την εξέλιξη, πάντως, μεγάλη είναι και η ευθύνη των συνδικαλιστών και των εργαζόμενων. Οι πρώτοι, για την εξυπηρέτηση κυρίως των δικών τους συμφερόντων, πλήττουν αδιακρίτως μικρούς, μεσαίους και μεγάλους. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ να κατέβαζε τους διακόπτες, για παράδειγμα, μόνο στα βόρεια προάστια, στη Βουλή και στα τηλεοπτικά κανάλια. Έτσι θα κέρδιζε τη λαϊκή υποστήριξη κι όχι με το γενικό μπλακ άουτ, που από προηγούμενα ξέρουμε πως μόνο τους ισχυρούς δεν αγγίζουν. Οσο για τους εργαζόμενους, η παρατεταμένη σιωπή τους στη δική τους αφαίμαξη τούς κάνει συνένοχους με τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς. Για να μην πω αυτόχειρες...

Τώρα κλαίνε, γιατί κλαίνε;

"Τώρα κλαις, γιατί κλαις, σύ δεν είσαι που...κορόιδευες χθες"; Διαβάζω για υπουργούς, διευθυντές υπουργείων, διοικητές ΔΕΚΟ που "εξοργίζονται" με την ταπεινωτική συμπεριφορά της τρόικας απέναντί τους. Με συγχωρείτε, αλλά ένας σοβαρός λόγος που οι μεγάλες δυνάμεις διοικούν ντε φάκτο αυτήν τη χώρα σήμερα είναι η ανικανότητα και φαυλότητα αυτών που κυβερνούν.
Και μη μου πείτε πως η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι άμοιρη ευθυνών και πως για όλα φταίει ο "λουόμενος της Ραφήνας". Οσοι κυβερνούν σήμερα, κυβερνούσαν και πριν από επτά χρόνια. Σε άλλα πόστα, αλλά είναι οι ίδιοι, προς γελοιοποίηση της "ανοιχτής διακυβέρνησης". Οσοι την πίστεψαν αρκεί να δουν ποιός τοποθετήθηκε διοικητής του ΙΚΑ: ο Ροβέρτος Σπυρόπουλος, ο γενικός διευθυντής του ΠΑΣΟΚ δηλαδή!
Την ίδια ώρα, η αναξιοκρατία συνεχίζεται. Για παράδειγμα, διοικητής στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας, στον "Ευαγγελισμό", έχει τοποθετηθεί συνταξιούχος στρατιωτικός, στη Βούλα ναυπηγός και στην Κόρινθο συνταξιούχος εκπαιδευτικός! Με "προσοχή" και "ημιανάπαυσις" ή απαγγέλλοντας Ομηρο θα μπει τάξη στο χάος των νοσοκομειακών προμηθειών; Κι αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα...

Ο "επιθανάτιος ρόγχος" του συντεχνιασμού...

Γιατί να το κρύψουμε; Είμαστε ερωτευμένοι με τον εαυτό μας, άντε και με την οικογένειά μας. Ολοι οι υπόλοιποι δεν είναι τίποτα άλλο παρά εμπόδια στην ευτυχία μας, η κόλασή μας είναι οι άλλοι, όπως θα έγραφε κι ο Σαρτρ...
Δείτε, για παράδειγμα, τους φορτηγατζήδες: όταν είχαν κλείσει τους δρόμους οι αγρότες ήταν οι πρώτοι που στράφηκαν εναντίον τους, στο όνομα της κοινωνικής αλληλεγγύης. Πριν αλέκτωρ, όμως, φωνήσαι τρις επιτέθηκαν σε όλους τους υπόλοιπους πολίτες, που δε μπορούν να καταλάβουν γιατί κάποιοι ιδιώτες μπορούν να λειτουργούν σα να ήταν κάποιο κλειστό κλαμπ τζέντλεμαν...
Κι εγώ και πολλοί από σας φαντάζομαι απασχολούμαστε σε επαγγέλματα με τα οποία μπορεί να απασχοληθεί ο καθένας. Και μένα θα με συνέφερε το κλείσιμο του επαγγέλματός μου για να έχω πιο εξασφαλισμένη εργασία και με καλύτερους όρους. Δε ζω, όμως, μόνος μου σε αυτήν την κοινωνία για να προτάσσω το ατομικό από το δημόσιο συμφέρον. Μπορεί το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων να μην επιφέρει μείωση τιμών. Αυτό είναι, όμως, κάτι που θα φανεί στην πράξη. Προς το παρόν, γινόμαστε μάρτυρες του "επιθανάτιου ρόγχου" του συντεχνιασμού σε αυτήν τη χώρα...

Τα πάντα...τίποτα!

Οι Παπανδρέου έχουν μια μακρά παράδοση στην εύρεση επιτυχημένων σλόγκαν: από τον "ανένδοτο" του παππού και την "αλλαγή" του μπαμπά φτάσαμε στην "επανάσταση του αυτονόητου" του μικρού Γιωργάκη. Είναι δικαίωμα του καθενός να φαντασιώνεται τον εαυτό του ρηξικέλευθο μεταρρυθμιστή, όταν όμως η πραγματικότητα διαφέρει κατά πολύ από την ονείρωξη, τότε κάτι τέτοιες δηλώσεις αποκτούν το χαρακτήρα ανέκδοτου...
Μπορεί το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων ή ο "Καλλικράτης" να έχουν θετικές επιπτώσεις για την πλειονότητα των πολιτών. Τί το πρωτοποριακό, όμως, υπάρχει στη βασική πολιτική της κυβέρνησης, που είναι η λιτότητα; Σε αυτό το καθεστώς δε ζει η χώρα από τα μέσα της δεκαετίας του '80; Αν σε κάτι, πάντως, διαφέρει η πολιτική Γιωργάκη είναι στο ότι είναι πιο νεοφιλελεύθερη κι από αυτή που θα ονειρευόταν ο Κ. Μητσοτάκης...
Ή, μη μου πείτε πως είναι επαναστατικό να στερείς από τους συνταξιούχους εισόδημα ή να αυξάνεις τους έμμεσους φόρους; Πόσω μάλλον να διορίζεις στη δημόσια διοίκηση πρόσωπα του κομματικού σωλήνα, υπό το νεωτερίζοντα μανδύα της "ανοιχτής διακυβέρνησης".
Ακόμα κι αν ο αρχηγός Γιωργάκης πιστεύει ότι είναι επαναστάτης ή αντιεξουσιαστής, για να θυμηθώ μια παλιότερη "σεμνή" δήλωσή του, καλό θα ήταν να άφηνε τους ιστορικούς του μέλλοντος να το διαπιστώσουν. Γιατί, σε διαφορετική περίπτωση, κινδυνεύει να μείνει στην ιστορία ως ο Αλέφαντος της πολιτικής!