Οι έλληνες αγαπάμε την ελευθερία κι όσους αγωνίζονται γι' αυτή. Μόνο που τους αγαπάμε περιστασιακά κι εκλεκτικά. Την ώρα που η παλαιστινιακή ιντιφάντα μάς συγκινεί, και δικαίως, αγνοούμε ή κι αποδοκιμάζουμε αντίστοιχους απελευθερωτικούς αγώνες άλλων λαών, που "τυχαίνει" να μη μάχονται εβραίους, αλλά χριστιανούς ορθόδοξους...
Από τη στιγμή που τασσόμαστε υπέρ ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους γιατί δεν κάνουμε το ίδιο και για τους κοσοβάρους ή τους τσετσένους; Μήπως οι σέρβοι και οι ρώσοι, από τους οποίους ζητούν αντιστοίχως την ελευθερία τους, αποδείχθηκαν ιστορικά λιγότερο δεσποτικοί από ό,τι το Ισραήλ απέναντι στους άραβες; Δε νομίζω. Αντιθέτως, δεν έλειψαν κι από την πλευρά τους τα στυγερά εγκλήματα. Οι σέρβοι και οι ρώσοι, όμως, είναι χριστιανοί ορθόδοξοι "αδελφοί" κι όχι "σιωνιστές". Φυσικά και δεν θα παραδεχθούμε ποτέ δημοσίως ότι είμαστε αντισημίτες, είτε είμαστε αριστεροί είτε δεξιοί. Θα βρίσκουμε αστήρικτες δικαιολογίες που θα συνδέουν, για παράδειγμα, την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου με την Κύπρο. Πίσω, όμως, από το επιλεκτικό μένος κατά του Ισραήλ και του εικονιζόμενου πρωθυπουργού του Μ. Νετανιάχου δεν κρύβεται η αγάπη μας για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, αλλά ο έντονος ρατσισμός ενός λαού που έχει στηρίξει την εθνική του επιβίωση όχι στην κοινωνική αλληλεγγύη, αλλά στο μίσος του απέναντι στον ξένο...
Υ.Γ. Οι τούρκοι επέτρεψαν τη λειτουργία στην Παναγία Σουμελά του Πόντου. Στην Ελλάδα πότε θα επιτρέψουμε τη δημιουργία τζαμιών; Ποιά μισαλλόδοξη λογική απαγορεύει την εφαρμογή της συνταγματικά κατοχυρωμένης αρχής της ανεξιθρησκείας;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου