Σκασμός οι ρήτορες, τώρα μιλούν οι "κοπρίτες"!

Εχει ο Θ. Πάγκαλος δικαίωμα να παρακολουθήσει και να μιλήσει σε μια εκδήλωση για τον Κώστα Γαβρά στο Παρίσι; Στα δημοκρατικά πολιτεύματα, κι όχι σαν αυτό που είχε εγκαταστήσει ο παππούς του, βεβαίως και το έχει. Ωστόσο, φαντάζομαι πως τα ίδια δικαιώματα είχαν και οι έλληνες φοιτητές, που την προηγούμενη εβδομάδα παρευρέθηκαν σε ομιλία του αρχηγού Γιωργάκη στο Βερολίνο, αλλά εκδιώχθηκαν κακήν κακώς από "πρασινοφρουρούς"...

Αν βρισκόμουν στην θέση των φοιτητών του Παρισιού, θα προσερχόμουν στο διάλογο στον οποίο τους κάλεσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Κι αυτό παρότι ο πολύχρονος πολιτικός βίος του κ. Πάγκαλου έχει αποδείξει ότι είναι εξπέρ στους υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς, αλλά όχι στην καίρια πολιτική ανάλυση. Αυτό που δεν έχουν καταλάβει ο κ. Πάγκαλος, ο αρχηγός Γιωργάκης κι όσοι άλλοι πολιτικοί έχουν δεχθεί λεκτικές ή και σωματικές επιθέσεις από το αγριεμένο πλήθος είναι πως ο λαός έχει κουραστεί να τους ακούει. Εχει βαρεθεί να του μιλούν για δημοκρατία, για ελευθερία της έκφρασης, για σεβασμό των νόμων κλπ. κλπ. εκείνοι που έχουν αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια ότι αυτές τις έννοιες τις έχουν γραμμένες στα παλαιότερα των υποδημάτων τους...

Για πείτε μου, τί διαφορετικό θα άκουγαν οι φοιτητές του Παρισιού από τον κ. Πάγκαλο, αν προσέρχονταν σε διάλογο μαζί του; Τον ίδιο ξύλινο λόγο, τα ίδια θολά επιχειρήματα για συνευθύνη, τον ίδιο αφορισμό του στιλ "μαζί τα φάγαμε". Μπορεί να άκουγαν, επίσης, και καμιά υπόσχεση για καλύτερες ημέρες. Κι έτσι ο κ. Πάγκαλος θα μπορούσε να συνεχίζει να κομπάζει για τις δημοκρατικές του ευαισθησίες και τα "σκυλιά" των διαπλεκόμενων μέσων ενημέρωσης να "γαβγίζουν" σε βάρος εκείνων που θεωρούν πια τις "συμβατικές" μεθόδους αντίδρασης ανώφελες.

Το μήνυμα του λαού είναι, πλέον, σαφές: "σκασμός οι ρήτορες, πολύ μιλήσατε", που λέει και το τραγούδι. "Τώρα ήρθε η ώρα να ακούσετε κι εμάς"...

Το σπίτι του λαού!

Τί "ωραίες" ήταν εκείνες οι εποχές που οι πολίτες πήγαιναν να ψηφίσουν όποτε είχαμε εκλογές, άντε το πολύ πολύ να έκαναν και καμιά απεργία με τη "συνοδεία" διαδήλωσης κι εκεί περιοριζόταν ο πολιτικός τους ακτιβισμός! Τί όμορφα που περνούσαν τότε οι πολιτικοί, οι επιχειρηματίες και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια τους, όταν μπορούσαν να κάνουν τα παιχνίδια τους, μοιράζοντας παράλληλα κάποια ψίχουλα και στο λαό για να μπορούν να του αποδίδουν συνενοχή. Πόσο "αλησμόνητες" ήταν οι ημέρες που δεν υπήρχαν ιστοσελίδες και ιστότοποι για να αποκαλύπτουν τη βρωμιά πίσω από τις κλειστές πόρτες της εξουσίας...

Ήταν φυσικό επόμενο να αποθρασυνθούν όσοι κυβέρνησαν και κυβερνούν αυτόν τον τόπο. Ηταν λογικό να πιστεύουν ότι οι ημέρες της αλαζονείας τους θα κρατούσαν για πάντα, γι' αυτό κι έθεσαν σε εφαρμογή την "τελική λύση" για τη διάλυση του όποιου κοινωνικού κράτους υπήρχε σε αυτήν τη χώρα. Μόνο που δεν υπολόγισαν στη λαϊκή οργή, που όταν συσσωρεύεται επί δεκαετίες έρχεται η ώρα που ξεσπά και παίρνει παραμάζωμα όποιον δεν την υπολόγισε ποτέ...

Μπορεί να ξάφνιασε η χθεσινή συγκέντρωση αρκετών εκατοντάδων ατόμων έξω από το σπίτι που κατοικεί ο Α. Τσοχατζόπουλος στη Διονυσίου Αεροπαγίτου. Ενδεχομένως να απόρησαν εκείνοι που θεωρούν πως με την παραγραφή των ποινικών αδικημάτων, παύουν να υφίστανται τα ποινικά αδικήματα. Δεν ισχύει, όμως, πλέον κάτι τέτοιο. Ο λαός ζητά αίμα και θα το αναζητήσει επί δικαίους (κακώς!) κι αδίκους (καλώς!). Στην περίπτωση, πάντως, του πάλαι ποτέ "ωραίου Μπρούμελ" έχει κάθε δικαίωμα να διαμαρτύρεται έξω από το σπίτι όπου κοιμάται ένας διεφθαρμένος παρ' ολίγον πρωθυπουργός. Γιατί αυτό το σπίτι έχει αγοραστεί με "βρώμικο" χρήμα από έναν πολιτικό, όπως αρκετοί όμοιοί του, που έβαλε το προσωπικό πάνω από το εθνικό συμφέρον. Η κατάσχεσή του είναι στοιχειώδης απονομή δικαιοσύνης...

Το...ΜΠΑΤΣΟΚ είναι εδώ, διαλυμένο, θλιβερό!

Μπορείς να παραδεχθείς και να δικαιολογήσεις ένα ψέμα με χίλιους δυο τρόπους. Εφόσον, όμως, υπάρχει παραδοχή του, που δεν έγινε υπό καθεστώς σωματικής ή ψυχολογικής βίας, ενυπάρχει σε αυτό και μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια: πως είπες ψέμα και μάλιστα, στην περίπτωση του αρχηγού Γιωργάκη, για εκατομμυριοστή φορά...
Ο ηγέτης, όταν είναι ηγέτης, φροντίζει να κερδίζει την ψυχή και το μυαλό των "υπηκόων" του. Γιατί διαφορετικά λίγοι θα τον ακολουθήσουν συνειδητά και οι περισσότεροι συγκαταβατικά. Ο κατά φαντασίαν ηγέτης μπορεί να χρησιμοποιήσει όλη την τηλεοπτική προπαγάνδα κι όλα τα χημικά των δυνάμεων καταστολής του κόσμου, αλλά δεν θα κερδίσει τίποτα παραπάνω από το να είναι καπετάνιος του..."Μπάουντι", ενός πλοίου δηλαδή που η ορμή των στασιαστών ναυτών κάποια στιγμή θα τον ρίξει στην θάλασσα...
Ο αρχηγός Γιωργάκης δεν κέρδισε ποτέ τίποτα μόνος του।Κι αυτό παρότι έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλές "αγιογραφίες" του, οι οποίες εστιάζουν κυρίως στον κοσμοπολιτισμό και στο αθλητικό του κορμί ελλειψει άλλων, ουσιωδέστερων για έναν ηγέτη, προσόντων. Ό,τι έχει καταφέρει στη ζωή του, το έχει καταφέρει χάρη στο πολιτικό εκτόπισμα του επωνύμου του. Αυτήν την ώρα, όμως, θα προτιμούσα η χώρα να κυβερνιόταν από το φαύλο πατέρα του, που ήξερε ωστόσο να κουμαντάρει τους ισχυρούς της γης, παράαπό τον κομπλεξικό κι ανόητο γιο του...
Χθες πραγματοποιήθηκε μια μεγαλειώδης διαδήλωση, η οποία είχε να αντιμετωπίσει το δημοσιογραφικό και τον αστυνομικό δωσιλογισμό। Το παπαγαλάκι της ΕΛ.ΑΣ., Πάνος Σόμπολος και οι λοιποί δημοσιογράφοι- "εργατοπατέρες" αντί να αποφασίσουν τηναπευθείας τηλεοπτική, ραδιοφωνική και διαδικτυακή κάλυψη της διαδήλωσης και να απεργήσουν κάποια άλλη ημέρα, κρύφτηκαν πίσω από μηνύματα αλληλεγγύης. Όσο για τους μπάτσους και τους κυβερνητικούς εντολοδόχους τους, έχω να τους προτείνω μια πιο "αποτελεσματική" λύση¨από το να ψεκάζουν τον κόσμο με δακρυγόνα κι άλλες καρκινογόνες ουσίες: την επόμενη φορά να εκτελούν εν ψυχρώ και, γιατί όχι, να βομβαρδίσουν με μαχητικά αεροπλάνα!Τί "κρίμα" όμως που αυτό θα είναι και το κύκνειο άσμα τους. Κι αν δε με πιστεύει ο κ. Παπουτσής και οι όμοιοί του, ας ρωτήσουν και τους "συντρόφους" Μουμπάρακ και Γκαντάφι σε κάποια από τις προσεχείς συνόδους των...πρώην της Σοσιαλιστικής Διεθνούς σε κάποιο εξωτικό νησί, όπως συνηθίζεται...

Εχουμε υποχρέωση, όχι δικαίωμα στην απεργία!

Δεν υπάρχουν δικαιολογίες τώρα που οι μάσκες, παρότι έχουμε απόκριες, έπεσαν! Αύριο πρέπει όλοι μας να πλημμυρίσουμε τους δρόμους των Αθηνών και των άλλων πόλεων της χώρας. Η γενική απεργία, τη δεδομένη χρονική στιγμή, δεν είναι δικαίωμα αλλά υποχρέωσή μας...
Αυτό, βεβαίως, δε σημαίνει πως στοιχίζομαι στο πλευρό των "εργατοπατέρων". Πόσω μάλλον όταν πληροφορούμαι πως ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ και γραμματέας της ΠΑΣΚΕ, Γ. Παναγόπουλος ουσιαστικά καρατόμησε τον πρόεδρο των συνδικαλιστών στα λεωφορεία, και προερχόμενο από την παράταξή του, Ν. Κουλουμπαρίτση γιατί δε συμμορφώθηκε με την εντολή που του έδωσε να σχηματίσει απεργοσπαστικούς μηχανισμούς! Φαίνεται πως σε κάποιους αρέσει πολύ το γιαούρτι, γι' αυτό και δεν τους πειράζει να δίνουν δικαιώματα για να το ξαναφάνε...
Ας είναι, εξάλλου, η χθεσινή λεκτική επίθεση, στο Βερολίνο, φοιτητών στον αρχηγό Γιωργάκη προμήνυμα πως ο λαός έχει ξεπεράσει το στάδιο του αυτομαστιγώματος και βρίσκεται στη φάση της αντεπίθεσης σε βάρος εκείνων, που ανάμεσα σε άλλα εγκλήματα, διαγράφουν βεβαιωμένα χρέη २४ δισεκατομμυρίων για να στέλνουν στο αυτόφωρο όσους χρωστούν ένα "ολόκληρο" ευρώ...
Υ.Γ. Προς κ. Παπουτσή και τις αστυνομικές αρχές: ο ελληνικός λαός δεν θα ανεχθεί άλλη προβοκάτσια τύπου Μαρφίν...

Ο Μαρινάκης κι ο Γιωργάκης τα ξέρουν όλα από πριν!

Ο ένας είναι καλοφαγάς και θιασώτης της καλής ζωής. Ο άλλος είναι καλογυμνασμένος και λάτρης της υγιεινής ζωής. Τους ενώνει, ωστόσο, η ικανότητα να "προβλέπουν" το μέλλον! Ο μεν Βαγγέλης Μαρινάκης γνώριζε ότι το ντέρμπι του Σαββάτου θα το κέρδιζε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ο Ολυμπιακός. Ο δε Γιώργος Παπανδρέου ήξερε ότι εξαιτίας των χειρισμών του οι αμερικανοί θα πατούσαν "πόδι" στην Ευρώπη, μέσω της εξασθένισης του νομίσματός της...

Γιατί ο πρωθυπουργός ζήτησε, μόλις δυο μήνες από την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον ίδιο, τη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, δηλαδή των ΗΠΑ, σε μια προσπάθεια διάσωσης της ελληνικής οικονομίας; Ακόμα κι αν υποθέσουμε πως δεν ήταν ο αρχηγός Γιωργάκης εκείνος που μετέτρεψε μια μεμονωμένη φωτιά σε πύρινη λαίλαπα, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί δεν προσπάθησε πρώτα να λειτουργήσει ο ίδιος ως πυροσβέστης παρά φρόντισε να προστρέξει στους αμερικανούς, πριν, έστω, αναλάβει παρόμοια πρωτοβουλία σε ευρωπαϊκό επίπεδο...

Η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει πει τόσα ψέματα μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα, που ακόμα κι αν έβγαινε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τα μεσάνυχτα να ανακοινώσει πως έξω έχει σκοτάδι, προσωπικώς θα κοιτούσα από το παράθυρο για να το επιβεβαιώσω! Η ουσία, πάντως, βρίσκεται αλλού: πως όσα περισσότερα στοιχεία αποκαλύπτονται για την κρίσιμη περίοδο από τον Οκτώβριο του २००९ μέχρι την άνοιξη του २०१०, που ψηφίστηκε το μνημόνιο, τόσο γίνεται ευκρινέστερο πως η θέση της χώρας υπό διεθνή κηδεμονία δεν ήταν μονόδρομος, αλλά πολιτική επιλογή. Και για αυτήν κάποιοι, κάποια μέρα, θα πρέπει να λογοδοτήσουν, όχι μόνο στην ιστορία αλλά και στη δικαιοσύνη...

Θέλουμε το Δράκοντα ή το Σόλωνα;

Οι νόμοι οφείλουν να είναι αυστηροί. Καμιά αντίρρηση! Πρώτη παρατήρηση όμως: πρέπει να είναι αυστηροί έναντι όλων. Δεύτερη παρατήρηση: οφείλουν να περιέχουν και το στοιχείο της αναλογικότητας αδικήματος και ποινής. Για παράδειγμα, να μην τιμωρείται με την θανατική ποινή όποιος κλέβει ένα μήλο ή είναι τεμπέλης, όπως όριζαν οι αρχαίοι νόμοι του Δράκοντα...

Συμφωνώ πως η φοροδιαφυγή είναι έγκλημα. Συμφωνώ, επίσης, πως πρέπει να διώκεται αυστηρά γιατί από την καταπολέμησή της εξαρτάται, σε σημαντικό βαθμό, η οικονομική ανόρθωση της χώρας. Δε μπορώ να συμφωνήσω, όμως, με την ποινή φυλάκισης για τη μη απόδοση έστω κι ενός ευρώ του ΦΠΑ. Αυτός που νομοθετεί κάτι τέτοιο, στην προκειμένη περίπτωση η ελληνική κυβέρνηση, δεν έχει ιδέα για το πώς λειτουργεί η αγορά και, φυσικά, δεν αντιλαμβάνεται πως δε μπορεί το κράτος από τη μια να είναι ο μεγαλύτερος κακοπληρωτής και να αφαιμάζει το λαό με άμεσους κι έμμεσους φόρους κι από την άλλη να περιμένει από τους φορολογούμενους να είναι νομοταγείς "στην τρίχα". Για να μην προσθέσω πως η κυβέρνηση θα πρέπει πρώτα να φορολογήσει επαρκώς τα δισεκατομμύρια καταθέσεων ελλήνων "καρχαριών" στην Ελβετία, πριν εξαντλήσει την αυστηρότητά της στη "μαρίδα".

Ας μην ξεχνά ο Γ. Παπακωνσταντίνου πως ο Σόλωνας, οι νόμοι του οποίου αντικατέστησαν εκείνους του Δράκοντα, έμεινε στην ιστορία ως σοφός κι όχι ο προκάτοχός του...

ΣΚΑ(Ε)Ϊ από ανθελληνισμό...

Μακριά από μένα κάθε προσπάθεια θεοποίησης του ελληνισμού: οι έλληνες, στο διάβα των αιώνων, είμαστε υπεύθυνοι για μια σειρά τραγωδιών. Οσο για τα ελαττώματα της φυλής, αυτά είναι ολοφάνερα σε όποιον περνά έστω και μια ώρα της ημέρας μακριά από το σπίτι του! Από την άλλη, όμως, δε δέχομαι τη δαιμονοποίηση των ελλήνων και την αγιοποίηση των ξένων, στις οποίες επιδίδεται συστηματικά ο αλαφουζικός ΣΚΑΪ (ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός), καθώς και η αλαφουζική "Καθημερινή"...

Πάρτε, για παράδειγμα, το, υποτίθεται τεκμηριογράφημα, "1821"।Ποιός σώφρων άνθρωπος πιστεύει ότι το έπος της επανάστασης κατά των τούρκων πραγματοποιήθηκε από άγιους, ανιδιοτελείς απεσταλμένους του θεού; Από την άλλη, όμως, οι κ.κ. Βερέμης, Τατσόπουλος και... सीआईए δε μπορούν να ειρωνεύονται ακόμα και το ότι οι έλληνες πολεμούσαν μέσα από ταμπούρια και δε σκοτώνονταν φόρα παρτίδα στα ανοιχτά πεδία των μαχών, όπως οι δήθεν ηρωικοί και πολιτισμένοι ευρωπαίοι...

Ο ΣΚΑΪ και η "Καθημερινή", εξάλλου, θα έπρεπε να εξετάζουν ενδελεχέστερα τα κίνητρα της τρόικας πριν υιοθετούν οποιαδήποτε εντολή της. Μπορεί ο κ. Αλαφούζος να το αγνοεί, αλλά η πλειονότητα των πολιτών δεν είναι εργοδότες, όπως ο ίδιος. Αν οι έννοιες "δημοκρατία", "εργασιακά δικαιώματα" και "κοινωνική δικαιοσύνη" δεν του λένε τίποτα, τόσο το χειρότερο για τον ίδιο...

Ας μη τους δώσουμε τον κοινωνικό εμφύλιο που επιθυμούν...

Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν πως το πρώτο πράγμα που ρωτούν οι δημοσκόποι τούς εργοδότες τους είναι ποιές απαντήσεις θέλουν οι τελευταίοι να λάβουν. Γι' αυτό και θέτουν τα ερωτήματά τους κατά τέτοιο τρόπο που ο ερωτώμενος να αισθάνεται υποχρεωμένος να απαντήσει σύμφωνα με τη βούληση του ερωτώντος.

Ας υποθέσουμε ότι σας θέτω το ακόλουθο ερώτημα: "οι απεργίες στα μέσα μαζικής μεταφοράς ταλαιπωρούν πολύ κόσμο. Συμφωνείτε με αυτές"; Η "φυσιολογική" απάντηση θα ήταν "όχι, βεβαίως"! Ας υποθέσουμε, όμως, πως σας θέτω ένα σχετικό ερώτημα ως εξής: "Η κυβέρνηση υποστηρίζει πως για τα κρατικά ελλείμματα της χώρας και το δημόσιο χρέος φταίνε οι...οδηγοί των λεωφορείων, οι σταθμάρχες και οι καθαρίστριες των μέσων μεταφοράς. Συμφωνείτε;" Φαντάζομαι πως και σε αυτήν την ερώτηση η κυριαρχούσα απάντηση θα ήταν "όχι, βεβαίως"...

Τί θέλω να πω; Πως το κλίμα κοινωνικού αυτοματισμού που εκπορεύεται από τις δημοσκοπήσεις των διαπλεκόμενων μέσων ενημέρωσης, με ηθικό αυτουργό την κυβέρνηση και την τρόικα, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Τουλάχιστον όχι στο βαθμό που τα παπαγαλάκια θα ήθελαν. Γιατί, για παράδειγμα, οι διαπλεκόμενοι δε χάνουν ευκαιρία να μας δείχνουν, χωρίς να τα καταδικάζουν, περιστατικά όπου μεμονωμένοι πολίτες στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου; Γιατί μας δείχνουν μόνο περιστατικά όπου πολιτικοί τρώνε ξύλο, αλλά αγνοούν τις φραστικές επιθέσεις που έχει δεχθεί ο πρωθυπουργός; Γιατί, πολύ απλά, πολιτική τους είναι ο κοινωνικός εμφύλιος. Μόνο αυτός, άλλωστε, θα σώσει τους ίδιους και τα αφεντικά τους. Εμείς γιατί να τους κάνουμε τη χάρη;...

Κάποιοι θα κερδίσουν από την "Ελλάδα Α.Ε.",αλλά όχι ο λαός...

Οι κυβερνήσεις Καραμανλή απέτυχαν γιατί δεν έπαιρναν αποφάσεις. Οι κυβερνήσεις Παπανδρέου έχουν αποτύχει γιατί έχουν πάρει όλες τις λανθασμένες. Με πρώτη και χειρότερη την υπογραφή του μνημονίου...
Η Ελλάδα ποτέ δεν κινδύνευσε να χρεοκοπήσει. Οι χώρες δεν είναι ιδιώτες για να χρεοκοπούν: θα έχουν πάντοτε προσωπικό που θα εργάζεται γι' αυτές, ανεξαρτήτως περιστάσεων, ενώ δεν θα συνέφερε πολλούς ισχυρούς δανειστές τους ένα τέτοιο ενδεχόμενο...
Κι όμως, ο αρχηγός Γιωργάκης, με την ανικανότητα, την αφέλεια και τη δουλοπρέπεια που χαρακτηρίζουν αυτόν το γιο της Μάργκαρετ κι όχι του Ανδρέα, υποθήκευσε τα συμφέροντα της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες. Είναι τόσο δειλό ανθρωπάκι, μάλιστα, που αφήνει στους τροϊκανούς να ανακοινώνουν το ξεπούλημα της χώρας, αφού εκείνος και οι θεατρίνοι του, τύπου Παπακωνσταντίνου και Λοβέρδου, δε διαθέτουν το θάρρος να πουν ούτε μια αλήθεια στο λαό...
Ακούω, βεβαίως, και την άποψη πως οι ιδιωτικοποιήσεις ακόμα και νησιών θα προσφέρουν ανάπτυξη στην ελληνική οικονομία. Αλήθεια, ο Σκορπιός του Ωνάση και η Σπετσοπούλα του Νιάρχου, για παράδειγμα, σε τί ωφέλησαν την πλειονότητα των ελλήνων; Τα μεγάλα εμπορικά κέντρα, επίσης, δεν είναι εκείνα που ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για το κλείσιμο εκατοντάδων, αν όχι χιλιάδων, μικρομεσαίων επιχειρήσεων, καθώς και για τη δημιουργία εργαζομένων που πληρώνονται με 400 και 500 ευρώ και οι οποίοι απολύονται κάθε έξι μήνες, προκειμένου να μην έχουν απαιτήσεις να πληρώνονται ως άνθρωποι κι όχι σα ζώα;...
Η τρόικα και η κυβέρνηση, με την επιβολή ιδιωτικοποιήσεων 50 δισ., εμμέσως παραδέχονται την αποτυχία του μνημονίου τους. Τί σημασία θα έχει, εξάλλου, για τον ελληνικό λαό η απαλλαγή του από μέρος του δημόσιου χρέους όταν μπορεί να το επιτύχει και με άλλους τρόπους (π.χ. "κούρεμα", επιμήκυνση αποπληρωμής) κι όταν η επόμενη ημέρα τον βρει να ζει σε μια "Ελλάδα Α.Ε.", η οποία θα ανήκει στους λίγους πλούσιους ξένους κι έλληνες;...

Τους ρουφιάνους κάποιοι αγάπησαν...τους προδότες κανείς!

Τί πείραξε την κυβέρνηση και τα δημοσιογραφικά φερέφωνά της από την αποκάλυψη των τροϊκανών πως θα ιδιωτικοποιηθούν 50 δισεκατομμύρια ευρώ δημόσιας περιουσίας; Τους πείραξε πως είπαν ψέματα; Οχι, γιατί, μέσα στον κυνισμό τους, οι ουσιαστικοί κυβερνήτες της χώρας είπαν την αλήθεια. Αυτό που ενόχλησε είναι που δε μπόρεσαν να πλασάρουν ο αρχηγός Γιωργάκης και οι κολαούζοι του το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου στη συσκευασία του παραμυθιού της δήθεν αξιοποίησης της κρατικής περιουσίας...

Δεν θέλω να σταθώ τόσο στους ξένους: μόνο οι αφελείς και οι δολεροί μπορεί να είχαν πιστέψει ότι σκοπός τους ήταν να διασώσουν τη χώρα όταν της επέβαλαν το μνημόνιο. Στο μυαλό τους δεν είχαν τίποτα άλλο από το να πολλαπλασιάσουν τα κέρδη των κερδοσκόπων και των τραπεζιτών. Αυτό που κάνουν τώρα είναι να μπαίνουν στο "ψαχνό": οι... αντιβασιλείς της χώρας είναι σαφείς: "πουλήστε τα πάντα εκτός από τα αρχαία μνημεία". Προς το παρόν, συμπληρώνω! Για το τί θα έχει μείνει για να...αναπτύξει η Ελλάδα αν απαλλαχθεί από το δημόσιο χρέος της, που κι εκείνοι γιγάντωσαν, δε λένε κουβέντα. Αν θέλετε, να τους βάλουμε κι αυτούς στο ικρίωμα, ωστόσο προηγούνται άλλοι.

Ποιοί; Μα, εκείνοι που άνοιξαν την πόρτα στους βιαστές. Εκείνοι που τους είπαν "είμαστε κλέφτες και διεφθαρμένοι, γι' αυτό ελάτε να μας τιμωρήσετε". Αυτοί που, ακόμα και τώρα, έχουν ως πρώτη έγνοια τους την αγκίστρωσή τους στην εξουσία, απειλώντας με εκλογές και "μαλάζοντας" την αλήθεια για να έρθει στα μέτρα τους. Ε, αυτοί έχουν ελληνική υπηκοότητα κι έχουν πάρει χαρτί προτεραιότητας για τη γκιλοτίνα...

Η Αντιγόνη κι ο Σπάρτακος ήταν...τζαμπατζήδες!

Είναι πολύ πιθανό οι ίδιοι υπουργοί και δημοσιογράφοι που λοιδορούν το Κίνημα "Δεν Πληρώνω" να παρευρεθούν το καλοκαίρι σε κάποιο ανέβασμα στην Επίδαυρο της "Αντιγόνης" του Σοφοκλή. Ξέρετε, της κόρης του Οιδίποδα και της Ιοκάστης που αψήφησε τους...νόμους, προκειμένου να θάψει τον αδελφό της Πολυνείκη. Οι ίδιοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι παρευρίσκονται σε διάφορες τιμητικές εκδηλώσεις για το 1821, την εθνική αντίσταση, τον αντιδικτατορικό αγώνα, παρότι οι άνθρωποι που τιμούνται είχαν παραβεί τους νόμους της εποχής τους. Οι ίδιοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι, επίσης, με την απόσταση του χρόνου χρωστούν ευγνωμοσύνη στο Σπάρτακο και σε όλους όσοι έδωσαν μάχη για την απαγόρευση της δουλείας. Κι αυτό μολονότι η ύπαρξη σκλάβων ήταν καθόλα νόμιμη...

Το Κίνημα "Δεν Πληρώνω" πρέπει να είναι στοχευμένο: να επικεντρώνεται εκεί που υπάρχει αδικία και να μη γενικεύεται, γιατί μια συνολική ανομία καταλήγει σε φασισμό. Η αιτιολογική βάση, επίσης, αυτού του Κινήματος δε μπορεί να βασίζεται στο επιχείρημα "κι εσείς βασανίζετε τους μαύρους". Το ότι κάποιοι έκλεψαν, και κλέβουν ακόμα, το δημόσιο χρήμα δε νομιμοποιεί μια τυφλή αντιγραφή των πρακτικών τους. Γιατί, αν είναι έτσι, να επαναφέρουμε και την θανατική ποινή και το "οφθαλμόν αντί οφθαλμού". Μόνο που αν μιμούμαστε το τέρας, στο τέλος κάποιος τρίτος δεν θα μπορεί να μας ξεχωρίσει από αυτό...

Υπάρχουν άνθρωποι που τηρούν τους νόμους γιατί είναι...νόμοι. Θα τηρούσαν ακόμα κι ένα νόμο που θα επέτρεπε το βιασμό τους προς χάριν μιας δογματικής αντίληψης υπακοής. Δε μπορώ να δεχθώ τη λογική(;) τους, αλλά σέβομαι το ότι πιστεύουν αυτό που κάνουν. Εξοργίζομαι, όμως, με εκείνους, που "τιμωρούν", για παράδειγμα, τη δωροληψία 100.000.000 μάρκων (βλ. Siemens) με...παραγραφή, αλλά ορίζουν ως πλημμέλημα τη μη κατάβολη διοδίων. Η λέξη "νομιμότητα" όταν βγαίνει από το στόμα τους ακούγεται σα βρισιά...

Φτάσαμε και στα γκλομπ...

Ποιά είναι η συνήθης πρακτική ενός καθεστώτος που φοβάται πως χάνει αυτό που αποκαλείται λαϊκή νομιμοποίηση; Καταφεύγει στη βία, ψυχολογική και σωματική. Το ίδιο κάνει κι αυτή η κυβέρνηση, η οποία δεν είναι τυχαίο πως στηρίζεται λυσσωδώς μόνο από τα ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα της χώρας...

Πρώτα κατέφυγε στην ψυχολογική πίεση: οι πολιτικές και δημοσιογραφικές μαριονέτες, με την καθοδήγηση εκείνων που κλέβουν από τη δεξιά τσέπη τους για να τα βάζουν στην αριστερή, συνεχίζουν να μας "πυροβολούν" για την αναγκαιότητα του μνημονίου και για το ότι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε εξαιτίας των... χαμηλόβαθμων δημοσίων υπαλλήλων, των ιδιοκτητών φορτηγών, των αγροτών, των γιατρών και των οδηγών λεωφορείων!

Φαίνεται, όμως, πως η ψυχολογική βία δεν είναι, πια, αρκετή. Γι' αυτό και η κυβέρνηση προετοιμάζει το έδαφος γι' αυτό που αποτελεί, στην ουσία, το κύκνειο άσμα κάθε εξουσίας, την αστυνομική βία. Κι αν δε με πιστεύετε, ρωτήστε το Χ. Μουμπάρακ... Θέλετε μερικά πρόσφατα παραδείγματα; Τα ΜΑΤ και η αστυνομική εισβολή, χωρίς την παρουσία εισαγγελέα, στην Κερατέα για να προστατευτούν τα συμφέροντα του Γ. Μπόμπολα. Η...προληπτική παρεμπόδιση συνάθροισης των αγροτών στις Σέρρες. Η εκπαίδευση για την καταστολή διαδηλώσεων στο Κιλκίς...

Θα ήμουν υπερβολικός, αν αποκαλούσα τα τελευταία γεγονότα προμηνύματα δημοκρατικοφανούς χούντας. Θα φανώ, όμως, αισιόδοξος, υποστηρίζοντας πως τα διάφορα κινήματα "Δεν Πληρώνω" αποδεικνύουν ότι η κοινωνική αλληλεγγύη είναι πολύ ισχυρότερη από τα γκλομπ και τη "νομιμολατρεία" των διεφθαρμένων...

Τώρα "νοιάζονται" και για την υγεία...

Ποιός πιστεύει, αλήθεια, ότι αυτή η κυβέρνηση, που έχει αποδομήσει ό,τι είχε μείνει σαν ανάμνηση του κοινωνικού κράτους, ενδιαφέρεται για την πρωτοβάθμια περίθαλψη υγείας των πολιτών; Αν ήταν έτσι, θα μας είχε αφήσει με χρήματα στην τσέπη... Γι' αυτό κι ακούω βερεσέ τα επιχειρήματα της κυβέρνησης στην αντιπαράθεσή της με τους γιατρούς. Πόσω μάλλον όταν δεν τολμά να δεσμευτεί νομοθετικά για το αν οι γιατροί θα αμείβονται, από εδώ και πέρα, σα να είναι ανειδίκευτοι εργάτες κι όχι ως επιστήμονες...
Δε σας κάνει, εξάλλου, εντύπωση η απουσία του "πολύ" Α. Λοβέρδου από τα τηλεοπτικά παράθυρα τις τελευταίες ημέρες; Γιατί έχει εξαφανιστεί ο, κατά τα άλλα, λαλίστατος και θεατρίνος υπουργός κι αφήνει τη βρόμικη δουλειά στους γραμματείς του υπουργείου του; Αν είναι αλήθεια πως αντιδρούν μόνο οι γιατροί του ΙΚΑ γιατί θίγονται τα προνόμιά τους, γιατί απεργεί όλος ο ιατρικός κόσμος της χώρας;
Ισως, βεβαίως, να αισθάνεται ο κ. Λοβέρδος πως δεν υπάρχει λόγος να εκτίθεται από τη στιγμή που κάνουν μια χαρά τη δουλειά του τα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης. Η προπαγάνδα τους, άλλωστε, θα 'κανε ακόμα και το Γκέμπελς να φωνάξει από τον τάφο του: "Αυτά τα παπαγαλόσκυλα είναι παιδιά μου!"...

Τα πλούτη είναι ποινικό αδίκημα!

Με τον τίτλο δε σαρκάζω, κυριολεκτώ! Τα πλούτη (θα έπρεπε να) είναι ποινικό αδίκημα. Δεν θα ήταν μόνο αν ζούσαμε σε έναν κόσμο όπου όχι μόνο δεν υπάρχει φτώχεια, αλλά κι όπου όλοι ανεξαιρέτως διάγουν έναν αξιοπρεπή τρόπο ζωής κι όσοι εργάζονται σκληρά απολαμβάνουν κι ανέσεις. Σε έναν κόσμο, για παράδειγμα, όπου δεν θα υπήρχαν χώρες που το 99% θα ζούσε είτε φτωχικά είτε με δυσκολία κι ένα 1% θα είχε καταθέσεις 600 δισεκατομμυρίων ευρώ σε ελβετικές τράπεζες, όπως αποκάλυψε το περιοδικό "Σπίγκελ" για τους έλληνες κροίσους...

Δεν είναι δυνατό αυτό το 1%, που ελέγχει βιομηχανίες, επιχειρήσεις, μέσα ενημέρωσης, το Κοινοβούλιο και την κυβέρνηση, να διαθέτει περιουσία, μόνο στην Ελβετία, διπλάσια του εθνικού χρέους. Αυτό σημαίνει, αν μη τί άλλο, πως κάτι λειτουργεί πολύ σάπια σε αυτήν τη χώρα. Αυτοί οι δισεκατομμυριούχοι, για παράδειγμα, έχουν φορολογηθεί αναλογικώς ποτέ; Ή, μήπως, ξεχρεώνουν τις αμαρτίες τους με μερικά φιλανθρωπικά γκαλά και με το χτίσιμο νοσοκομείων;...

Κι όσο για εκείνους που θεωρούν πως είναι προτιμότερο η κοινωνική πρόνοια να αφήνεται στα χέρια των πλούσιων γιατί το κράτος είναι αναποτελεσματικό, θα το δεχόμουν αν οι "φραγκάτοι" αναλάμβαναν όλο το πακέτο, από την υγεία μέχρι την παιδεία, δωρεάν ή χρεώνοντας λίγο. Γιατί τώρα αυτά που χαρίζουν στην κοινωνία με τις δωρεές τους είναι ελάχιστα μπροστά σε εκείνα που τις κλεβουν με τις λαμογιές τους...

Υ.Γ. "Άστραψε και βρόντηξε" πάλι ο πρόεδρος των βιομηχάνων για μειονότητες οργανωμένων συντεχνιών, που βάζουν το συμφέρον τους πάνω από το κοινωνικό. Ως ένα βαθμό έχει δίκιο. Ξεχνά, όμως, να κάνει την αυτοκριτική του ο Δ. Δασκαλόπουλος όταν δεν αναφέρεται και στη δική του. Εκτός αν είναι οι οδηγοί των τρόλεϊ εκείνοι που ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις κι επιβάλλουν μνημόνια κι όχι οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες...

"Αναμνήσεις από το σπίτι των πεθαμένων"...

Εκείνοι που ζουν ακόμα στη χλιδή έχουν τόσες σαμπάνιες στην κάβα τους, που δεν ξέρουν τί να τις κάνουν. Γι' αυτό και τις ανοίγουν ακόμα κι όταν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος πανηγυρισμών. Να, για παράδειγμα, αυτό έκαναν οι κυβερνητικοί, αλλά και πολλά "παπαγαλάκια" τους των μέσων ενημέρωσης, που έσπευσαν να χαρακτηρίσουν μεγάλη επιτυχία τα αποτελέσματα της συνόδου κορυφής των Βρυξελλών κι αναγόρευσαν ήδη τον αρχηγό Γιωργάκη σε σωτήρα της χώρας!

Ακόμα κι αν δεχθούμε πως η γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη, 66 χρόνια μετά από την πτώση του Γ' Ράιχ, είναι για το καλό μας (που δεν είναι!) τη δεδομένη στιγμή μόνο πραγματικότητα δεν είναι. Γιατί ο ευγενικός και υπάκουος κ. Παπανδρέου δε φέρνει αντιρρήσεις, το κάνουν όμως πλείστα άλλα κράτη-μέλη. Αρα, δεν έχουμε κάτι χειροπιαστό έτσι κι αλλιώς.

Η ουσία, όμως, βρίσκεται αλλού. Πανηγυρίζουμε γιατί δήθεν γλιτώσαμε την εκτέλεση, όταν ήταν η ίδια η ελληνική κυβέρνηση που παρέδωσε τα τουφέκια στους κερδοσκόπους. Ακόμα και τώρα η αισχρή προπαγάνδα τους επιμένει πως αν δε δανειζόμασταν τα 110 δισ. δεν θα μπορούσαμε να λαμβάνουμε ούτε μισθούς ούτε συντάξεις. Αλήθεια, πόσα από αυτά τα χρήματα διατέθηκαν για το συγκεκριμένο σκοπό; Ούτε ευρώ, αντιθέτως με τους μισθούς και τις συντάξεις μας αποπληρώνουμε κι αυτό το δάνειο...

Με λίγα λόγια, δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να μας εκτελέσουν. Μας ήθελαν και μας θέλουν ζωντανούς για να μας "αρμέγουν". Εμείς, όμως, είτε από δόλο είτε από εγκληματική αμέλεια, δέσαμε μόνοι μας τα μάτια και δώσαμε και τα τουφέκια για να μας εκτελέσουν. Οι κερδοσκόποι, ωστόσο, κατανόησαν πως θα τους ήμασταν πιο χρήσιμοι αν μας έστελναν στη "Σιβηρία" για καταναγκαστικά έργα αορίστου ημερομηνίας λήξης. Κι εμείς οδεύουμε στο "σπίτι των πεθαμένων" χαρούμενοι για τη δήθεν σωτηρία μας. Ποιός Ντοστογέφσκι θα μπορούσε να βρει μια λύτρωση από αυτό το ψυχόδραμα;

Νόμος είναι το δίκιο του...νταβατζή!

Είναι ωφέλιμο να μην πληρώνουμε στα μέσα μεταφοράς, στα διόδια ή, ακόμα, να μην καταβάλλουμε φόρους; Οχι, με εξοργίζει όμως όλος αυτός ο ορυμαγδός δήθεν νομιμοφροσύνης και κοινωνικής αλληλεγγύης από τους ανθρώπους που όλα αυτά τα χρόνια μόνο για τη νομιμότητα και το συνάνθρωπο δε νοιάστηκαν. Στο κάτω κάτω, η πλειονότητα όσων δεν πληρώνουν δε δηλώνει πως έχει σκοπό να το κάνει εσαεί. Αλλωστε, έχει κάθε δικαίωμα να διαμαρτύρεται με αυτόν τον τρόπο για τη διαχρονική καταλήστευση του κράτους από το πολιτικό προσωπικό του και τους διαπλεκόμενους επιχειρηματίες του...

Θέλετε να εντοπίσετε τους διαχρονικούς τζαμπατζήδες; Θα τους βρείτε ανάμεσα σε εκείνους που δικαιούνται δωρεάν αεροπορικών εισιτηρίων, τηλεφωνικών κλήσεων, ταχυδρομικών ατελειών, επίσημων γευμάτων και δείπνων κλπ. κλπ. Φυσικά, η πολιτική ορθότητα δεν τους αποκαλεί τζαμπατζήδες, αλλά βουλευτές και υπουργούς...

Το ίδιο συμβαίνει και με ορισμένους τηλεδημοσιογράφους που ωρύονται από τα τηλεπαράθυρά τους για τον "κοσμάκη" που ταλαιπωρείται, όταν η εκποίηση των ρούχων και των κοσμημάτων που φορούν κάθε βράδυ θα έφτανε για τη δωρεάν μετακίνηση με ταξί πολλών από εκείνους για τους οποίους "κλαίνε κι οδύρονται". Για να μη μιλήσω για τα δωρεάν ταξίδια, γεύματα, δείπνα και δώρα που απολαμβάνουν με τη χορηγία των εύπορων νταβατζήδων τους.

Κι επειδή τα ίδια λαμόγια είναι "υπέρ" της κοινωνικής δικαιοσύνης, θα ήθελαν να δουν τη μισή Ελλάδα στη φυλακή για χρέη προς της Εφορία ακόμα και πέντε χιλιάδων ευρώ, αλλά στα τηλεοπτικά τους διαγγέλματα οι διάφοροι διαμορφωτές κοινής γνώμης ξεχνούν να αναφέρουν με ποιά...πρέσβειρα καλής θελήσεως έκανε τα ψώνια της μια φορά το μήνα στο Κολωνάκι η σύζυγος του δικτάτορα Μουμπάρακ ή ποιός τραγουδιστής του έρωτα είναι εκείνος που από πεντέμισι εκατομμύρια ευρώ στην Εφορία, θα πληρώσει πέντε χιλιάδες και θα "καθαρίσει". Μήπως θα έπρεπε να κολάζεται και η...επιλεκτική νομιμοφροσύνη;

Ο Κολοκοτρώνης ήταν άνθρωπος!

Αυτός ο μουστακαλής κύριος είναι γκέι; "Αστεία ερώτηση", θα μου πείτε. Λες κι αν ο Κολοκοτρώνης αρεσκόταν στη συντροφιά αρρένων θα ήταν λιγότερο ή περισσότερο άνδρας. Κι όμως, με αυτήν την ερώτηση ασχολούνται στην πρωτόγονη κοινωνία μας πνευματικοί, υποτίθεται, άνθρωποι από κάθε πλευρά του πολιτικού σκοινιού. Κι όλα αυτά γιατί επιμένουμε να αντιμετωπίζουμε την ιστορία μας είτε ως αφορμή για παρελάσεις, είτε για να τη μετατρέπουμε σε "λάιφσταϊλ" μεσημεριανάδικο...

Καλώς ή κακώς οι έλληνες δεν ήμασταν ούτε είμαστε υπεράνθρωποι, όπως επιμένουν κάποια σχολικά βιβλία, οι παπάδες και το κάθε λογής εθνικισταριό. Οι έλληνες, όμως (κι αναφέρομαι στο λαό κι όχι στους διαχρονικά πουλημένους κοτζαμπάσηδες και τη διαχρονικά υποκρίτρια εκκλησία), δε ζούσαν σε έναν επίγειο παράδεισο κατά τη διάρκεια των περισσότερων αιώνων της τουρκοκρατίας, όπως θα ήθελαν να μας πείσουν το ΣΚΑΪ και οι δήθεν αντικειμενικοί ιστορικοί...

Μπορούμε να συνεχίζουμε να κοροϊδευόμαστε για αιώνες, αλλά η ιστορία πάντοτε θα γράφεται από τους νικητές και με τρόπο που να ταιριάζει με τις εθνικές ή πολιτικές επιδιώξεις της στιγμής. Ο καθένας, άλλωστε, μπορεί να εξάγει όποιο συμπέρασμα τον συμφέρει αναλόγως με τις πηγές τις οποίες εξετάζει. Ας συμφωνήσουμε, ωστόσο, στο εξής: πως η ανθρώπινη ιστορία, είτε ως γεγονότα είτε ως επιστήμη, έχει γραφτεί από ανθρώπους. Κι εγώ δεν έχω γνωρίσει (τουλάχιστον όχι ακόμα!) ούτε έναν από το είδος μας που να μπορώ να χαρατηρίσω άγιο, δηλαδή αλάνθαστο κι αναμάρτητο. Τί σημαίνει αυτό; Πως τα βιβλία της ιστορίας δε μπορεί να ομοιάζουν, στην απολυτότητά τους, με το ευαγγέλιο ή το κοράνι...

Οταν οι δικαστές γνωμοδοτούν σα χρυσαυγίτες...

Αν ο πόλεμος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφήνεται στα χέρια των στρατηγών, οφείλω να παρατηρήσω πως και η δικαιοσύνη είναι εξίσου σπουδαίος θεσμός για να παραδίδεται στην αποκλειστική εξουσία των δικαστών. Αυτό, άλλωστε, μαρτυρά και η γνωμοδότηση τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο χαρακτήρισε αντισυνταγματικό το νόμο περί ιθαγένειας, προκρίνοντας το δίκαιο του αίματος...
Επί του πρακτέου όποιος, για παράδειγμα, έχει γεννηθεί, μεγαλώσει, σπουδάσει στην Ελλάδα και, επιπλέον, μιλά άπταιστα τα ελληνικά δε δικαιούται να είναι έλληνας πολίτης γιατί οι γονείς του γεννήθηκαν σε άλλη χώρα. Οι ίδιοι, βεβαίως, δικαστές θα ήταν πρόθυμοι να δώσουν εκλογικά δικαιώματα σε έλληνες του εξωτερικού τέταρτης και πέμπτης γενιάς, που μπορεί να μην έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους στην Ελλάδα, μόνο και μόνο γιατί ο προπάππους τους πήρε από κάποιο ελληνικό χωριό το δρόμο της ξενιτιάς πριν από έναν αιώνα. Ας δώσουμε και σε αυτούς τους, ας μην κοροϊδευόμαστε, μόνο ως προς το φολκλόρ έλληνες εκλογικό δικαίωμα. Για να αγαπάς, άλλωστε, μια χώρα πρέπει πρώτα να τη γνωρίζεις και οι έλληνες τέταρτης γενιάς αυτά που ξέρουν για τη σημερινή Ελλάδα δεν ξεπερνούν την επιφάνεια μιας καρτ ποστάλ. Αλίμονο, όμως, είναι πολύ πιο ουσιαστική η ψήφος κάποιου που ζει χρόνια στη χώρα μας από εκείνη κάποιου που πιστεύει ότι η Ελλάδα είναι ίδια με αυτή που άφησαν οι πρόγονοί του εδώ και δεκαετίες. Γι' αυτό και οι νόμιμοι μετανάστες και τα παιδιά τους, που δεν έχουν γνωρίσει άλλη πατρίδα, θα πρέπει να αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου και στις βουλευτικές εκλογές...
Το ειρωνικό είναι, επίσης, πως οι ίδιοι δικαστές ενδεχομένως να αισθάνονται υπερήφανοι για τους έλληνες του εξωτερικού που εκλέγονται στα κοινοβούλια των χωρών όπου διαμένουν ή καταλαμβάνουν άλλα "υψηλόβαθμα" αξιώματα. Δεν θα ήθελαν, για παράδειγμα, ο Μάικλ Δουκάκης να εκλεγόταν πρόεδρος των ΗΠΑ; Αν θέλουν, επομένως, να είναι χρήσιμοι για την κοινωνική συνοχή, ας πάψουν να γνωμοδοτούν σα χρυσαυγίτες...

Ευτυχώς τους χάσαμε!

Ευτυχώς, η κρίση έφερε κι ένα καλό: τη μη διεξαγωγή στο Βόλο και στη Λάρισα των Μεσογειακών Αγώνων του 2013! Κι αυτό δεν το ισχυρίζομαι γιατί με δένει κάποιος δεσμός μίσους με την Θεσσαλία, αλλά για τον ακριβώς αντίθετο λόγο. Οι Μεσογειακοί, έτσι όπως...δεν είχαν σχεδιαστεί, θα ήταν τόσο καταστροφικοί για την περιοχή όσο ήταν οι, επίσης ανοργάνωτοι, Ολυμπιακοί του 2004 για τη χώρα ολόκληρη.
Ποιοί θα κέρδιζαν από την τέλεση των Μεσογειακών, που είναι έτσι κι αλλιώς Αγώνες που ενδιαφέρουν ελάχιστους; Ισως κάποιοι εργολάβοι και η...Ν. Μπακογιάννη με το σύζυγό της Ι. Κούβελο, που "έκλαψαν" για την απώλεια των Αγώνων περισσότερο κι από τους βολιώτες και τους λαρισαίους! Κι επειδή όπου ακούω κλάμα Μητσοτάκηδων οσμίζομαι διαφθορά, έχω έναν ακόμα λόγο να πανηγυρίζω για τη μη διεξαγωγή των Μεσογειακών στην Θεσσαλία...
Υπενθυμίζω σε όσους υποστηρίζουν πως χάθηκε μια δυνατότητα διαφήμισης της περιοχής πως στο Βόλο είχαν διεξαχθεί και ποδοσφαιρικοί αγώνες στο πλαίσιο των Ολυμπιακών. Εγινε η πρωτεύουσα της Μαγνησίας ομορφότερη και λειτουργικότερη για τους κατοίκους της χάρη σε αυτήν τη διοργάνωση; Μάλλον όχι. Γι' αυτό και θεωρώ πως είναι ωφελιμώτερη η διοργάνωση εκδηλώσεων, είτε αθλητικού είτε πολιτιστικού περιεχομένου, σε μόνιμη βάση, καθώς και η δημιουργία υποδομών που θα προσελκύουν σταθερώς υψηλούς αριθμούς τουριστών. Το ίδιο, βεβαίως, ισχύει και για πιθανή δημιουργία πίστας "Φόρμουλα Ενα" στην Αθήνα. Το κόστος, οικονομικό και περιβαλλοντικό, για τη διεξαγωγή ενός αγώνα το χρόνο θα είναι δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με τα κέρδη από εκδηλώσεις ή υποδομές αξιοποιήσιμες όλο το έτος. Αλλως πώς, "όλα τα είχε η Μαριορή, ο φερετζές τής έλειπε"...