"Αναμνήσεις από το σπίτι των πεθαμένων"...

Εκείνοι που ζουν ακόμα στη χλιδή έχουν τόσες σαμπάνιες στην κάβα τους, που δεν ξέρουν τί να τις κάνουν. Γι' αυτό και τις ανοίγουν ακόμα κι όταν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος πανηγυρισμών. Να, για παράδειγμα, αυτό έκαναν οι κυβερνητικοί, αλλά και πολλά "παπαγαλάκια" τους των μέσων ενημέρωσης, που έσπευσαν να χαρακτηρίσουν μεγάλη επιτυχία τα αποτελέσματα της συνόδου κορυφής των Βρυξελλών κι αναγόρευσαν ήδη τον αρχηγό Γιωργάκη σε σωτήρα της χώρας!

Ακόμα κι αν δεχθούμε πως η γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη, 66 χρόνια μετά από την πτώση του Γ' Ράιχ, είναι για το καλό μας (που δεν είναι!) τη δεδομένη στιγμή μόνο πραγματικότητα δεν είναι. Γιατί ο ευγενικός και υπάκουος κ. Παπανδρέου δε φέρνει αντιρρήσεις, το κάνουν όμως πλείστα άλλα κράτη-μέλη. Αρα, δεν έχουμε κάτι χειροπιαστό έτσι κι αλλιώς.

Η ουσία, όμως, βρίσκεται αλλού. Πανηγυρίζουμε γιατί δήθεν γλιτώσαμε την εκτέλεση, όταν ήταν η ίδια η ελληνική κυβέρνηση που παρέδωσε τα τουφέκια στους κερδοσκόπους. Ακόμα και τώρα η αισχρή προπαγάνδα τους επιμένει πως αν δε δανειζόμασταν τα 110 δισ. δεν θα μπορούσαμε να λαμβάνουμε ούτε μισθούς ούτε συντάξεις. Αλήθεια, πόσα από αυτά τα χρήματα διατέθηκαν για το συγκεκριμένο σκοπό; Ούτε ευρώ, αντιθέτως με τους μισθούς και τις συντάξεις μας αποπληρώνουμε κι αυτό το δάνειο...

Με λίγα λόγια, δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να μας εκτελέσουν. Μας ήθελαν και μας θέλουν ζωντανούς για να μας "αρμέγουν". Εμείς, όμως, είτε από δόλο είτε από εγκληματική αμέλεια, δέσαμε μόνοι μας τα μάτια και δώσαμε και τα τουφέκια για να μας εκτελέσουν. Οι κερδοσκόποι, ωστόσο, κατανόησαν πως θα τους ήμασταν πιο χρήσιμοι αν μας έστελναν στη "Σιβηρία" για καταναγκαστικά έργα αορίστου ημερομηνίας λήξης. Κι εμείς οδεύουμε στο "σπίτι των πεθαμένων" χαρούμενοι για τη δήθεν σωτηρία μας. Ποιός Ντοστογέφσκι θα μπορούσε να βρει μια λύτρωση από αυτό το ψυχόδραμα;