Ο ένας είναι καλοφαγάς και θιασώτης της καλής ζωής. Ο άλλος είναι καλογυμνασμένος και λάτρης της υγιεινής ζωής. Τους ενώνει, ωστόσο, η ικανότητα να "προβλέπουν" το μέλλον! Ο μεν Βαγγέλης Μαρινάκης γνώριζε ότι το ντέρμπι του Σαββάτου θα το κέρδιζε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ο Ολυμπιακός. Ο δε Γιώργος Παπανδρέου ήξερε ότι εξαιτίας των χειρισμών του οι αμερικανοί θα πατούσαν "πόδι" στην Ευρώπη, μέσω της εξασθένισης του νομίσματός της...
Γιατί ο πρωθυπουργός ζήτησε, μόλις δυο μήνες από την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον ίδιο, τη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, δηλαδή των ΗΠΑ, σε μια προσπάθεια διάσωσης της ελληνικής οικονομίας; Ακόμα κι αν υποθέσουμε πως δεν ήταν ο αρχηγός Γιωργάκης εκείνος που μετέτρεψε μια μεμονωμένη φωτιά σε πύρινη λαίλαπα, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί δεν προσπάθησε πρώτα να λειτουργήσει ο ίδιος ως πυροσβέστης παρά φρόντισε να προστρέξει στους αμερικανούς, πριν, έστω, αναλάβει παρόμοια πρωτοβουλία σε ευρωπαϊκό επίπεδο...
Η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει πει τόσα ψέματα μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα, που ακόμα κι αν έβγαινε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τα μεσάνυχτα να ανακοινώσει πως έξω έχει σκοτάδι, προσωπικώς θα κοιτούσα από το παράθυρο για να το επιβεβαιώσω! Η ουσία, πάντως, βρίσκεται αλλού: πως όσα περισσότερα στοιχεία αποκαλύπτονται για την κρίσιμη περίοδο από τον Οκτώβριο του २००९ μέχρι την άνοιξη του २०१०, που ψηφίστηκε το μνημόνιο, τόσο γίνεται ευκρινέστερο πως η θέση της χώρας υπό διεθνή κηδεμονία δεν ήταν μονόδρομος, αλλά πολιτική επιλογή. Και για αυτήν κάποιοι, κάποια μέρα, θα πρέπει να λογοδοτήσουν, όχι μόνο στην ιστορία αλλά και στη δικαιοσύνη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου