Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν πως το πρώτο πράγμα που ρωτούν οι δημοσκόποι τούς εργοδότες τους είναι ποιές απαντήσεις θέλουν οι τελευταίοι να λάβουν. Γι' αυτό και θέτουν τα ερωτήματά τους κατά τέτοιο τρόπο που ο ερωτώμενος να αισθάνεται υποχρεωμένος να απαντήσει σύμφωνα με τη βούληση του ερωτώντος.
Ας υποθέσουμε ότι σας θέτω το ακόλουθο ερώτημα: "οι απεργίες στα μέσα μαζικής μεταφοράς ταλαιπωρούν πολύ κόσμο. Συμφωνείτε με αυτές"; Η "φυσιολογική" απάντηση θα ήταν "όχι, βεβαίως"! Ας υποθέσουμε, όμως, πως σας θέτω ένα σχετικό ερώτημα ως εξής: "Η κυβέρνηση υποστηρίζει πως για τα κρατικά ελλείμματα της χώρας και το δημόσιο χρέος φταίνε οι...οδηγοί των λεωφορείων, οι σταθμάρχες και οι καθαρίστριες των μέσων μεταφοράς. Συμφωνείτε;" Φαντάζομαι πως και σε αυτήν την ερώτηση η κυριαρχούσα απάντηση θα ήταν "όχι, βεβαίως"...
Τί θέλω να πω; Πως το κλίμα κοινωνικού αυτοματισμού που εκπορεύεται από τις δημοσκοπήσεις των διαπλεκόμενων μέσων ενημέρωσης, με ηθικό αυτουργό την κυβέρνηση και την τρόικα, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Τουλάχιστον όχι στο βαθμό που τα παπαγαλάκια θα ήθελαν. Γιατί, για παράδειγμα, οι διαπλεκόμενοι δε χάνουν ευκαιρία να μας δείχνουν, χωρίς να τα καταδικάζουν, περιστατικά όπου μεμονωμένοι πολίτες στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου; Γιατί μας δείχνουν μόνο περιστατικά όπου πολιτικοί τρώνε ξύλο, αλλά αγνοούν τις φραστικές επιθέσεις που έχει δεχθεί ο πρωθυπουργός; Γιατί, πολύ απλά, πολιτική τους είναι ο κοινωνικός εμφύλιος. Μόνο αυτός, άλλωστε, θα σώσει τους ίδιους και τα αφεντικά τους. Εμείς γιατί να τους κάνουμε τη χάρη;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου