Τί κρίμα που υπάρχει και η επικαιρότητα...

Μερικές φορές θέλει ο ακροδεξιός να "αγιάσει", αλλά δεν τον αφήνει η επικαιρότητα! Την ώρα που ο εικονιζόμενος κ. Βορίδης και οι όμοιοί του, του ΛΑΟΣ πασχίζουν να γίνει δημοψήφισμα για την απόκτηση δικαιώματος ψήφου και ιθαγένειας από τους αλλοδαπούς, έρχεται η ληστεία σε βάρος αλβανού, που επιχείρησε ελληνίδα για να δείξει τη γελοιότητα του ρατσισμού...
Προφανώς, δεν εννοώ πως οι περισσότεροι έλληνες κλέβουν αλλδαπούς ( αν και το κάνουν, με τα μεροκάματα που τους δίνουν), όπως, βέβαια, και οι περισσότεροι αλλοδαποί δεν είναι εγκληματίες. Το τραγικότερο είναι πως τύποι όπως ο κ. Βορίδης θεωρούνταν πριν από καμιά δεκαριά χρόνια αμιγώς ακροδεξιοί, όπως κι εξακολουθούν να είναι. Τώρα, όμως, ο ΛΑΟΣ τους έχει δώσει το "προσωπείο" των αστών πολιτικών. Κι αυτό είναι πολύ πιο επικίνδυνο...
Υ.Γ.: Καλή πρωτοχρονιά και χρονιά σε όλες κι όλους!

Οχι άλλοι επαίτες και φιλάνθρωποι...

Είμαι από τους τυχερούς: έχω εργασία, σπίτι και χρήματα για να τρώω, να πίνω και να διασκεδάζω. Οπότε κατανοώ και τις όποιες αρνητικές αντιδράσεις γι' αυτό που γράφω παρακάτω: έχω μεγαλύτερο σεβασμό για εκείνον που θα ορμήξει να με κλέψει και κανένα για εκείνον που, ιδιαίτερα μέρες γιορτών, απλώνει το χέρι για να ικετεύσει για ένα κομμάτι ψωμί...
Εξαιρώ όσους πραγματικά δεν είναι σε θέση να βρουν εργασία ή είναι θύματα κυκλωμάτων επαιτείας. Είμαι, όμως, απέναντι σε εκείνους που επαιτούν γιατί αυτή είναι η εύκολη λύση. Μπορεί να το γράφω γιατί είμαι νιτσεϊκός, αλλά προτιμώ τη δράση από την παθητικότητα.
Η φιλανθρωπία, εξάλλου, δεν είναι ανθρωπισμός. Χρειάζονται πολύ περισσότερα για να εξαγνιστούν όσοι, αυτές τις μέρες ειδικά, προσφέρουν χρήματα στους φτωχούς. Ανθρωπισμός είναι η ανακατανομή του εισοδήματος, όχι η απροκάλυπτη κοροϊδία των θυμάτων...

Αυτονόητο δικαίωμα...

Η απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας για τους μετανάστες δεύτερης γενιάς είναι αυτονόητη υποχρέωση της πολιτείας. Απορώ γιατί θα πρέπει να συζητάμε αν έχει το δικαίωμα ή όχι να είναι και με το νόμο έλληνας ένας νέος 18 χρόνων, που έχει γεννηθεί στην Ελλάδα, μιλά άπταιστα τη γλώσσα και η μόνη του επαφή με την πατρίδα των γονιών του είναι οι διηγήσεις τους...
Αυτό, βέβαια, δεν ισχύει για τους ενοίκους της υπερπατριωτικής δεξιάς "πολυκατοικίας", που μιλούν ακόμα και για αλλοίωση του εκλογικού σώματος. Κατά τους ίδιους είναι προτιμότερο να ψηφίζουν στις εκλογές οι έλληνες του εξωτερικού, που δε ζουν εδώ και μπορεί να έχουν να επισκεφτούν τη χώρα κάτι χρόνια, παρά όσοι βιώνουν τα ίδια πρόβληματα, και στο πολλαπλάσιο, με τους γηγενείς έλληνες. Καλώς να ψηφίζουν και οι έλληνες του εξωτερικού, καλώς, όμως, να ψηφίζουν και οι μετανάστες...
Υ.Γ.: Καλά Χριστούγεννα σε όλους, ραντεβού την Τρίτη!

Ο "άγιος" Λαμπράκης...

Ομολογώ πως δεν είναι δίκαιο να ασκείς κριτική σε κάποιον που έχει πεθάνει. Το ίδιο άδικο, όμως, είναι να αγιοποιείται ο νεκρός, όπως στην περίπτωση του Χ. Λαμπράκη. Δεν αμφιβάλλω πως υπήρξε μια σημαντική προσωπικότητα αυτής της χώρας, αμφιβάλλω, όμως, για το αν ο θάνατός του θα έπρεπε να καλύψει δεκαπλάσιο ραδιοτηλεοπτικό χρόνο από τον θάνατο του σπουδαίου ζωγράφου Γιάννη Μώραλη...
Ας δεχθώ, ωστόσο, για χάρη των επόμενων επιχειρημάτων μου πως ο Λαμπράκης άξιζε περισσότερων σχολίων. Γιατί, όμως, παρουσιάζεται ως προτέρημα από τις...MEGAλες ειδήσεις πως ο ιδιοκτήτης του ΔΟΛ καθόριζε τις πολιτικές εξελίξεις του τόπου την τελευταία 50ετία; Υποτίθεται πως ρόλος των μέσων ενημέρωσης είναι να ασκούν κριτική στην εξουσία, όχι να την υποκαθιστούν...
Σε κανένα ρεπορτάζ, επίσης, αγιοποίησης του Λαμπράκη δεν ακούστηκε τίποτα για τις κατά καιρούς "κωλοτούμπες" των μέσων που είχε υπό την κατοχή του. Οπως δεν ακούστηκε τίποτα και για τα δάνεια που λάμβανε από τη χούντα. Οπως και για το ότι εκείνη την περίοδο δεν ήθελε την κατάργηση της λογοκρισίας, ώστε να μη ξεμπροστιαστεί στα "μάτια" των αναγνωστών των εντύπων του, αφού κάθε άλλο παρά σκληρός ήθελε να είναι απέναντι στους συνταγματάρχες. Ο Λαμπράκης ήταν ένας βαρόνος των μίντια, ένας διαπλεκόμενος. Είτε το θέλουν οι αγιογράφοι του είτε όχι...

"Βρωμοτουρκαλάδες" και "βρωμοελληναράδες"!

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει δίκιο: οι έλληνες της Πόλης ( αλλά και της Ιμβρου και Τενέδου) "σταυρώνονται" καθημερινά. Βρήκαν, όμως, ευκαιρία οι ελληναράδες να ξεσπαθώσουν, άλλη μια φορά, κατά των "βρωμοτουρκαλάδων". Προφανώς, όμως, δε γνωρίζουν πώς συμπεριφέρεται το ελληνικό κράτος στους Τούρκους της ελληνικής Θράκης, έστω κι αν δεν έχει φτάσει στο ίδιο επίπεδο ακραίων ενεργειών που διαχρονικά ακολούθησαν οι τούρκοι σε βάρος των ελλήνων της Πόλης.
Οι ίδιοι ελληναράδες, εξάλλου, διαμαρτύρονται όταν οι μουσουλμάνοι της Θράκης αυτοαποκαλούνται τούρκοι. Τι έκανε, όμως, το ελληνικό κράτος για να τους κάνει να αισθανθούν έλληνες; Η γκετοποίηση κι ο εξοβελισμός τους από πολλές δραστηριότητες που ήταν ελεύθερες για τους "κανονικούς" έλληνες δεν είναι πολιτική ενσωμάτωσης, αλλά αποξένωσης. Οσοι κλαίγονται, επομένως, για την Θράκη θα πρέπει πρώτα να την κατανοήσουν...

"Ζήστε κι άστε τις άλλες γενιές να πεθάνουν"...

Γι' άλλη μια φορά αποδείχθηκε στην Κοπεγχάγη ότι αν η κοινοβουλευτική δημοκρατία μπορούσε να αλλάξει τον κόσμο, θα ήταν παράνομη. Οι κοινοβουλευτικοί "ηγέτες" αυτού του κόσμου στάθηκαν αδύναμοι να καταλήξουν σε μια στοιχειώδη συμφωνία για τη συγκράτηση του φαινομένου του θερμοκηπίου. Ας λιώσουν, επόμενως, οι πάγοι, ας εξαφανιστούν ζωικά και φυτικά είδη, ας εξαφανιστούν χώρες όπως οι Μαλδίβες ( κάπου αλλού θα βρούμε να πηγαίνουμε εξωτικές διακοπές). Ας εξαφανιστούν και οι επόμενες γενιές ανθρώπων: έτσι κι αλλιώς εκείνες δε μπορούν να ψηφίσουν τους σημερινούς "ηγέτες", οπότε μικρό το κακό. Αντιθέτως, πρέπει να προστατεύσουμε πάση θυσία όσους ρυπαίνουν τον πλανήτη. Αυτοί πληρώνουν, αυτός την πληρώνει. Δε βαριέστε, θα μετοικήσουμε στη Σελήνη, μέχρι να την καταστρέψουμε κι αυτή...

Τα ανερυθρίαστα "χρυσόπαιδα"!

Κάποιοι θα έπρεπε να βρίσκονται στη φυλακή. Αντε, επειδή είναι υποτίθεται άγιες μέρες, θα έπρεπε τουλάχιστον να κρύβονται στα σπίτια τους και να μην τολμούν να πηγαίνουν ούτε στο μπακάλη της γειτονιάς τους. Κι όμως, τα απανταχού "golden boys" βγαίνουν, το ένα μετά το άλλο, από το "καβούκι" τους και είτε δηλώνουν αδικημένα ( π.χ. Χ. Χατζηεμμανουήλ του ΟΠΑΠ) είτε υποβαθμίζουν χώρες ( βλ. Standard & Poor's)...
Κρείττον σιγάν, έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι, κι αυτό ισχύει και για τα "golden boys" περισσότερο από κάθε άλλον. Από κοντά και το συνδικαλιστικό "golden boy", ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γιάννης Παναγόπουλος, ο οποίος όσο "επαναστατικός" ήταν επί Ν.Δ. τόσο έχει λουφάξει τώρα. Αναρωτιέμαι αν έχει βελτιωθεί τόσο πολύ η κατάσταση για τα εργασιακά δικαιώματά επί "σοσιαλιστικής" κυβέρνησης ή, απλώς, ο κ. Παναγόπουλος περιμένει τη βουλευτοποίηση ή υπουργοποίησή του από το κόμμα του, το ΠΑΣΟΚ. Θέλω να νομίζω πως είναι αφελής κι όχι αγύρτης συμφεροντολόγος...

Μπράβο τα "παιδάκια"!

Συγκλονίστηκε το έθνος από το χθεσινό "κοσμοϊστορικό" γεγονός: για πρώτη φορά στα χρονικά μία ενήλικη γυναίκα και πέντε ενήλικοι άνδρες, οι οποίοι μάλιστα παριστάνουν την πολιτική ηγεσία της χώρας, κατάφεραν να καθήσουν γύρω από ένα τραπέζι και να συζητήσουν πολιτισμένα τρόπους επίλυσης της διαφθοράς! Μπράβο στα "παιδάκια"...

Ο κ. Σαμαράς, μάλιστα, πανηγύριζε, μιλώντας για πολιτικό πολιτισμό. Γι' αυτό κι αυτή η χώρα έχει μείνει τόσο πίσω: γιατί τα αυτονόητα θεωρούνται κατορθώματα. Το ίδιο συμβαίνει και με τις εργασιακές σχέσεις. Σε λίγο οι εργοδότες θα απαιτούν την παροχή άμισθης εργασίας "λόγω οικονομικής κρίσης". Ηδη τα "golden boys" των τραπεζών διαμαρτύρονται για την υψηλή φορολόγηση των μπόνους τους, όπως και οι βουλευτές για τη μείωση του μισθού τους. Αφού είναι τόσο αναξιοπαθούντες γιατί δεν κατεβαίνουν αύριο στη γενική απεργία να διαμαρτυρηθούν για τα δίκαιά τους; Γιατί δεν κατεβαίνει, για παράδειγμα, ο Χρ. Χατζηεμμανουήλ, ο πρώην πρόεδρος του ΟΠΑΠ που βγαίνει στα κανάλια και λέει, στην ουσία, πως και λίγα έπαιρνε; Μήπως γιατί τα δίκαιά τους είναι άδικα;...

Οι άνθρωποι και το ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζουν!

Η παραίτηση Ρόβλια δείχνει πως οι άνθρωποι και το...ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζουν! Αυτοί που κυβερνούν σήμερα τη χώρα και παριστάνουν τους "φρέσκους" και τους αδιάφθορους είναι οι ίδιοι που άρχιζαν να στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό τη δεκαετία του '80 με μόνο προσόν ότι ήταν "πρασινοφρουροί". Είναι, δηλαδή, στελέχη που έχουν γαλουχηθεί με το ρουσφέτι, την κομματοκρατία, τη διαφθορά και το νεποτισμό.
Ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου υπήρξε κορυφαίο στέλεχος του κόμματος του μπαμπά του δεκαετίες τώρα. Αν μη τί άλλο, ξέρει πολύ καλά το ΠΑΣΟΚ. Αυτό σημαίνει πως θα έπρεπε να είναι είτε αφελής είτε ψεύτης, αν πίστευε όταν σχημάτιζε την κυβέρνησή του πως οι ίδιοι που δημιούργησαν μια υποκουλτούρα αδιαφάνειας θα έρθουν για να τη γκρεμίσουν. Επομένως, "ακούω βερεσέ" τα χθεσινά ευχολόγια του πρωθυπουργού για τη σωτηρία της πατρίδος. Ακόμα κι αν δεχθώ πως είναι ικανός στρατηγός, που δεν το θεωρώ, οι πόλεμοι κερδίζονται από τους στρατιώτες που απαρνιούνται το χρήμα και τη δόξα. Ο κ. Παπανδρέου, δυστυχώς για τη χώρα, δεν τους διαθέτει...

Οικογένεια...Θρασοτάκη!

Οποιος θέλει να κάνει πολιτική καριέρα δεν χρειάζεται να έχει ούτε ικανότητες, ούτε ειλικρινή πρόθεση να προσφέρει για το κοινό καλό. Αυτό που απαιτείται, όμως, είναι να διαθέτει θράσος. Οσο πιο απύθμενο, μάλιστα, τόσο πιο καλά. Κι αν δε με πιστεύετε, ρωτήστε την οικογένεια Μητσότάκη...

Ο πάτερ φαμίλιας μίλησε σήμερα κατά της διαφθοράς και για την υποχρέωση των πολιτικών να λένε την αλήθεια στο λαό. Για κοίτα, όμως, ποιός μιλά: αυτός που έχει πάρει χρήματα, και δεν εννοώ δωρεές, από κάθε μεγαλοεπιχειρηματία μιλούσε την ελληνική την τελευταία πεντηκονταετία. Αυτός, ο πρώτος διδάξας της αποστασίας. Κατά πατέρα, όμως, κατά κόρη. Από κοντά και η Ντορούλα, που θεωρεί λίγο για την "αφεντιά" της τον τομέα παιδείας και πολιτισμού. Εκείνη δεν είναι που είχε δηλώσει στρατιώτης της παράταξης; Και πού είναι, άλλωστε, η προσβολή στο αναλάβεις δύο τόσο σημαντικούς τομείς εφόσον η πρώτη σου έγνοια είναι το καλό του τόπου; Αν, όμως, υπάρχει μια πολιτική οικογένεια στην Ελλάδα που έβαζε πάντοτε το προσωπικό της συμφέρον πάνω από το συλλογικό αυτή δεν είναι άλλη από την οικογένεια Μητσοτάκη. Γι' αυτό είναι, εξάλλου, και τόσο "αγαπητή"...

Ούτε ένα καινούριο κόλπο βρε παιδιά;

Ο κ. Παπανδρέου είναι ακόμα τυχερός: τώρα βρίσκεται στο στόχαστρο για τις διαθέσεις κι όχι για τις πράξεις του, τις οποίες, στα "χνάρια" Καραμανλή, δε δημοσιοποιεί ο ίδιος, αλλά οι υπουργοί του. Επομένως δικαιούται, τρόπον τινά, να μιλά ακόμα, όπως σήμερα, για τη δημιουργία κοινωνικού κράτους.
Το κόλπο, όμως, του καλού πρωθυπουργού και των κακών υπουργών το χρησιμοποίησε κατά κόρον ο κ. Καραμανλής μέχρι που "κάηκε" από αυτό. Επίσης παλιό είναι το κόλπο πως βρισκόμαστε στα πρόθυρα χρεωκοπίας γι' αυτό είναι επιτακτική ανάγκη για λιτότητα σε βάρος, "φυσικά", των μη προνομιούχων. Ούτε φαντασία φαίνεται πως διαθέτει αυτή η κυβέρνηση...

"Όπως θα παίρνω τις στροφές"!

Αντιγράφω σχόλιο χρήστη ιστολόγιου για τον ορισμό του ζεϊμπέκικου: "Δεν έχει βήματα. Θεωρείται η σωματική έκφραση της ήττας. Είναι το ανεκπλήρωτο όνειρο, το δεν τα βγάζω πέρα, το κακό που βλέπεις να έρχεται". Κι έτσι όποιος το χορεύει, όπως ο Γ. Παπανδρέου, "αναγκάζεται" να παίρνει τις στροφές...
Η σοσια...ληστρική μας κυβέρνηση σκέφτεται να πράξει αυτό που δεν θα σκεφτόταν ούτε ο Κ. Μητσοτάκης: να καταργήσει το δώρο Πάσχα και το επίδομα άδειας. Χωρίς αιδώ, χωρίς ντροπή θα πληρώσουν την κρίση με τον πιο επαίσχυντο τρόπο εκείνοι που δεν την προκάλεσαν. Για άλλη μια φορά...
Αποδεικνύεται, εξάλλου, κάθε μέρα ότι ο σημερινός πρωθυπουργός ψευδόταν ασύστολα προεκλογικά όταν μιλούσε για κοινωνική δικαιοσύνη και λοιπά ευχάριστά, όπως τα περί αύξησης μισθών. Αποδεικνύεται ότι άλλη μια κυβέρνηση δεν τολμά να "ακουμπήσει" τους έχοντες και κατέχοντες. Αν, μάλιστα, εφαρμοστεί η κατάργηση του δώρου Πάσχα και του επιδόματος άδειας, τότε γιατί να μην καταργηθεί εντελώς η έμμισθη εργασία; Υπερβολές θα μου πείτε. Για να τις προλάβουμε, όμως, πρέπει να αντιδράσουμε...

Στο έλεος των "παρτάκηδων"!

Δεν τρέφω καμία συμπάθεια για ρουσφετολογικά προσληφθέντες εργαζόμενους, που απαιτούν με το "έτσι θέλω" μονιμοποίηση, αλλά κι ενισχυμένη μοριοδότηση. Αυτό συμβαίνει με τους εργαζόμενους στην καθαριότητα του δήμου Αθηναίων, που έχουν παραδώσει την πόλη στο έλεος των σκουπιδιών...
Ολως "τυχαίως" μάλιστα αυτό συμβαίνει σχεδόν πάντοτε λίγο πριν από τα Χριστούγεννα γιατί έτσι πιστεύουν οι εκβιαστές ότι θα πετύχουν το σκοπό τους. Την ίδια ώρα, δεν τους "καίγεται καρφί" για τα προβλήματα που δημιουργούνται για τη δημόσια υγεία. Αυτή είναι η υποκουλτούρα τους, η ανοχή στη βρομιά που έχει παραδώσει μια πόλη που θα μπορούσε να είναι στολίδι στο έλεος της αρρώστιας, σωματικής κι αισθητικής. Που έχει παραδώσει μια χώρα στο έλεος "παρτάκηδων"...
Υ.Γ. Οι κ. Χρυσοχοΐδης και Καρατζαφέρης έχουν επιδοθεί τις τελευταίες δύο εβδομάδες σε ένα "ρεσιτάλ" δηλώσεων για τις οποίες ο δικτάτορας Παπαδόπουλος θα τους παρασημοφορούσε. Μήπως θα έπρεπε να αποκαλεί ο ένας τον άλλο συνοδοιπόρο στο πρόστυχο μονοπάτι της ακροδεξιάς;...

Οι "σερίφηδες" δεν είναι λύση...

Είμαι σύμφωνος με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου: δε βρισκόμαστε στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, όπου στις σχολές δρούσαν χουντικά σταγονίδια. Διαφωνώ, επίσης, και με τις καταλήψεις για ψύλλου πήδημα: δυστυχώς τα πανεπιστήμια έχουν πάψει να είναι χωνευτήρια ιδεών κι έχουν μετατραπεί σε φέουδα νεαρών κομματαρχών, που ξεκινούν από νωρίς την πολιτικολαμογίστικη καριέρα τους...

Από την άλλη, όμως, η τοποθέτηση του ζητήματος του ασύλου στην κορυφή της κυβερνητικής ατζέντας για την πάταξη της βίας δείχνει πόσο κοντόφθαλμα αντιμετωπίζεται αυτή: η βία δε γεννιέται γιατί υπάρχει άσυλο, ούτε θα εξαλειφθεί με την κατάργησή του. Αυτά τα πιστεύουν οι βλάκες κι ο...κ. Χρυσοχοΐδης. Οι πόλεις θα εξακολουθούν να πυρπολούνται ακόμα κι αν οι πυρπολητές δεν καταφεύγουν για προστασία στις σχολές. Η βία θα πεθάνει όταν πεθάνουν οι γενεσιουργοί της παράγοντες. Αλλά είναι πιο εύκολο για κάθε κυβέρνηση να κάνει το σερίφη από το να χτίσει μια άλλη κοινωνία...

Μέσα στην πολλή "ασφάλεια", χάσαμε την ελευθερία μας...

Και σήμερα η Αθήνα ( κι άλλες μεγάλες πόλεις φαντάζομαι) έμοιαζε με πόλη σε κατάσταση πολιορκίας: όπου κι αν έστρεφες το βλέμμα σου στο κέντρο της πρωτεύουσας έβλεπες "στρουμφάκια" σε αναμονή του "Δρακουμέλ". Την ίδια ώρα, πολλοί πολίτες απέφυγαν το κέντρο. Αρκετοί, μάλιστα, δεν πήγαν καν στη δουλειά τους. Παράλληλα, τα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης λειτουργούν ως υπουργεία Προστασίας του...Μ. Χρυσοχοΐδη. Το θεωρούν αμάρτημα να πουν κακή κουβέντα για το βραβευθέντα από το FBI για τις υπηρεσίες που προσφέρει στις ΗΠΑ, συγγνώμη, στους πολίτες ήθελα να γράψω...
Επαναλαμβάνω πως δεν ηδονίζομαι βλέποντας σπασμένα καταστήματα και κάδους απορριμμάτων αναποδογυρισμένους. Επαναλαμβάνω πως επαναστάτης δε γίνεσαι μόνο και και μόνο γιατί κρατάς μια μολότοφ και πέτρες και φοράς μια κουκούλα. Η επανάσταση απαιτεί σχέδιο και σαφείς στόχους, οι οποίοι δεν θα είναι οι μεροκαματιάρηδες, αλλά οι άρχοντες. Μπορώ να κατανοήσω τους δειλούς που δεν επαναστατούν. Κι εγώ ένας από αυτούς είμαι. Δεν έχω οίκτο, όμως, για τους θρασύδειλους που παριστάνουν τους ήρωες...
Από την άλλη, όμως, λυπάμαι ένα λαό που είναι πρόθυμος να παραχωρήσει στα "στρουμφάκια" και στους Χρυσοχοΐδηδες το δικαίωμά του να κυκλοφορεί ελεύθερα στην πόλη που ζει. Λυπάμαι ένα λαό που γουστάρει να βλέπει μπάτσους να περιπολούν στις γειτονιές του γιατί μόνο έτσι αισθάνεται ασφαλης. Λυπάμαι ένα λαό που αφήνεται να τρομοκρατείται από τα πάντα, από τις μολότοφ μέχρι τη γρίπη των χοίρων. Τί να το κάνω να δοξολογούμε την "κερδισμένη" μας ασφάλεια πάνω στο "φέρετρο" της χαμένης μας ελευθερίας;...

Αφήστε τις ψευτομαγκιές!

Την Κυριακή συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, που πυροδότησε την κοινωνική έκρηξη την οποία ζήσαμε όλοι πέρυσι. Δεν ήταν επανάσταση, όπως θέλουν κάποιοι να την παρουσιάζουν. Οι επαναστάσεις βάζουν κάποιο στόχο και είτε τον πετυχαίνουν, είτε αποτυγχάνουν αλλά όχι γιατί έρχονται οι διακοπές των Χριστουγέννων, αλλά γιατί πνίγονται στο αίμα...
Την ίδια ώρα, όμως, η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας τρέμει και μόνο στην ιδέα πως μπορεί να επαναληφθούν τα περσινά φαινόμενα βίας. Κι αυτό γιατί ένα χρόνο τώρα δεν έκανε τίποτα για να λύσει τα προβλήματα που οδήγησαν τόσους ανθρώπους στους δρόμους για να κατακτήσουν το δίκιο τους. Είναι τόσο απλό για να το καταλάβουν οι Χρυσοχοΐδης και Σία; Η βία δεν αντιμετωπίζεται με το να βγαίνουν τα "στρουμφάκια" στους δρόμους. Αντιμετωπίζεται με καλύτερα σχολεία, νοσοκομεία, δημόσια διοίκηση, με μέτρα ενίσχυσης της απασχόλησης και άλλα που βελτιώνουν την καθημερινότητα της πλειονότητας. Τα υπόλοιπα είναι ψευτομαγκιές...

Πόσο αγαπούν την πατρίδα τους!

Πόσο αγαπούν όλοι οι πολιτικοί μας την πατρίδα τους! Κάποιοι, μάλιστα, όπως ο Γ. Παπανδρέου κι ο Γ. Καρατζαφέρης, την αγαπούν τόσο πολύ που τη "βάζουν" πιο πάνω κι από τους πολίτες της. Γι' αυτό είτε "παγώνουν" τις αυξήσεις μισθών, όπως ο πρωθυπουργός, είτε προκρίνουν τη μείωσή τους, όπως ο ένας από τους δύο ηγέτες της ακροδεξιάς ( ο άλλος είναι ο κ. Σαμαράς)...

Είμαι ένας μικρομεσαίος μισθωτός. Δεν θα είχα αντίρρηση να μου μειωνόταν ο μισθός για το καλό της πατρίδας, υπό τις παρακάτω προϋποθέσεις: πρώτον, να μειώσουν, αναλόγως, τις αποδοχές τους Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πρωθυπουργός, υπουργοί, βουλευτές, γενικοί γραμματείς και λοιποί φαρισαίοι της δημόσιας διοίκησης. Δεύτερον, να αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή των μεγάλων επιχειρήσεων και των πάμπλουτων ιδιωτών. Τρίτον, να σταματήσει το ρουσφέτι στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Τέταρτον, η εργατική νομοθεσία να εφαρμόζεται κι από τους εργοδότες και να ελέγχονται οι τελευταίοι από αξιόπιστες ανεξάρτητες υπηρεσίες. Αν γίνουν όλα αυτά κι εξακολουθεί η πατρίδα να έχει προβλήματα, προσφέρομαι για θυσία. Σε διαφορετική περίπτωση, συμβουλεύω τον κ. Καρατζαφέρη να ακολουθήσει το παράδειγμα του ινδάλματός του, του Αδόλφου Χίτλερ: να πάρει ένα πιστόλι, να τραβήξει τη σκανδάλη και με αυτόν τον τρόπο να...προσφέρει στην πατρίδα.

"Διψάμε" για αίμα κι εκδίκηση!

Οποιος νομίζει πως ένας άνθρωπος θα σωφρονιστεί,ρίχνοντάς τον σε ένα μπουντρούμι δύο επί τρία, όπου θα συγκατοικεί με άλλους τέσσερις, θα τρώει άθλιο φαγητό και θα διαβιώνει υπό απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής προφανώς έχει μπερδέψει το σωφρονισμό με την εκδίκηση...

Κάνω την παραπάνω σκέψη με αφορμή τη χθεσινή "Έρευνα" του Παύλου Τσίμα, όπου γινόταν λόγος για το πώς συμπεριφέρεται στους τοξικομανείς το ελληνικό "δικαιικό" σύστημα και πώς το πορτογαλικό. Εκεί δεν τους πετούν στις φυλακές, αλλά τους στηρίζουν με ειδικά προγράμματα ψυχολογικής υποστήριξης. Εκεί τους προμηθεύουν οι ίδιοι ναρκωτικά κι όμως η Πορτογαλία δεν έχει εξελιχθεί σε διεθνές κέντρο συνάντησης των ναρκομανών, αλλά έχει μειωθεί ο αριθμός τους.

Στην τριτοκοσμική Ελλάδα, όμως, εξακολουθούμε να ντρεπόμαστε για τα ανθρώπινα πάθη, γι' αυτό και τα "εξορίζουμε" πίσω από τα κάγκελα. Δε δεχόμαστε τα λάθη γι' αυτό και τα τιμωρούμε, χωρίς να προσπαθούμε να τα διορθώνουμε. Είμαστε μια χώρα όπου ευχαρίστως θα εκτελούσαμε ανθρώπους στην πλατεία Συντάγματος, έστω κι αν αυτοί ήταν έμποροι ναρκωτικών, αλλά αν μιλήσει κανείς για αποποινικοποίηση των εθιστικών ουσιών είναι είτε ο ίδιος ναρκομανής είτε, "απλώς", έκφυλος. Γι' αυτό και προτιμούμε να έχουμε φυλακές-κολαστήρια ψυχών παρά σωφρονισμένους εγκληματίες. Διατηρούμε, άλλωστε, στην ουσία τη μεσαιωνική αντίληψη πως ο άνθρωπος γεννιέται εγκληματίας και δε γίνεται. Η "δίψα" για αίμα κι εκδίκηση είναι κι αυτή πάθος. Μόνο που αυτό το πάθος έχουμε φροντίσει να το νομιμοποιήσουμε και στην κάτι σα συνείδησή μας...

Το οργανωμένο έγκλημα βγάζει την "ουρά" του έξω...

Οταν η προηγούμενη κυβέρνηση μοίρασε 28 δις στις τράπεζες για την έξοδο της χώρας από την κρίση αρκετοί τραπεζίτες τα είχαν δεχθεί ευχαρίστως. Σήμερα, όμως, στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο οι ίδιοι τραπεζίτες τα έβαλαν με τη νέα κυβέρνηση, προτάσσοντας το επιχείρημα πως η ανάκαμψη δε σχετίζεται με την εύρυθμη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος. Πότε έλεγαν αλήθεια και πότε ψέματα; Φαντάζομαι, ξέρετε...
Στο μεταξύ, στην Θεσσαλονίκη θύμα των μαφιόζων των εταιρειών καθαρισμού έπεσε το...αυτοκίνητο συνδικαλίστριας καθαρίστριας. Την ώρα που οι πασοκτζήδες πανηγυρίζουν για το Γιωργάκη τους και οι νεοδημοκράτες για τη νίκη του ακροδεξιού κ. Σαμαρά το οργανωμένο έγκλημα λειτουργεί μέρα μεσημέρι, διαφημίζεται στα μέσα ενημέρωσης και βγάζει την "ουρά" του έξω όταν φοβάται πως θα "βραχεί"...