Και σήμερα η Αθήνα ( κι άλλες μεγάλες πόλεις φαντάζομαι) έμοιαζε με πόλη σε κατάσταση πολιορκίας: όπου κι αν έστρεφες το βλέμμα σου στο κέντρο της πρωτεύουσας έβλεπες "στρουμφάκια" σε αναμονή του "Δρακουμέλ". Την ίδια ώρα, πολλοί πολίτες απέφυγαν το κέντρο. Αρκετοί, μάλιστα, δεν πήγαν καν στη δουλειά τους. Παράλληλα, τα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης λειτουργούν ως υπουργεία Προστασίας του...Μ. Χρυσοχοΐδη. Το θεωρούν αμάρτημα να πουν κακή κουβέντα για το βραβευθέντα από το FBI για τις υπηρεσίες που προσφέρει στις ΗΠΑ, συγγνώμη, στους πολίτες ήθελα να γράψω...
Επαναλαμβάνω πως δεν ηδονίζομαι βλέποντας σπασμένα καταστήματα και κάδους απορριμμάτων αναποδογυρισμένους. Επαναλαμβάνω πως επαναστάτης δε γίνεσαι μόνο και και μόνο γιατί κρατάς μια μολότοφ και πέτρες και φοράς μια κουκούλα. Η επανάσταση απαιτεί σχέδιο και σαφείς στόχους, οι οποίοι δεν θα είναι οι μεροκαματιάρηδες, αλλά οι άρχοντες. Μπορώ να κατανοήσω τους δειλούς που δεν επαναστατούν. Κι εγώ ένας από αυτούς είμαι. Δεν έχω οίκτο, όμως, για τους θρασύδειλους που παριστάνουν τους ήρωες...
Από την άλλη, όμως, λυπάμαι ένα λαό που είναι πρόθυμος να παραχωρήσει στα "στρουμφάκια" και στους Χρυσοχοΐδηδες το δικαίωμά του να κυκλοφορεί ελεύθερα στην πόλη που ζει. Λυπάμαι ένα λαό που γουστάρει να βλέπει μπάτσους να περιπολούν στις γειτονιές του γιατί μόνο έτσι αισθάνεται ασφαλης. Λυπάμαι ένα λαό που αφήνεται να τρομοκρατείται από τα πάντα, από τις μολότοφ μέχρι τη γρίπη των χοίρων. Τί να το κάνω να δοξολογούμε την "κερδισμένη" μας ασφάλεια πάνω στο "φέρετρο" της χαμένης μας ελευθερίας;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου