Ομολογώ πως δεν είναι δίκαιο να ασκείς κριτική σε κάποιον που έχει πεθάνει. Το ίδιο άδικο, όμως, είναι να αγιοποιείται ο νεκρός, όπως στην περίπτωση του Χ. Λαμπράκη. Δεν αμφιβάλλω πως υπήρξε μια σημαντική προσωπικότητα αυτής της χώρας, αμφιβάλλω, όμως, για το αν ο θάνατός του θα έπρεπε να καλύψει δεκαπλάσιο ραδιοτηλεοπτικό χρόνο από τον θάνατο του σπουδαίου ζωγράφου Γιάννη Μώραλη...
Ας δεχθώ, ωστόσο, για χάρη των επόμενων επιχειρημάτων μου πως ο Λαμπράκης άξιζε περισσότερων σχολίων. Γιατί, όμως, παρουσιάζεται ως προτέρημα από τις...MEGAλες ειδήσεις πως ο ιδιοκτήτης του ΔΟΛ καθόριζε τις πολιτικές εξελίξεις του τόπου την τελευταία 50ετία; Υποτίθεται πως ρόλος των μέσων ενημέρωσης είναι να ασκούν κριτική στην εξουσία, όχι να την υποκαθιστούν...
Σε κανένα ρεπορτάζ, επίσης, αγιοποίησης του Λαμπράκη δεν ακούστηκε τίποτα για τις κατά καιρούς "κωλοτούμπες" των μέσων που είχε υπό την κατοχή του. Οπως δεν ακούστηκε τίποτα και για τα δάνεια που λάμβανε από τη χούντα. Οπως και για το ότι εκείνη την περίοδο δεν ήθελε την κατάργηση της λογοκρισίας, ώστε να μη ξεμπροστιαστεί στα "μάτια" των αναγνωστών των εντύπων του, αφού κάθε άλλο παρά σκληρός ήθελε να είναι απέναντι στους συνταγματάρχες. Ο Λαμπράκης ήταν ένας βαρόνος των μίντια, ένας διαπλεκόμενος. Είτε το θέλουν οι αγιογράφοι του είτε όχι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου