Οταν βρίσκεσαι με άλλα 11 εκατομμύρια ( μείον οι μεγαλοεπιχειρηματίες και οι πολιτικοί μας) στα χαρακώματα, δε σε νοιάζει αν ο διπλανός σου είναι κομμουνιστής, σοσιαλιστής, σοσιαλδημοκράτης, τροτσκιστής, οπορτουνιστής ή οτιδήποτε άλλο. Την ώρα της μάχης ο ένας καλύπτει τον άλλο μέχρι τελικής πτώσης...
Ο "πολύς" Ολι Ρεν μας εύχεται καλό κουράγιο κι ο πρωθυπουργός Γιωργάκης "συγκινείται" με τους ηλίθιους που είναι έτοιμοι να θυσιάσουν το μισθό τους για χάρη εκείνων που τους εξαπατούν εδώ και δεκαετίες. Κι όμως, η Αριστερά, αντί να δημιουργεί ένα κοινό μέτωπο, αναλώνεται σε μια ανούσια έριδα για το ποιός θα υπερασπιστεί καλύτερα τα δικαιώματα των εργατών και των εργαζόμενων. Η απάντηση είναι απλή: ούτε το ΚΚΕ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οποιοδήποτε άλλο αριστερό κόμμα μόνο του. Ολοι μαζί, όμως, μπορούν να δώσουν ένα μάθημα στους "χαρτογιακάδες" που ζητούν θυσίες από τους άλλους, ώστε να συνεχίζουν να γεμίζουν εκείνοι τα στομάχια τους. Επαναλαμβάνω: βρισκόμαστε όλοι μέσα σε ένα όρυγμα, ανεξαρτήτως ιδεολογίας. Από αυτό δεν θα βγούμε ζωντανοί αν χειροκροτούμε εκείνους που μας ρίχνουν οβίδες, αλλά αν ενωθούμε για να τους νικήσουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου