Εκείνοι που έριξαν τη μολότοφ στο υποκατάστημα της Marfin είναι δολοφόνοι. Τελεία και παύλα. Από χθες, όμως, έχουν ξεχυθεί οι δημαγωγοί των εντεταλμένων μέσων ενημέρωσης να πωλούν, σε πιο "φανταχτερή" συσκευασία πια αφού έχει πιτσιλιστεί με αίμα, το ιδεολόγημά τους πως δεν υπάρχει άλλη οδός σωτηρίας για το λαό εκτός από τον...αφανισμό του.
Εκείνοι που εξοργίζονται από την πρόταση περί αλλαγής του Συντάγματος είναι οι ίδιοι που ζητούν την απαγόρευση των απεργιών και των συλαλλητηρίων. Πόσοι ήταν, όμως, αυτοί που αμαύρωσαν μια ειρηνική πορεία 150.000 ανθρώπων, τη μεγαλύτερη εδώ και χρόνια; Ηταν δεν ήταν 300, τους οποίους ο σερίφης Μ. Χρυσοχοΐδης και οι "εγκέφαλοι" της αστυνομίας γνωρίζουν πολύ καλά, με ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις. Δεν τους συλλαμβάνουν, όμως, ποτέ για να μπορούν να διατηρούν το κατασταλτικό τους άλλοθι, για να είναι σε θέση να ισχυρίζονται πως ο λαός πρέπει να σωπάσει γιατί η χώρα θρηνεί νεκρούς εξαιτίας των διαδηλώσεών του.
Εβλεπα χθες τα 300 γουρουνάκια της Βουλής, όπως τα αποκαλεί ο Τ. Πανούσης, και τα "λυπόταν" η ψυχή μου. Ενα ένα από αυτά τα ζωντανά θα αναπολούσαν τις παλιές "ωραίες" στιγμές, τότε που παραμύθιαζαν το λαό για θυσίες ενόψει καλύτερων ημερών κι ο λαός τα πίστευε. Εβλεπα τον πρωθυπουργό Γιωργάκη να κάνει ό,τι δεν τόλμησε να πράξει απέναντι στους ξένους κερδοσκόπους: να χτυπά το χέρι του στο έδρανο και να ζητά εθνική συνεννόηση. Πόσο έμοιαζε με εκείνους τους ψευτονταήδες, που όλο λένε "θα τους δείξω εγώ" κι όλο επιστρέφουν με λερωμένα τα βρακιά! Υπενθυμίζω πως με βάση το δικό του σκεπτικο ούτε ο παππούς κι ο πατέρας του θα έπρεπε να κηρύξουν δύο ανένδοτους αγώνες στη δεκαετία του '60 κι αυτό στο όνομα της εθνικής ομοψυχίας, παρότι η δεξιά είχε υφαρπάξει την ψήφο του ελληνικού λαού....
Θέλουν εθνική ομοψυχία οι πολιτικοί μας; Ας μην ψηφίσουν τα χειρότερα μέτρα της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας, ας κηρύξουν στάση πληρωμών και με τα πολλά δις που θα εξοικονομήσουμε ας κοιτάξουν να προχωρήσουν σε εκείνα τα διαρθρωτικά μέτρα που θα επιφέρουν πραγματική ισοκατανομή του εισοδήματος. Τότε θα τους χειροκροτήσουμε όρθιοι. Θα συγκινούμασταν, επίσης, κι από τα "δάκρυα" του κ. Βγενόπουλου, αν δεν ξέραμε πως οι άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους αναγκάστηκαν, όπως και πολλοί άλλοι χθες, να γίνουν απεργοσπάστες γιατί αλλιώς θα έχαναν τη δουλειά τους. Απεργοσπάστες σε ένα υποκατάστημα που δεν είχε ούτε πυρασφάλεια...
Υ.Γ. Κάποιοι φοβούνται πως η σημερινή κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε εκτροπή του πολιτεύματος, όπως συνέβη την περίοδο που προηγήθηκε της χούντας των συνταγματαρχών. Λένε πως η απαξίωση του πολιτικού συστήματος εν γένει θα έχει καταστροφικές συνέπειες. Είναι ένα ρίσκο, όμως, που όλοι πρέπει να πάρουμε, εκτός αν είμαστε ικανοποιημένοι από την τρέχουσα κατάσταση του να ακολουθούμε σημαίες και ψευτοσωτήρες. Το μέλλον θα ήταν λιγότερο αβέβαιο, αν αποκτούσαμε επιτέλους ταξική συνείδηση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου