Μια πρόχειρη καταγραφή των δημοσκοπήσεων, αλλά και των μηνυμάτων και των επιστολών που στέλνουν πολίτες σε ραδιοφωνικούς σταθμούς κι εφημερίδες, καθώς και των κειμένων στους ιστότοπους (καλή ώρα!) δείχνει πως θεωρητικά επικρατεί αγανάκτηση και θυμός. Πού κρύβεται, όμως, όλη αυτή η οργή και δε μπορώ να τη δω; Πόσο επαναστατικό κι αγωνιστικό είναι να ξεσπαθώνουμε μεταξύ μας, αλλά όταν έρχεται η στιγμή να τα πούμε και στους πραγματικούς βασανιστές μας να μας πιάνει γλωσσοδέτης; Θεωρώ έντιμο να ισχυρίζεται κάποιος πως έχει οικογένεια να συντηρήσει και να μένει σιωπηλός γι' αυτόν το λόγο. Είναι, όμως, τουλάχιστον υποκριτική η συμπεριφορά εκείνων που ξεσπούν οπουδήποτε αλλού εκτός από εκεί που θα είχε σημασία...
Η αυριανή γενική απεργία είναι μια πολύ καλή αφορμή να μετρηθούμε. Αν, όμως, στο μέτρημα βγούμε πάλι σχετικά λίγοι, όπως έγινε την Πρωτομαγιά, λυπάμαι που το γράφω αλλά βρίσκουν οι κυβερνώντες και τα κάνουν. Συμφωνώ πως με μια απεργία δεν θα λυθούν τα προβλήματά μας. Είναι, όμως, ένας καλός τρόπος για να καταλάβουν οι μετρολάγνοι πως υπάρχει αντίσταση από τα κάτω και πως δε μπορούν να μας πετούν τα "κόκαλα" των εξεταστικών επιτροπών κι εμείς να εξακολουθούμε να λουφάζουμε. Σε μια περίοδο ακραίας λιτότητας, λίγες αντιδράσεις απέναντι σε αυτή θεωρώ ακραίες. Και πάντως όχι την κατάληψη της Ακρόπολης, την οποία εκείνοι που μας οδήγησαν εδώ που μας οδήγησαν χαρακτηρίζουν πράξη εξευτελισμού της χώρας! Οταν οι κλέφτες τολμούν να μιλούν για αξιοπρέπεια, έχει φτάσει η ώρα να επαναστατήσουν και οι αρχαίες κολώνες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου