Τον θυμάστε αυτόν τον τύπο; Ναι, δεν κάνετε λάθος, πέρυσι τέτοια εποχή ήταν πρωθυπουργός της χώρας. Για την ακρίβεια, απλώς πρόεδρευε ανάμεσα στη Ραφήνα και το αγαπημένο του "Playstation" και στην Αθήνα και τα αγαπημένα του σουβλατζίδικα. Σήμερα, παρότι παραμένει βουλευτής, είναι πιθανότερο να τον συναντήσει κανείς σε κάποιο γυμναστήριο ή μπαρ του Κολωνακίου παρά στη Βουλή...
Το τραγικό στην περίπτωση του Κ. Καραμανλή δεν είναι πως μένει σιωπηλός. Το τραγικότερο είναι πως, ενώ κι ο ίδιος δεν τόλμησε να αλλάξει το κράτος που παρέλαβε, δεν ήταν εκείνος ο δημιουργός του και γι' αυτό θα μπορούσε να προβάλει μια εύλογη υπερασπιστική γραμμή. Δεν κάνει, όμως, ούτε αυτό, γεγονός που τον καθιστά ακόμα πιο ένοχο στην αντίληψη της κοινής γνώμης. Το "έτσι κι αλλιώς τώρα δεν υπάρχει ακροατήριο για να τον ακούσει", που αφήνουν να διαρρέει οι συνεργάτες του, μοιάζει πολύ αδύναμο για να σταθεί σε μια εποχή που ο κόσμος απαιτεί εξηγήσεις από τον πολιτικό κόσμο εδώ και τώρα...
Ο Κ. Καραμανλής μπορεί να ήταν ο χειρότερος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης. Δεν ήταν ο χειρότερος, όμως, ανάμεσα σε καλούς, αλλά ανάμεσα σε μέτριους ή κακούς. Γι' αυτό κι όσοι τον πλασάρουν στην κοινή γνώμη ως το βασικό υπεύθυνο της κρίσης έχουν είτε μικρή μνήμη, είτε έχουν αποκτήσει "βαθύ" πορτοφόλι χάρη στους πρώην που έγλειφαν και γλείφουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου